zondag 29 december 2013

Onrust, angst en burn-out .... hoe kom je daar vanaf?

Hoe leuk zo voor het nieuwe jaar nog een blog schrijven over een van mijn meest favoriete onderwerpen! Angststoornissen! Tja, waarom favoriet... Het is bijzonder! Intrigerend! Wat is het? Wat doet het? Wat kan je er mee doen? Maar goed,  in ieder geval ook een stuk eigen ervaring en de weet dat je er vanaf kan komen door een paar redelijk simpele dingen aan te passen in de leef- eet en denkgewoonten. Maar vooral ook: het willen en het weten/begrijpen wat het is en wat er gebeurd met je lichaam en je geest! Angsten en burn-out, maar ook veel andere klachten, ziektes en symptomen, hebben eigenlijk een zelfde oorzaak en kan veelal ook op een zelfde wijze aangepakt en/of verholpen dan wel verminderd worden! We houden het in dit geval in hoofdzaak bij de onrust en angsten en voor een klein deel bij burn-outs. Immers: Angsten en burn-outs ontstaan veelal door onrust en/of overprikkeling!

Iedereen heeft angsten! Dat is gezond en normaal. Afhankelijk welke angsten men heeft en de intensiteit van die angsten kan het als hinderlijk ervaren worden of als prima leefbaar.  Mensen die angsten hebben zullen er vaak niet graag over praten. Men schaamt zich er in veel gevallen voor! Er zijn ontzettend veel soorten en vormen van angsten en angst-/paniekstoornissen. De heftigheid en impact hiervan varieert ook ontzettend van persoon tot persoon. Variërend van angst voor vliegen, angst voor kleine ruimtes (claustrofobie),  angst voor drukke ruimtes, angst voor autorijden, angst voor samenzijn met kerst,  angst om in het donker te slapen (of überhaupt om te gaan slapen), angst voor bioscoop of winkel, etc. Voor veel mensen is het bijvoorbeeld herkenbaar dat als je naar een bioscoop, winkel of café gaat dat je: 
A: Vlak bij een looppad of uitgang gaat zitten.
B: Al weet waar de nooduitgang is.
C: Weet waar de toiletten zijn.
D: De kortste route weet naar de (nood)uitgang en toiletten.

Herkenbaar?

Je deelt je leven zodanig in dat je het minst last hebt van je angststoornis en je denkt dat het beter gaat en minder angstig bent als je in een bepaalde omgeving of met bepaalde personen in de buurt bent. Dit is echter een schijnveiligheid en het heeft alles met jou te maken en niets met een plek of met iemand anders!! We hebben dus reële en  niet-reële angsten. Dat verdient nadere uitleg!
Ok, we gaan van start!

Reële angst:
Op het moment dat je op straat loopt en je hoort gierende banden en ziet dat een auto net op tijd tot stilstand komt voor je...Ja! Daar schrik je van! Logisch!  De reactie zal vaak zijn dat je of opzij springt, een verdedigingshouding aanneemt,  in elkaar duikt, etc. Je knieën voelen knikken, je hart voelen bonzen, het benauwd hebben, trillen, je duizelig of misselijk voelen en het zweet dat je uitbreekt. Dat is denk ik herkenbaar voor een ieder. Dat is dat waanzinnig mooie verdedigings- en afweermechanisme van het samenspel van lichaam en hersenen wat in een fractie van een seconde reageert... aangestuurd door adrenaline en andere hormonen in je lichaam! Briljant! (-:

Het voorbeeld hiervoor is heel herkenbaar en normaal in ons leven en iedereen zal het ook herkennen! Zolang er dus reële angst, schrik, acuut gevaar of als er levensbedreigende situatie  is werkt het overlevingsmechanisme dus goed en hoort het dus ook zo te werken...en je denkt daar over het algemeen later niet meer over na. Denk maar aan brand in een woning of bedrijf, een roofdier wat tegenover je staat, een (bijna)ongeval, als een boot (dreigt) te zinken, etc... waardoor we automatisch terugvallen op dat overlevingsmechanisme. Dat is dus als er daadwerkelijk gevaar is! Lang leve de adrenaline! Zolang het je leven maar niet beheerst!

