De grootse hobby van mij is toch wel het bestuderen van
mensen en erachter komen waarom mensen zo reageren zoals ze reageren, voelen
zoals ze voelen, zijn zoals ze zijn.. maar ook hoe je reacties, gewoontes en
patronen zou kunnen veranderen waardoor gedragingen of zelfs groepsprocessen
kunnen veranderen. Deze hobby betrek ik op mezelf, mijn eigen cirkel, en ben ik
steeds op zoek bij mezelf waarom ik dat dus zelf ook doe, denk of reageer!
Immers: je kan pas systemen en gewoontes veranderen bij anderen als je dit bij
jezelf snapt! Hmm..soms best lastig! (-:
Mede door eigen ervaringen, ervaringen bij/met anderen,
ervaringen bij groepen, maar ook door veel lezen van boeken kwam ik steeds meer
achter hoe de menselijke systemen en programma’s werkte…maar ook hoe je die kon
aanpassen/veranderen. Ik las en lees boeken als: “Omdenken”, “Puberbrein”,
“4Positiviteit”, boeken over HSP, HSS, Reverse Psychologie, Ki, verbale en
non-verbale communicatie, en vele andere. Waanzinnig interessant en leerzaam!
Ook doordat ik een half jaar gecoacht werd door een HSP psycholoog/coach heb ik
ontzettend veel geleerd en veel inzicht in mezelf.. en anderen gekregen.
Het menselijk systeem is eigenlijk een heel simpel iets. Het
neemt iets wat je ziet/ervaart/overkomt, verbind er (meestal) een emotie aan en
slaat dit op, op je printplaat. Daarnaast gaat ieder mens vanaf zijn/haar
geboorte zichzelf systeempjes aanleren om om te gaan met zijn/haar omgeving
en/of omstandigheden…bij zowel positieve als negatieve
gebeurtenissen/ervaringen! Deze groei heeft deels met karaktervorming te maken
maar is ook vaak deels een mechanisme om te overleven, om dingen voor elkaar te
krijgen, om dingen te ontlopen en dergelijke. Immers: de maatschappij verwacht dat een kind, maar ook
volwassene, zich “voorbeeldig” gedraagt? Maja.. dat staat dan weer volledig
haaks op het feit dat elk mens een autonoom “wezen” is…en dat geeft dan weer
vaak conflicten. Enn..wat is eigenlijk voorbeeldig??? Hierdoor zie je dus dat
jongeren/mensen een stempel krijgen. Volgens de normen van de klas is hij of
zij druk of snel afgeleid, druk, in zichzelf gekeerd…hij of zij is dus
afwijkend!!…dus BAM!! Stempel! Ligt dat nou eigenlijk aan het kind of aan de
opgedrongen maatschappelijke waarden?
Volgende stap is: Dit persoon word (regelmatig) aangesproken
door docenten, ouders, trainers met de mededeling dat hij of zij “lastig” is
en/of “afwijkend” gedrag vertoont.
Een gegeven welke deze persoon op zijn schijf slaat…en zich
absoluut zal gaan gedragen als lastig of zal afwijkend gedrag vertonen. In dit soort
gevallen is: “ U roept, wij draaien” een toepasselijke uitdrukking! (-:
Dit is een klein voorbeeld, echter heeft grote impact waar
hij of zij nog vele jaren last van kunnen hebben. De eigenwaarde is minimaal
(immers je bent toch lastig en je bent afwijkend).
Ik zie in vrijwel alle gevallen dat de ouder(s) alle liefde,
steun en ondersteuning, onderdak, kleding, voeding, en alle andere zaken die
bij opvoeding horen, geven, .. maar dat het toch fout loopt. De ouder(s) en
jongere raken aan het vastdenken…. zitten in een negatieve spiraal…en komen er
niet meer uit. De hoofdvraag is dan ook: hoe geraak je van het vastdenken van
het “ja, maar..” denken naar het “ja, en” denken en/of zelfs naar een volmondig
“ja!!!! denken” en doen? Op zich niet moeilijk, maar kwestie van anders
denken…omdenken. Ik ga hierbij uit van de mensen die een (redelijk)normaal tot
hoog IQ hebben.. die het vermogen hebben om te kunnen leren en te
veranderen….maar wat het belangrijkste is: mensen die WILLEN leren en
veranderen… Sowieso staat elke levensfase weer garant voor nieuwe veranderingen
en overdenkingen. Soms gebeurt het gewoon tijdens je leven…soms overkomt je
iets en word je gedwongen om anders te gaan denken en te doen. Je word gedwongen tot (persoonlijke systeem)
veranderingen als je ontslagen word, als je een burnout krijgt, als je partner
je verlaat, etc. Mensen zijn veelal gewoontedieren en als het goed gaat hoeven
ze toch niets te veranderen? Ik vraag dan altijd: “is dat ook zo??” (-:
Uiteraard.. niets moet.. alles mag. Een ieder moet zijn of haar eigen leven
bepalen en leven! Maar als ik de keuze heb om, als het goed gaat, dat het nog
beter zou kunnen gaan.. dan heb ik de keuze snel gemaakt!
