Zooo…mijn nieuwe blog weer aan het schrijven! Heerlijk met
Spotify aan met de Red Hot Chillypeppers op mijn hoofdtelefoon! Ok…. Hoe leuk
is dit! Op facebook kwam ik de groep HSP jongeren tegen. Tja…de naam dent
volledig de lading! Na het lezen van de doelstelling van dit platform heb ik
mij aangemeld. Als geïnteresseerde….
niet als jongere.. dit even voor de duidelijkheid! (-: Ik kreeg al snel reactie van de
moderator…Anne van Eijck. Na kort contact bleek mij al snel met welke motivatie
zij dit platform had opgezet met een vriend, Chris. A: Ik ben gek op netwerken,
B: Ik vind het mooi als mensen zich inzetten voor een goed doel, voor een
ideaal, voor een stukje verbetering van de wereld.
De vraag die op het platform stond was als volgt:
“Even
berichtje met daarin weer een vraag. Chris Haan en ik zijn sinds kort druk
bezig met een project over het onderwijs in Nederland. Dit doen wij vanuit
Hartverwarmendjong, de jongerengroep binnen de stichting Hartverwarmendwijs.
Hartverwarmendwijs zet zich in voor het onderwijs, buigt zich over hoe het
huidige onderwijssysteem werkt en doet graag ideeën op over hoe dat wellicht
anders zou kunnen. Wij zijn dus ook druk aan het bekijken hoe het onderwijs
precies in elkaar steekt op dit moment, en over hoe het kan dat er steeds meer
jongeren uitvallen binnen dat schoolsysteem. En nog belangrijker: hoe dat ook
anders kan! Het lijkt ons fijn om wat ervaringen van anderen te lezen.”
Mijn
interesse was en is gewekt! Hierna een telefoongesprek met Anne gehad. Na uitleg van
beide kanten wat ons bewoog en waar onze interesses lagen, kreeg ik het verzoek
of ik vanuit mijn werk- en privé-ervaringen een en ander op papier kon zetten.
Natuurlijk Anne, geen probleem! (-:
Dit blog is dan ook een combinatie van een blog en een item
voor het platform: HSP jongeren.
Ok,
even terug ter uitleg vanwaar mijn interesse in HSP en jongeren: Tijdens mijn
blogs die ik schrijf (te lezen via robbuizer.blogspot.nl) heb ik divers
onderwerpen besproken en/of hier uitleg over gegeven. De basis hiervan is veelal
gelegen in uitleg en verbanden rond HSP/HSS, voeding en gedrag, voeding en
ziektes, overprikkeling en ontwikkeling en de causale verbanden hiertussen. Vele jaren had ik wel in de gaten
dat ik anders was, maar wat dit nou precies was, wist ik toen nog niet. Tot
ongeveer 2 jaar geleden toen ik werd geattendeerd op HSP. Hierin herkende ik
mijzelf volledig en ben hier verder naar op zoek gegaan. Ik ben boeken gaan
lezen, kreeg contact met een HSP coach, ging in gesprek met HSP’ers, etc.
Vanuit
mijn werk kom ik met regelmaat jongeren tegen die (dreigen) te ontsporen. Deze
jongeren werden en worden veelal als lastige jongeren/pubers gezien…waarbij
meestal word aangegeven door de ouders dat deze jongere het probleem zou zijn.
Mijn vraag is altijd: Is dat ook zo? Of heeft deze jongere lastige ouders? (-;
In
de meeste gevallen komt dit “lastige” gedrag niet alleen thuis tot uiting maar ook op school, sport, straat en
dergelijke. Het leuke hierin is dat ik
deze “lastige” jongeren niet als zodanig zie. Ik zie deze jongeren als
bijzondere jongere! …maar vooral als mens! De eventuele stempels (als ADHD,
PDnos, ADD, Autisme, etc) maar ook afkomst uit andere culturen schuif ik
opzij…en spreek hen aan al mens….
Hmm..dat is alweer een heel andere benadering! Doordat je zonder waardeoordeel of voorgevormde
mening deze mensen benaderd krijg je in de meeste gevallen open en begripvolle gesprekken.