Niet reële angst:
Er zijn ontzettend veel mensen die dit ook hebben waarbij, in meerdere of mindere mate, dit verdedigingsmechanisme in werking treed.....terwijl er feitelijk geen reden hiervoor is!  Dan hebben we het over een niet reële angst of angst- / paniekstoornis wat we ook wel met een mooi woord: Agorafobie (angst voor het angstsymptoom) noemen! Het word ook wel pleinvrees genoemd maar dat dekt de lading niet. We hebben het dan over angsten in een tunnel, winkel, drukke ruimte, bioscoop, vliegtuig, voor spinnen, etc. Maar ook angsten om te presenteren voor groepen mensen, contactangst, sociale fobieën en noem maar op.  Ofwel.. allemaal vormen en soorten niet-reële angsten die in meerdere of mindere mate voor kunnen komen. Afhankelijk van hoe heftig de uiting is, kan het zeer veel problemen opleveren voor iemand die last heeft van zo'n fobie. Ruimtelijke fobieën of niet-reële angsten gaan namelijk bijna altijd gepaard met sterke lichamelijke prikkels zoals een bonkend hart, hyperventilatie, verandering van lichaamstemperatuur en desoriëntatie. Het is onduidelijk hoeveel mensen een fobie hebben. Er wordt waarschijnlijk veel geleden in stilte. Typisch voor een fobie is de excessieve reactie. Het is voor buitenstaanders in beide gevallen moeilijk te begrijpen waarom mensen zo reageren. Deze mensen zullen dan ook vaak in een bepaalde vorm van sociale isolement terecht komen. Heel veel mensen met zo'n fobie kunnen het ontzettend goed verbloemen of ontwijken. Sommige mensen die hier last van hebben gaan zich juist heel sterk voordoen, leiding geven, of naar voren treden...zodat ze de situatie in hun hand hebben en hun angst/onzekerheid te verbergen. Ik spreek uit eigen ervaring over verbloemen, ontwijken en het komen in een sociaal isolement. Op mijn werk had ik er bijvoorbeeld niet veel last van. Dat was mijn ding en was/ben er op getraind. Maar als ik op vakantie ging, kreeg ik angsten of heimwee. Bij heimwee treed namelijk ook deels het zelfde mechaniek in werking als bij angststoornis echter heeft dat ook voor een groot deel te maken met "aarden". Maar goed..we dwalen af.. Als ik op vakantie ging zag ik al beren op de weg... stel dat er wat met de auto gebeurd, stel dat er file staat, stel dat er wat met "mijn meiden" gebeurd, etc etc. In het verleden wist ik niet wat er met mij aan de hand was.. dacht dat ik gek was..

Ik heb diverse soorten en vormen van therapie gehad, kreeg hier medicijnen voor wat ook niet werkte... Ik was op een punt gekomen waarbij ik dacht: Dit wil ik niet meer. Ik wil niet afhankelijk zijn van medicijnen! Ik wil uit dat sociale isolement! Ik wil dat mijn gezin uit mijn sociale isolement komt!  Ik wil weten wat de oorzaak is en hoe ik daar vanaf kon komen! Ik kwam bij de reguliere artsen, psychologen, psychiaters.. er werden zaken uit het verleden naar boven gehaald waardoor die zaken een plek zouden moeten krijgen. Ik kreeg medicijnen om de angsten te onderdrukken. Hret gaf hooguit wat verlichting maar het ging niet weg! Totdat ik via een familielid werd geattendeerd op EMDR therapie. Deze therapie gaat niet zozeer uit wat er in het verleden gebeurd is maar starten vanaf het nu. Dat sprak mij al weer een stuk meer aan.  Tijdens het zoeken naar een goede EMDR therapeut kwam mijn meisie toevallig op een website van een Belgische angstcoach.. een ervaringsdeskundige! Hij had een programma ontwikkeld om van angsten af te komen. Hij gaf uitleg over wat er gebeurde bij een angstaanval, hij gaf tools, hij legde het verband tussen onzekerheid, angst, voeding, zelfbeeld, sport, HSP, perfectionisme en angsten uit. En inderdaad... reeds na drie weken vanaf de start van dit programma begon ik verandering te voelen. Ik kreeg wat meer rust... Na een aantal maanden waren de vervolgstappen een feit. Ik ging op vakantie naar Frankrijk, ging weekendjes weg naar Maastricht, ging naar festivals, naar de bioscoop, naar concerten, etc......zonder een centje pijn! Wow! Ik heb bij een aantal mensen om mij heen, die naar later bleek ook angsten hadden, op dezelfde wijze handvatten gegeven...en dat werkte ook bij hun! Voor dit alles geld eigenlijk: de kracht van herhaling is de kracht van het leren en veranderen!