Vooral mensen die HSP zijn, worden vaak, indien zij niet
weten wat er met hun aan de hand is, in (verkeerde)hokjes geplaatst. Immers:
onze maatschappij is volledig “verwetenschappelijkt”. Alles moet verklaarbaar
en in hokjes te plaatsen zijn. Daarbij wordt 1 klein dingetje vergeten: het
menselijke aspect! Dan heb ik uiteraard over de alfawetenschap ofwel
geesteswetenschap. De meeste mensen zijn zich totaal niet bewust hoeveel kracht
achter een juiste denkwijze en mentale kracht zit.
Juist deze HSP’ers zijn gevoelig voor omgevingsfactoren,
sferen, veranderingen maar vooral benaderingen. Een compliment zal voor hun een
redelijk kortstondig blij en goed gevoel geven, echter een negatieve bejegening
valt als een mokerslag waar zij tijden lang mee kan blijven zitten. (denk
hierbij het voorbeeld van: “het is een lastig kind/vertoont afwijkend gedrag”.)
Dan kom ik terug op de systeempje die elk mens zichzelf
aanleert om zich staande houden gezien zijn of haar “afwijkingen”. De ene zal
zich terugtrekken, de ander zal juist in de aanval gaan. Dat kan zich uiten in
grote mond, kont in de krib gooien, eigen gang gaan, etc. Pubers doen dat al
per definitie…HSP pubers kunnen dat in het kwadraat doen! Daar zijn vele tools
voor om dat op een andere manier te benaderen. Onder andere de moderne
psychologie geeft hier heel veel handvatten in! Achter elke gedraging zit namelijk
een systeem(pje) wat misschien wel een patroon is geworden!! Hierdoor werd men
geprogrammeerd! (-:
Ook binnen de systemen van mensen zie je iets bijzonders
voorbij komen, wat eigenlijk geen bewuste patroon is, maar een universele wet..
namelijk de 7 jaren.. Hierbij zie je dus dat elke 7e jaar van een
mens een grote verandering behelst op onder andere lichamelijk, geestelijk,
hormonaal gebied maar ook op het gebied van keuzes en veranderingen in je
leven. Je ziet bijvoorbeeld bij 14 jaar dat jongeren puber zijn, rond de 35ste beginnen met kinderen (of 28), rond 28 en 35 jaar overspannen raken/burnout
krijgen (HSP’ers zijn daar extra gevoelig voor) en met 42 jaar meer verruimen
van spirituele ontwikkeling, etc etc. Zo staan dus elke 7 jaar voor grote
veranderingen.
Ook zo’n patroon: ouders krijgen kinderen…jonge kinderen
klampen zich vast aan ouder omdat zij afhankelijk van hen zijn. Het is maar de vraag hoe ouders reageren op
een kind, hoe zij met problemen omgaan, hoeveel tijd en energie zij in een kind
steken, etc. Rond alle facetten binnen die aandacht zullen kinderen zich systeempjes
aanmeten. Rond pubertijd zetten zij zich meestal volledig af tegen ouders, na
21e word dat contact weer totaal anders en zitten de “kinderen” vaak
nog steeds onder het “juk” van ouders. Tussen de 35e en 42e
vraagt men zich (weer) wat het leven inhoud en wil men graag zelfstandig worden
en niet meer onder het “juk” van de ouder(s) vallen. Zeker in de gevallen waar
ouders in welke vorm dan ook negatieve invloed hebben gehad bij dit persoon
tijdens de opvoeding. Men beseft dat men autonoom wil zijn en weekt zich los
van de ouder(s). In de meeste gevallen zie je dan weer op latere leeftijd dat
deze zelfde kinderen de zorg dragen voor hun bejaarde ouders die zorg nodig
hebben. Het is dus vaak een golfbeweging. Basis is: steeds komt de behoeft
terug om autonoom te zijn…omdat dit nou eenmaal de basis van elk mens is!
Misschien wel een aardig voorbeeld: Tijdens mijn werk kwam
ik een jongedame (puber) tegen die nogal wat problemen veroorzaakte thuis, op
school, kwam in aanraking met instellingen, liep weg, had verkeerde vrienden,
etc. Was het een slecht kind? Was het kind met gebrek aan hersencapaciteit? In
tegendeel!! Een leuke jonge meid, leuke kop, ziet er leuk uit, knap stel
hersenen.. ofwel: wat zou het probleem dan kunnen zijn? Dat deze jongere dingen
deed die niet hoorde.. natuurlijk.. Maar gedragingen staan los van het feit of
het persoon leuk of niet leuk zou zijn. Dat het zich anders gedraagt.. ja, dat
moge duidelijk zijn. Ik vraag me altijd af: “Is dat een probleem?”. Natuurlijk
kan er van alles aan de hand zijn wat prima wetenschappelijk uit te leggen is.