Als
je dit “lastige” gedrag tegen het licht houd van school zie je dat deze
jongeren die ik tijdens mijn werk tegenkom die (dreigen te) ontsporen het ook
school niet (zo) goed doen. Ik heb hier in een eerdere blog reeds uitleg over
gegeven. Ik heb daarin ook de vraag gesteld of dit door de betreffende jongeren
zou komen of door het huidige onderwijssysteem. Ik denk namelijk dat het
huidige onderwijssysteem een zeer groot deel van het probleem veroorzaakt. Nou
kun je dit als mening zien van een eenling, maar uiteraard heb ik daar
redelijke gefundeerde redenen voor om deze stelling te hanteren! Sterker nog:
Ik durf te beweren dat het rijk een enorme besparing op onderwijskosten kan
realiseren als het huidige systeem op de schop zou gaan. Zo!!! boute
uitspraak! Maar uiteraard zal ik dit
toelichten!
Als
we even naar de basis terug gaan is het vanuit de biologie aangetoond dat een
groep van maximaal 21 leden prima te (bege)leiden is door één persoon
(docent/instructeur /chef/etc). Indien de groep groter is zal er in veel gevallen chaos en onrust
ontstaan. De kinderen/jongeren die opvallen door hun gedrag (druk, snel
afgeleid, in zichzelf gekeerd, e.d.) zullen apart genomen worden en zullen
begeleiding krijgen.. en, erger nog, in vele gevallen een stempel! Als dat nog
niet goed gaat zal deze jongere terecht komen in het bijzonder onderwijs. Als
je uitgaat van dat het reguliere onderwijs 100% kost en de kosten van bijzonder
onderwijs 150% is zal het duidelijk zijn dat het bijzonder onderwijs een grote
kostenpost is. In mijn optiek zijn een
zeer groot deel van de jongeren met een stempel (als ADHD, PDnos, etc) jongeren
die verhoogd of hoog sensitief zijn…. Ofwel jongeren die snel overprikkeld
raken. Ik wil hierbij niet zeggen dat de
diagnose ADHD, PDnos, ADD, e.d. niet bestaat, echter omgedraaid: Ik zie wel dat
vele jongeren (maar ook volwassenen) een stempel/ diagnose hebben gekregen
waarvan later bleek dat deze personen HSP waren…. Of waarvan HSP in ieder geval
een (groot) deel van uitmaakte. Het is een absoluut complexe materie voor wat
betreft diagnoses…immers ook HSP’ers zijn er in vele vormen en gradaties. Feit
blijft: indien dit persoon op juiste wijze behandeld word, haar of zijn leef- en
eetgewoontes aanpast zie je in zeer veel gevallen dat klachten (deels)
verminderen of zelfs verdwijnen. Over
voeding en gedrag heb ik een apart blog aan gewijd.. daar dit zeer complex is.
Kort gezegd zie je vaak dat de een HSP’er niet alleen van buitenaf overprikkeld
raakt (mensen om zich heen, sferen aanvoelen, drukte, multimedia, etc) maar ook
vanuit binnenuit. Dat is ook de reden dat vele HSP’ers allergieën of intoleranties hebben voor bepaalde
voedingsmiddelen. Als je bij een normaal sensitief kind 3 snoepjes geeft zal
deze druk worden…als je bij een hoog sensitief kind 1 snoepje geven zal dit
hetzelfde effect geven als die drie snoepjes bij een normaal sensitief
kind. Zo zijn er behoorlijk wat stoffen
waarvan een HSP’er overprikkeld zal
raken.
Even
terug: De een zal in de klas een extroverte houding hebben (druk en naar buiten
gericht) en de ander introverte houding hebben (meer naar binnen gekeerd). Deze “lastige” jongeren lopen de kans dat zij
net aan of niet hun school met goed gevolg afronden. Tel daarbij op dat deze jongeren ook nog eens
met regelmaat dyscalculie of dyslexie
hebben en hier hard op getraind worden (immers dat verwacht de maatschappij/school)
en deze jongere zal het gevoel hebben dat hem of haar wat mankeert en dat hij
of zij dus kennelijk wat moet veranderen! Het maakt dus op zich niet uit of een
jongere HSP-er is of een stempel heeft…de raakvlakken hierin zijn enorm groot.
Deze jongeren hebben een andere benadering nodig. Het zelfbeeld zal in veel
gevallen volledig om zeep geholpen worden. Indien deze jongere op bijzonder
onderwijs terecht komt is het feest compleet! A: Hoeveel prikkels wil je bij
elkaar hebben? B: Het zelfbeeld zal tot nulpunt dalen!
OK,
hoe zou ik dat dan zien??