Het goede nieuws is dus: Je kan er vanaf komen zonder (langdurig) gebruik van medicijnen!!! (-: Sterker nog: op redelijk simpele wijze! Ja! Het kost tijd en energie maar dat is het meer dan waard. Ik zal daar straks nog op terugkomen.

HSP en agorafobie:
Bij mensen die HSP hebben, los van het feit of zij al dan niet weten dat ze HSP zijn, komen niet reële angsten relatief veel vaker voor als bij mensen met een normale gevoelsbeleving. Dat geld in veel gevallen ook voor mensen met een burn-out. Het is een andere uiting maar komt op het zelfde neer feitelijk.... overprikkeling op meerdere vlakken. Ik vergelijk mensen vaak met zo'n brede postbode elastiek of een normale dunne elastiek. De een heeft meer rek als de ander ....maar op een gegeven moment is de rek er naar verloop van jaren uit! Op zich ook zeer makkelijk te verklaren. Wat ik in andere blogs al had aangegeven was dat HSP'ers veel gevoeliger zijn voor prikkels van buiten (horen/zien/ruiken/voelen) en van binnen (aanvoelen/intuïtie) maar ook voor voeding. Dat zijn dan ook precies de punten waar je deze angsten onder controle kan krijgen en er geen of amper last meer van hebt! Alles valt of staat met ontprikkeling, voeding, leef- en denkwijze bij een ieder...maar in het bijzonder bij HSP-ers.. zorgen voor balans! Agorafobie kan zorgen voor, wat ik al eerder zei, een sociaal isolement. Ook persoonlijke ontwikkeling zal in veel gevallen achterblijven of een stuk langzamer gaan als dat het normaal zou gaan! Je onthoud jezelf leuke dingen zoals festivals, optredens, etc.. Buiten het feit dat het dus een ontzettend vervelend gevoel geeft heeft het dus ook nog andere vervelende bijeffecten! Nogmaals, afhankelijk in welke vorm en intensiteit je angsten hebt!!

