Ouders snappen niets meer van opvoeden!
Zooo..dat is een boute uitspraak! (-: Maar.. ik ga deze uitspraak
nuanceren: ik weet dat de meeste ouders echt wel hun best (willen) doen om
hun kind goed op te voeden maar zijn niet altijd bij machte om hun kind voldoende
op te voeden, te sturen en te begeleiden. Sterker nog: ik ga er vanuit dat elke
ouder zijn best wil doen om zijn/haar kind zo mooi en gelukkig als mogelijk op te laten
groeien! Het is in de meeste gevallen dan ook geen onwil! Ik denk dat de
eigenschappen van het kind, opvoeding, ouders en de tijdsgeest van de
maatschappij niet synchroon lopen. Wat
ik er mee bedoel te zeggen is het volgende:
De afgelopen 40 a 50 jaar is het bewustzijn van de jongeren
enorm toegenomen. Dit heeft mede te maken met verandering van de maatschappij
en de ontzuiling en de afbraak van de macht van kerken. Doordat de macht van de
kerken afnam zag je dat men steeds meer zichzelf kan zijn, en zichzelf kon
ontwikkelen. De maatschappij is een zeer dynamisch iets waar aan de hand van
veranderingen de denk- en handelswijzes en opvoeding wordt aangepast. De ouders
van de afgelopen 20 a 30 jaar en heden zaten en zitten in een tussen- en/of
overgangsfase. Natuurlijk is er enorm veel veranderd op veel gebieden binnen deze
maatschappij echter aan de andere kant loopt de maatschappij ook achter op de
needs van jongeren maar ook in veel gevallen die van de ouders. Of lopen de
jongeren van tegenwoordig voor op de maatschappij? Dit heeft ook zeker te maken
met de veranderingen van tijdperken.
Eerst hadden we de industriële tijdperk: Hierin werden
bedrijven gestart, kregen we de directeuren waar we u tegen moesten zeggen,
waarin managementlagen ontstonden, waarin de top-down management ontstond,
waarbij personeel als een onderlaag werd gezien en behandeld. De autoritaire
opvoeding was toen redelijk gemeen goed.
Hierna gingen we naar de Informatie tijdperk: Hierin
ontstond internet, ontstond Google, ontstond social media en ontstond er
mobiele telefonie. In de tijd van ontstaan van computers gingen vele mensen
zich bezig houden met het ontwikkelen hiervan. Men hield zich meer bezig met
hoe de besturing van een computer werkte. Men hield zich meer inhoudelijk
hiermee bezig. De toegefelijke (permissieve) opvoeding werden toen redelijk
gemeen goed.
We gaan nu over naar het innovatie tijdperk: Vaste aanstellingen worden vrijwel niet meer
gegeven, ontstaan van veel ZZPérs, bedrijven automatiseren en robotiseren,
jogeren leren vooral hoe men software/apps moeten gebruiken zonder te weten hoe
de achterliggende werking hiervan is. De democratische (autoritatieve)
opvoeding werd en is steeds meer gemeen goed. Hierbij zal steeds vaker en meer
naar de needs van het kind gekeken gaan worden.
Innovatie tijdperk klinkt misschien in bepaalde opzichten
negatief voor ons maar deze biedt juist weer ontzettend mooie kansen. Waar
voorheen werd gekeken naar hoeveel je
geleerd had en hoeveel ervaring je had
binnen deze maatschappij, neemt deze vraag in kracht af. Er zal steeds meer
gekeken worden naar de emotie. Emotie zal de nummer 1 competentie wordt er
steeds meer geroepen. Emotie zal dus steeds meer waard worden. Nadeel is dat het
schoolsysteem en de bedrijven van de oude garde, zo ook grote instanties met
oude werk- en denkwijze hier op achter lopen. Steeds meer jongeren lopen hierin
dus vast, redden het niet op school, zien de zin niet meer, weten niet wat ze
willen, etc. Kortom:
Bij ouders van de afgelopen 20 jaar zie je vaak dat zij hun kind vrij laten op de
telefoon en op social media. Ouders hebben heilig vertrouwen in wat hun kind
allemaal kan op de telefoon/tablet/computer. Hierin zullen ouders een grote
denkomslag gaan maken. De kinderen moeten het namelijk ook leren om met social
media te werken. Anders heb je grote kans dat zij stuurloos raken op het wereld
wijde web. Daarnaast, doordat
mensen/jongeren een steeds hoger bewustzijn kregen en krijgen, begrijpen ouders
vaak hun kind niet. In de afgelopen 20 jaar zie je een explosie aan jongeren
die etiketten kregen of krijgen als ADHD, PDnos, ODD en dergelijke. In eerdere
blogs heb ik hier uitgebreid gesproken over dat ik in veel gevallen de jongeren
die ik tegenkom met deze etiketten herken als HSP jongeren. We hebben het dus
over persoonlijke eigenschappen maar worden door de verwetenschappelijking
geïnterrumpeerd als afwijking of zelfs psychische aandoening. Ook betreffen deze afwijkende gedragingen
vaak uitingen doordat de jongeren overprikkeld raken, zich niet gewaardeerd
voelen, zichzelf niet welkom voelen, het zich niet begrepen voelen al dan niet
gecombineerd met overprikkeling door verkeerde voeding. De
hulpverlening en maatschappij maar ook school zijn hier (nog) niet op
ingesteld. Op veel vlakken loopt ook de
hulpverlening achter op wat er op dit moment feitelijk nodig is qua hulp en
ondersteuning voor zowel jongeren als ouders.