Voor
veel jongeren is het huidige onderwijs best verwarrend. De afgelopen 40 jaar is
er veel veranderd binnen de maatschappij. Zo zijn de systemen binnen gezinnen
steeds democratischer geworden. Jongeren heb recht van spreken en kunnen hun
eigen mening geven, eigen keuze maken en
er is plaats voor discussie en gesprek.
Ten minste.. in grote lijnen. (-:
Dat is mooi! Deze veranderingen zijn niet meegegroeid binnen het huidige, ouderwetse, onderwijssysteem. Hier is weinig
of geen democratie, jongeren moeten hun mond houden, de wil van docent is wet,
etcetera.
Indien
de klassen uit maximaal uit 21 personen zou bestaan (ipv 25 tot 35 leerlingen
tegenwoordig) zullen er veel minder jongeren speciale begeleiding nodig
hebben…immers deze jongeren kunnen dan voldoende aandacht en begeleiding
krijgen. Uiteraard zal een jongere die
meer begeleiding meer aandacht opeisen, maar die begeleiding is ook op andere
wijze te realiseren. Er zullen veel
minder jongeren op bijzonder onderwijs terecht komen. Indien het onderwijs meer
zou kijken naar talenten van jongeren (immers elke jongere en in het bijzonder
HSP jongeren hebben vele briljante talenten) en minder naar de minder sterke
kanten van de jongere (Dyslexie, druk, snel afgeleid) zal er een betere balans
ontstaan tussen het willen, kunnen en de motivatie van deze jongere en het
uiteindelijke resultaat! Ook de manier van omgang is een belangrijk punt. Een
autoritaire docent, waarbij de jongere in de klas zit en een vastgestelde
riedel aan info tot zich krijgt, is niet meer van deze tijd.
De
afgelopen 20 jaren hebben zich dusdanige veranderingen voorgedaan dat dit niet
meer of amper werkt en dus hopeloos ouderwets is. Houd dat in dat ik zeg dat je
alles vrij moet laten? Vrije opvoeding?
Je leraar is je vriend/vriendin? Nee, natuurlijk niet! Maar je kan ook zeer
duidelijke grenzen aangeven op andere wijze. Het op ander wijze omgaan met deze jongere is
al een enorme winst! Hoe mooi zou het zijn als er gekeken zou worden naar de
talenten van een jongere en deze te laten ontwikkelen, in plaats van het
opdringen van lesstoffen welke voor een (groot) deel helemaal niet interessant
is voor dit persoon??
Heb
je, als voorbeeld, een drukke jongere in de klas? Prima! Maak gebruik van zijn
energie! Wat is het probleem als je hem wat vaker uit de les laat gaan om een
rondje te laten rennen? Of om hem bewust wat meer klusjes geeft zodat hij even
lekker kan bewegen? Ik noem zomaar wat…maar ben overtuigd dat je hierdoor veel
minder dropouts zal krijgen en veel minderen jongeren die op bijzonder
onderwijs terecht komen. Maak van wat een probleem lijkt je kracht! Het is maar
de manier van banaderen…en omgaan…(-;
Hierbij
kan “Omdenken” bijvoorbeeld hele mooie handvaten bij geven! Een aanrader voor
elke docent/politieagent/ouder/trainer om te lezen is bijvoorbeeld: “heb je een
lastig kind? Heb jij even geluk!” van
Omdenken (Berthold Gunster)
De
afgelopen jaren zie ik gelukkig wel al een en ander aan veranderingen ontstaan
binnen onderwijs, maatschappij, wetenschap, waarbij steeds meer en vaker de
wetenschap en non-wetenschap samen gaan werken.
Zo zie je bijvoorbeeld: HSP psychologen, artsen en acupuncturisten die
samenwerking zoeken, mentale weerbaarheid binnen de politie, etc. Dat zijn
samenvoegingen die 10 jaar geleden vrijwel ondenkbaar waren!
Om
terug te komen op het item van Anne en Chris waarbij zij aangeven dat zij
onderzoek willen (laten) doen naar huidige onderwijs (hoe het in elkaar steekt)
en wat daarin zou kunnen veranderen, denk ik dat ik een aardig schot voor de
boeg heb gegeven! Ik ben dan ook heel benieuwd naar de uitkomsten van het
onderzoek! Hele veel succes!
Grtz,
Rob
Buizer
Robbuizer.blogspot.nl
robbuizer@gmail.com