Wat gebeurd er bij een angst- of paniekaanval?
Vooropgesteld in het geval bij HSP: Men is al gevoeliger voor externe en interne prikkels. Men kan in veel gevallen ook prikkels in hun lichaam voelen. Als je in een winkel of bioscoop bent en je voelt bijvoorbeeld een steek of prikkeling in je been, borst, arm... is vaak een begin van een angst- of paniekaanval. Hierdoor kan je in een sneeuwbaleffect komen.
  • Je krijgt een angstsymptoom zoals een steek in been, arm, borststreek of bijvoorbeeld hartkloppingen;
  • Je hebt dit door en denkt: wat is dat, waarom nu, waarom ik.... en je wordt bang van die hartkloppingen. (angst voor het angstsymptoom);
  • Je lichaam heeft angst, en gaat nu allerhande hormonen afscheiden om je voor te bereiden om te vluchten of te vechten voor datgene waar je angst van heb;
  • Door die “fight or fly” reactie wordt je hartslag nog versneld, je bloed naar je spieren gestuurd (duizelingen als gevolg)... je bent klaar om te vluchten;
  • Maar jij, jij merkt die duizelingen en die snellere hartslag op, en denkt: oeioei, het wordt nog erger (zie je wel, er is iets mis!).... waardoor je lichaam nóg meer hormonen afscheidt....
Hierna zit je dus waarschijnlijk in een paniekaanval...je wil naar huis!! Je wil weg!! Je gaat dood!! Tenminste: voor je gevoel! Het goede nieuws is: Dat ga je niet! (-:  In veel gevallen werd er op jouw printplaat een link gelegd met de plaats waar je je op dat moment bevond. Een volgende keer als je op diezelfde plaats, of een soortgelijke plaats, komt kan je in veel gevallen weer diezelfde prikkel krijgen van angst...waardoor je kan denken dat het aan die plek ligt!! Maar wat ik al eerder noemde: het heeft helemaal niets met die plaats te maken en ook niet met een persoon wat bij je is op dat moment. Nadat je een paniekaanval hebt gehad zal je meestal volledig uitgeput zijn! Je lichaam kan namelijk maar maximaal 20 a 25 minuten adrenaline aanmaken..waarna de rust grotendeels weer terug zal keren in je lichaam. Dat je je nog onrustig of opgefokt kan voelen dat kan...maar de echte paniekaanval zal weg zijn! Doordat je een paniekaanval hebt gehad was je adrenalinepeil sky-high echter zullen de suikerwaardes in je bloed dalen. Het is dus belangrijk dat je juist dan bijvoorbeeld een broodje kaas neemt... deze heeft suikers die langere tijd werken. Hierdoor zal je eerder wat beter voelen en zal het trillen verminderen of stoppen.

Hoe kom je eraan?
De meeste mensen zullen liever willen weten:" Hoe kom ik eraf?".. maar misschien is het handiger om te weten hoe het ontstaat. Het volgende punt zal inderdaad zijn hoe je eraf kan komen! Hmm..even denken.. hoe kan ik dat het beste uitleggen? Ik maak wel eens de vergelijking tussen het menselijk lichaam en een mooie en snelle auto, als voorbeeld een Lamborgini Aventador met 250 PK. Als deze niet blinkt zal de eigenaar deze kennelijk niet goed verzorgen! (de buitenkant) De motor van zo'n auto's is zo ontzettend fijn afgestemd dat elke verkeerde afstelling, gebruik van verkeerde brandstof of olie, er zorg voor kan dragen dat de motor niet goed meer loopt. De motor heeft onbalans en de 250PK kan niet meer ten volle benut worden! (het inwendige) De sleutelwoorden hierin zijn dus overprikkeling en onbalans.

Ok, ik kom even terug op prikkels. Elk mens kan een x-aantal prikkels over een korte maar ook over langere tijd verwerken. Ik bedoel hiermee dat veel prikkels van korte duur schade kan veroorzaken maar ook prikkels die langdurig op iemand afkomen. Ik vertelde net over het postbode en het normale dunnen elastiek.. Iemand met HSP kan je vergelijken met een dunner elastiek. Deze rek is er sneller uit of zal eerder breken....als je er niets aan en mee doet! Sowieso is de huidige maatschappij al een bron van overprikkeling. Denk hierbij aan: stadsverkeer, computers, telefoons, internet, social media, nieuws op tv en krant, drukte op de weg, etc. etc. Maar denk ook gevolgen door 24 uurs economie, verwachtingen van de maatschappij, maatstaven, verwachtingen van de mensen om je heen, etc. Prikkels..prikkels..prikkels. Combineer dat met voeding en drinken  wat je binnenkrijgt wat eigenlijk een zelfde werking heeft als adrenaline! Huh? Wat is dat nou weer? ook hier even een korte uitleg over: Er zijn diverse stoffen/voedingsmiddelen die een oppeppende en opzwepende werking hebben waardoor onrust in je lichaam, en geest, kan ontstaan. Denk dan bijvoorbeeld aan cafeïne, theïne, suiker, energydrinks, verschillende zoetstoffen, chocolade, etc.