Maar als je nou alleen naar de systemen kijkt, die ook zij zichzelf heeft
aangeleerd om zich staande te houden in deze maatschappij, waren er
waarschijnlijk al vroegtijdig signalen geweest waarop (op een andere wijze)
gereageerd had kunnen worden…. Vooropgesteld zeg ik altijd gekscherend: pubers
en zwangere vrouwen zijn (vaak) volledige ontoerekeningsvatbare personen die je
op volslagen anders wijze dient te benaderen als “normale” mensen.. (-:
Ik sprak later met de moeder van deze jongedame. Was de
moeder dan het probleem? Een slechte moeder? Welnee, in tegendeel! Zij maakte
zich vreselijke zorgen om haar dochter, ze hield ontzettend veel van haar,
wilde haar altijd alles bieden wat binnen haar macht lag echter door het
systeem wat zij zichzelf op haar beurt had aangeleerd in haar jeugd om zichzelf
staande te houden in deze maatschappij kwam zij terecht in een instabiel leven.
Op dat moment word het al heel lastig om zo’n vrijgevochten, eigenwijze puber
(hmm…eigenwijze puber… is een pleonasme!) de baas te zijn, hoezeer zij haar best ook
deed. Maakte zij fouten binnen de opvoeding? Ja, gelukkig wel.. net als elke
andere ouder!! Ondertussen zit zij in de levensfase 35-42…en is druk bezig zich
los te weken onder het juk van haar ouders. Zij kreeg in de afgelopen jaren
steeds meer het system door waarin zij verkeerde en ging hiermee aan de slag. Zij
zat mede door haar ouders zichzelf in de weg…met als gevolg dat zij er ook niet
uit kwam met haar dochter. Ofwel: zij waren beland in het “vastdenken”. Op dit
moment is zij dus druk bezig om zichzelf echt te leren kennen en , mede, geen
druk meer wil ervaren van haar ouder(s). Als iemand dit soort systemen
doorkrijgt en ermee aan het werk wil en kan gaan, heb je grote kans dat zij uit
het vastdenken kan komen. Vastdenken naar zichzelf, vastdenken naar haar
dochter, vastdenken naar vrienden…de kans is dan zeer aanwezig dat zij weer op
positieve wijze vat op het leven zal krijgen.
Hierbij is de volgende Boeddhistische uitspraak denk ik wel
aardig van toepassing. : “ Steek je energie in de kant waar je op wil gaan…en
die zal groeien.. indien je de energie steekt in het probleem, zal het probleem
groeien!” (-:
Bovenstaande systeem zie ik zo vaak gebeuren.. en denk dan
met regelmaat: “waar en waarom ging dit fout?”. In vrijwel alle gevallen stond
er niemand aan het voorportaal om zowel kind als ouder uit het vastdenken te
krijgen en raakten men in een negatieve spiraal. In het bijzonder bij gezinnen
waarin HSP’s zitten! In de meeste gevallen komt een jongere in de zorg terecht
en word er aangegeven dat “zij” het probleem zijn.. en gaat men dat “probleem”
oplossen. Uuuuh…ik ben er van overtuigd dat het probleem in erg veel gevallen
van twee kanten belicht en aangepakt dienen te worden… Daarnaast: HSP raakt
steeds bekender maar is absoluut nog lang geen gemeen goed binnen de
wetenschap…dus zal de hulp sterk afhankelijk zijn of je een juiste persoon
treft!
Waar het uiteindelijk om gaat: elk mens bestaat uit vele, vele
systemen, patronen en programmeringen. Als je je dit bewust bent, kun je deze
bij jezelf, maar ook bij anderen aanpassen en hiermee (be)spelen. Systemen aanpassen kunnen je helpen om:
sterker te worden, zekerder te worden, jezelf verbaast te laten staan wat je
kunt, op een volslagen ander wijze naar de wereld te kijken…een veel rustiger
en fijner leven (terug) te krijgen. Doordat je geest eigenlijk redelijk simpel
in elkaar zit kan je wat er op je harde schijf is geprogrammeerd ook weer
herprogrammeren. Hierin geld
hoofdzakelijk: de kracht van herhaling is de kracht van verandering. Hierbij
kan je bijvoorbeeld denken aan affirmatie’s. Affirmaties zijn, volgens het
woordenboek: positief
zinnetje dat je zo goed in je hoofd opneemt dat je er echt in gaat geloven. Als
voorbeeld: “Ik heb veel zelfvertrouwen”. Als je dat dus zou gaan herhalen elke
avond voor je slapen gaan, dan krijg je ook steeds meer zelfvertrouwen.
Ofwel: de negatieve gedachtes/gevoelens zijn omgedraaide affirmaties.
Herhaling van negatieve zinnetjes (of omstandigheden) dat je daar dus in bent
gaan geloven.
Mede daaruit blijkt maar weer hoe eenvoudig onze geest in elkaar zit...en dat jijzelf dat ook kan veranderen! (-:
Ik hoop dat jullie weer met plezier dit blog hebben gelezen.
Grtz,
Rob
Geen opmerkingen:
Een reactie posten