Hoe kom je eraf?
Ik denk dat dit kopje de meeste mensen die angsten/paniekaanvallen hebben meer aanspreekt! (-; Als eerste: schaam je niet, je bent zeker niet de enige! En wees gerust: je kan er dus van af komen. Tenminste: als het mij zou lukken, waarom zou het jou dan niet lukken?? Wel is het zo dat het tijd en energie vergt. Maar als iemand zegt: ik heb hier echt geen tijd voor...dan heeft dit persoon echt geen tijd om zijn/haar eigen lichaam te verzorgen! (-: Dan blijft die Lamborgini dof, vies en motorisch in onbalans! Hieronder zal ik een aantal zaken noemen die van groot belang zijn om van angsten, onrust, burn-out, paniekaanvallen af te komen:

  1. Voeding: vermijd stoffen als: suiker, cafeïne, theïne, smaakversterkers, energydrinks, frisdranken met prik, bepaalde kleur- en smaakstoffen, chocolade, etc. Wat ik al eerder aangaf: dit werkt als een soort adrenaline in je lichaam.
  2. Beweging en ontspanning: Maak eens wandelingen over het strand, door het bos, loop eens vaker op blote voeten door de natuur. Je hoeft geen topsport te beoefenen om tot voldoende beweging te komen! Ga eens in de tuin aan de slag, ga kleien, ga met metaal of hout werken...dat soort dingen zullen je helpen met ontspannen omdat het allemaal zaken betreffen die met de natuur te maken hebben!
  3. Ontprikkeling:Veel mensen nemen geen tijd voor zichzelf en denderen maar door. Neem tijd voor jezelf!! Echte tijd voor jezelf bedoel ik dan! De ene doet aan yoga, de ander aan reiki, de ander luistert naar een ontspan-CD en weer een ander doet ontspanningsoefeningen. Zorg er voor dat je met grote regelmaat volledig tot ontspanning komt waarbij je geen of vrijwel geen gedachtes hebt en je lichaam volledig ontspannen is. Mindfulness is als voorbeeld ook een mooie vorm van tijd voor jezelf. Je leert daarmee bijvoorbeeld in het hier en nu te leven en dus niet meer dat het verleden, heden en toekomst als continu trein door je hoofd te laten rijden. De sleutelwoorden zijn dus: ECHT tijd voor jezelf, tijd voor volledige ontspanning. Mensen zeggen wel eens dat ze heerlijk ontspannen als ze TV kijken. Dat klopt op zich wel..dat is een bepaalde vorm van ontspanning, immers: je bent weg uit je wereld waar je normaliter in zit op werk en privé. Maar dat is geen volledige ontprikkeling! Sterker nog: als je een willekeurige film, serie of programma kijkt, zie je heel veel, hoor je heel veel, spelen er emoties mee, etc. Hoeveel prikkels wil je hebben? (-:
  4. Ademhaling: Veel mensen hebben een verkeerde ademhaling, als voorbeeld een "hoge" ademhaling vanuit de borst. De buikademhaling dient op een soepele, natuurlijke en ontspannen manier te verlopen. In de meeste gevallen komt de spanning primair uit de buik! Door middel van ademhalings- en ontspanningsoefeningen kan je er voor zorgen dat je ademhaling weer op orde komt!
  5. Onzekerheid: Iedereen heeft zijn onzeker kanten! Vrouwen vaak over andere dingen als mannen. Onzeker over uiterlijk, onzeker over mogelijkheden, onzeker over kunnen, onzeker over verbale capaciteit, etc. Door middel van ontspannings-CD's met positieve confirmaties kan je die onzekerheden verminderen of weghalen. Ook in deze is de kracht van herhaling de kracht van het leren en veranderen! immers:  Affirmaties zijn positieve boodschappen die je tot (nieuwe) overtuigingen van jezelf maakt. Dat doe je door deze positieve boodschappen heel vaak tegen jezelf te zeggen. (de herhaling) Het resultaat is dat je anders over jezelf gaat denken en je jezelf krachtiger voelt en open gaat staan voor nieuwe ervaringen die passen bij je nieuwe overtuigingen.. Het leven zal je gaan bevestigen in je nieuwe overtuigingen..
  6. Rust en regelmaat (hoe ouderwets! (-: ): Het is van belang om zorg te dragen voor rust en regelmaat. Regelmaat in leven maar ook in voeding. Neem voldoende rust en eet bijvoorbeeld 6 keer op een dag kleine beetjes in plaats van drie keer op een dag grotere hoeveelheden. Begin in ieder geval de dag met een goed ontbijt!

Het bijkomende voordeel van deze aanpassingen van leef-, denk- en voedingswijze is dat je ook veel meer rust krijg in je hoofd, meer gestructureerd kunt werken, meer kan genieten van de kleine dingen, nieuwe dingen leert zien,  tijd leert nemen voor jezelf en dus ook aan anderen, etc. Eigenlijk zou het dus voor vele mensen nuttig zijn om leef- en denkwijze op deze positieve wijze aan te passen.. Alleen zitten mensen nou eenmaal over het algemeen zo in elkaar dat er eerst wat moet gebeurden in hun leven voordat ze dingen willen/durven/kunnen aanpassen! (-:

Ik hoop dat jullie ook deze blog weer met veel plezier gelezen hebben...sterker nog: dat een aantal mensen hier handvatten uit hebben kunnen halen!

Mochten jullie nog vragen hebben kunnen jullie mij altijd bereiken via robbuizer@gmail. com.

Ik wens jullie via deze weg een ontzettend fijne jaarwisseling en een liefdevol, mooi, leerzaam, gezond 2014 waarin jullie hopelijk veel dromen zullen waarmaken!

woensdag 11 december 2013

Scholen, instellingen en HSP jongeren

Omdat ik de afgelopen tijd regelmatig zaken tegen ben gekomen op het gebied van wat er niet goed of lekker lopen bij of rond jongeren kreeg ik de behoefte om dit blog te gaan schrijven. Ik signaleer regelmatig zaken waardoor jongeren in situaties worden gebracht waar ze eigenlijk helemaal niet in thuishoren.  Ik zie meerdere uitdagingen. Ik weet ook wel dat het een utopie is om een compleet systeem wat vanuit de regering aangestuurd wordt te veranderen. Maar toch: ik ga wat zaken noemen die ik tegenkom waardoor je een groot probleem kan aanpakken ten behoeve van jongeren, ouders en de staatskas! Ok, misschien wat groot gedacht, maar laat ik klein beginnen.. de jongeren!
 
Ik zag vorige week in het nieuws dat een aantal leraren van middelbare scholen een actie zijn gestart omdat de klassen te vol zijn..onder andere klassen met 30+! Zij vinden dit onverantwoord! De minister verklaarde dat gemiddeld genomen de klassen op 21 tot 25 leerlingen zitten. Ofwel de cijfers die werden gehanteerd door beide partijen waren niet overeenkomstig met elkaar. Cijfers zijn sturend, en niet leidend denk ik. Als je namelijk gemiddeld over heel Nederland kijkt, zal dat afwijken als je naar gemiddelden per school zou kijken als je het nou over grote steden of regionale scholen hebt! Cijfers kan je mee goochelen! Voorbeeldje: Zo zou 1 op de 7 kinderen die geboren worden Chinese komaf hebben. Dat klopt niet. Wij waren met 7 kinderen thuis maar daar zat geen Chinees tussen. Misschien erg flauw, maar geeft wel aan dat cijfers redelijk soepel te gebruiken zijn! (-;

We dwalen af! Ok, daar gaan we:
Op onderwijs en jeugdzorg werd de afgelopen steeds meer op bezuinigd en wordt er nog steeds bezuinigd. Je ziet dus klassen van 25 tot 35 personen. Er staat 1 leraar of lerares voor de klas. Het is bekend vanuit de groepspsychologie dat groepen tot maximaal 21 personen optimaal kunnen functioneren. Binnen groepen die groter zijn zie je meer onrust en strijd.
Maar goed: In diezelfde klas met 25-30 kinderen zitten altijd een aantal jongeren die meer aandacht nodig hebben. Alleen omdat een leraar die aandacht moet verdelen over, bijvoorbeeld, 30 kinderen, zullen dus enkele niet de juiste aandacht krijgen. De kinderen die "normaal" meekomen hebben de normale aandacht nodig. Ofwel, als er een aantal kinderen zijn die extra veel aandacht nodig hebben zullen zij al snel begeleid en getest worden. Want ja, ze zijn drukker, sneller afgeleid, leven in eigen wereld en dergelijke. Zulke jongeren lopen kans om het niet te redden op deze school en zullen naar speciaal onderwijs gaan. Hmmm..das niet grappig voor zo'n jongere...veelal hebben deze jongeren namelijk een normaal tot hoog IQ. Wel kom ik vaak tegen dat deze jongeren dyslectie of dyscalculie hebben...nog eens extra lastig!! Zij zullen zich nog minder begrepen voelen en zullen nog meer gefrustreerd raken en beneden hun kunnen presteren. Het speciale onderwijs is een fors stuk duurder.

Indien een klas uit maximaal 21 kinderen zou bestaan, zullen deze drukke, afwezige, ongeconcentreerde jongeren voldoende aandacht en begeleiding van een docent kunnen krijgen waardoor deze jongeren niet niet naar (het veel duurdere) speciaal onderwijs hoeven te gaan! Wat veel belangrijker is: een jongere zal veel beter geholpen zijn! Naast een kans dat deze jongere al aan de zware medicijnen zit ondertussen. Daar schreef ik reeds over in een van mijn vorige blogs!

Wat ik al in ander blogs geschreven heb, is dat de hulpverlening in veel gevallen niet de juiste hulp en ondersteuning geven aan deze jongeren. Ik werk zelf dagelijks met "dit soort" jongeren, en voor mij zijn het "mijn bijzondere jongeren". In behoorlijk wat gevallen merk ik dus dat jongeren die stempels hebben als ADHD, PDnos, ADD eigenlijk niet deze stempel behoren te hebben maar dat het  verhoogd of hoogsensitieve personen zijn... en dus op een heel andere wijze benaderd en behandeld dienen te worden. Ik heb hier reeds eerder overgeschreven in mijn blog: "HSP of een disorder?
De "symptomen" die deze jongeren hebben zoals druk, snel afgeleid, slechte concentratie, in eigen wereld, dyslectie of dyscalulie, zijn allemaal zaken die onder HSP kunnen vallen!  Deze jongeren voelen zich vaak al volledig onbegrepen waardoor de kloof tussen hen en ouders/verzorgers/leraren/dienstverleners alleen maar groter zal worden. Immers... de ouders/verzorgers/leraren/dienstverleners snappen de jongeren ook vaak niet. Er zal weer een pijler van onbegrip en gevoel van niet begrepen worden onder het fundament geslagen worden. Deze jongeren zullen dan, omdat ze "onhandelbaar" zijn, naar een jeugdinstelling verwezen worden en vaak ook geplaatst worden, veelal in combinatie met speciaal onderwijs. BAM!!! Nog een pijler is geslagen onder hun onbegrip, maar ook zelfvertrouwen! Zij komen op een plek waar zij ver onder hun kunnen presteren in een omgeving die nog voller zijn van prikkels! Hier komen namelijk alle jongeren samen die druk zijn, snel afgeleid zijn, zich meer afzetten tegen docenten als de gemiddelde puber, etc. 

Volgende stap: de jeugdinstellingen!
Deze jongeren die in een klas niet meer te handhaven zijn, thuis niet meer te houden zijn, zullen in een aantal gevallen terecht komen in een jeugdinstelling. Als dat ook niet goed gaat zullen ze zelfs in een gesloten jeugdinstelling terecht komen. Los van het feit dat hier jongeren bijeenkomen met laag, normaal en hoog IQ en jongeren die zowel strafrechtelijke feiten hebben gepleegd als jongeren die alleen gedragsproblematiek kennen, speelt er nog wat anders. Nu is het zo dat we met zijn allen zeer wetenschappelijk en pragmatisch werken. Dat is ook logisch en dat behoort ook de basis te zijn! Men gaat uit van feiten! Dus ook de (jeugd)hulpverlening werkt vanuit de wetenschap en zullen jongeren ook vanuit deze invalshoek helpen. Daar vanuit zullen deze jongeren gecategoriseerd worden naar aanleiding van  de symptomen die zij vertonen. Vanuit hier zal een plan van aanpak worden gemaakt en in veel gevallen medicijnen verstrekt worden. In mijn optiek zijn medicijnen in veel gevallen symptoombestrijders en halen de oorzaak niet weg! Natuurlijk kunnen medicijnen in eerste aanleg een hulpmiddel zijn in acute gevallen. Mijns inziens is het van veel groter belang om de oorzaak te vinden van de gedragingen. Ik weet ook wel dat het gedragingen van veel factoren afhankelijk zijn, zoals: opvoeding, omgeving, sociaal leefmilieu, school, vrienden, karakter, etc. Echter heb ik zelf ervaren hoe deze jongeren, maar ook ouders/verzorgers, door andere benadering hun gedragingen kunnen veranderen. Ik heb in mijn eerdere blogs diverse voorbeelden genoemd van jongeren die volledig de verkeerde kant op dreigden te gaan, of zelfs waren, middels gesprekken in een proces terecht kwamen en hun gedrag hadden aangepast. Hierdoor zag je dat deze jongere thuis en op school weer prima te handhaven waren, lekkerder in hun vel kwamen te zitten en hierdoor minder of niet meer gingen schoppen tegen elke vorm van autoriteit. Het is natuurlijk wel zo dat dit zeker niet voor elke jongere opgaat en dit niet werkt omdat zij niet beter weten of kunnen en/of in een zeer negatieve leefomgeving zaten/zitten omgeving van geweld, drugs, bedrog, gebrek aan liefde, vastigheid, en regelmaat.

Na voornoemde uitleg schat ik in dat een behoorlijk aantal jongeren op een verkeerde plek terecht waren of zijn komen. Een groot aantal van deze "dropouts" hadden voorkomen kunnen worden door in een klas te zitten met niet meer als 20 a 25 jongeren waarbij de leraar de aandacht en tijd heeft voor de kinderen! Dit al dan niet gecombineerd met een stukje coaching/ondersteuning met andere insteek. Deze jongeren kwam hierna op speciaal onderwijs wat vele malen duurder is als het reguliere onderwijs.  Ik zag gister op TV dat de docenten die zich zorgen maakten om de te grote klassen voldoende handtekeningen hadden opgehaald om het in de tweede kamer aanhangig te maken. Positieve ontwikkeling dus!

Ok, nog even terug: Een groot deel van deze jongeren die in de problemen kwamen/komen hebben een normaal tot hoog iq, hebben een (redelijk) normaal en stabiel thuisfront en zijn voorzien van ontzettend veel kwaliteiten. Een groot deel van dit soort jongeren zijn vaak prima te sturen.. alleen op andere wijze... En ja...dat kost inzicht, inzet en energie van zowel jongere als ouder(s) maar is een proces wat het meer als waard is! Een paar steekwoorden hierin zijn: (h)erkenning, positieve benadering, kwaliteiten benadrukken, rustpunten, ontprikkeling, omdenken, communicatie.

Alles draait dus om het plaatsen in hokjes indien er een (geringe) "afwijking" is bij een jongere. Dit zie je binnen de onderwijs, jeugdhulpverlening, Bureau Jeugdzorg, bij psychologen, etcetera. Mijns inziens is het plaatsen in hokjes een van de grootste problemen waar deze  jongeren, en dus ook vaak ouders, tegenaan lopen. Ik noem deze jongeren gewoon "bijzondere" jongeren!!! (-:

Ik hoop dat jullie ok dit blog weer met plezier hebben gelezen. Mochten jullie ideeën hebben voor onderwerpen om een blog over te schrijven...laat het dan even weten!