Het is dan ook niet toevallig dat we tijdens het opstarten van Jeugd
Centrum Differenze zoveel steun krijgen omdat die denk-, benader- en werkwijze zal
zorgen voor een betere aansluiting tussen jongeren en maatschappij…en dus ook
met scholen en bedrijfsleven. Deze denk- en werkwijze is dus vernieuwend en
volkomen van deze tijd en draagt er zorg voor dat jongeren betere aansluiting
vinden binnen deze maatschappij.
Ouders zijn, denk ik, vaak te bescheiden in het vragen om
hulp. Deze ouders vallen namelijk vaak onder de schare die in de tussenfase
zaten qua overgang van het informatietijdperk naar innovatie tijdperk. (of
daarvoor) Deze mensen zijn veelal zeer zelfstandig opgevoed en willen graag hun
eigen peultjes doppen. Op zich jammer: het is namelijk verre van slap of zwak om hulp te vragen.
Scholen zullen zich dan ook steeds meer in (moeten) gaan
inzetten op ontwikkelen van talenten, eigen ontwikkeling van het kind en het
leren (omgaan) van emoties. Ik las tijdens het opmaken van dit blog (toeval
bestaat niet!? (-:) een artikel met de kop: “we leiden jongeren op voor vakken
uit de vorige eeuw en dat is verschrikkelijk”. Mijns inziens klopt dat wel
aardig. Er is dus een grote slag te slaan voor zowel ouders als voor het
onderwijs. In dat artikel las ik ook: “Het onderwijs, de opvoeding, en de
maatschappij zijn de belangrijkste pijlers waarmee ieder mens de arbeidsmarkt
betreedt. Dit is DE basis voor een verdere loopbaan. Maar dat wil niet zeggen
dat je dan kan stoppen omdat emotie niet is wat je kan stoppen . Emotie is een
eigenschap die je blijft ontwikkelen door leuke en minder leuke gebeurtenissen
die je meemaakt. En het mooie is: JIJ bepaalt hoe jij jouw rugzak vult en
draagt. Hoe steviger je staat hoe sterker je emotie”. Ik denk dat hiermee de
spijker op z’n kop wordt geslagen.
Bij bedrijven zie je dan ook dat de grote, maar ook kleine,
bedrijven die nog vanuit het oude stramien werken of werkten dat deze omvallen
zoals V&D en Etos. In het oude denken ging het vooral op wat deze bedrijven
verkochten en op welke wijze het verkocht werd. De nadruk wordt bij het nieuwe
werken gelegd op: “Waarom” verkopen we dit product. Het product mistte
kennelijk zijn identiteit. Daarom zie je
vaak dat specialistische bedrijven wel het hoofd boven water kunnen houden.
Als zijstap: Een van de mooie dingen die ook veranderde in de afgelopen
jaren is dat mensen steeds meer “echt” en authentiek willen, meer openheid en
transparantie verlangen, misstappen van mensen gemeld worden, etc etc. Het is
dan volgens mij geen toeval dat er de afgelopen 10 jaar steeds meer grote
fraudezaken aan het licht komen waarbij bank- of woningbouwstichting
directeuren strafrechtelijk vervolgd werden, wanbeleid (politiek) en corruptie
aangepakt en bestraft wordt, er meer klokkenluiders opstaan, etc….het wordt
niet meer geaccepteerd! Men wil echt, open en eerlijk. Het is een tijdperk vol veranderingen in vele
opzichten!
Vaak wordt het internetshoppen de schuld gegeven van
faillissementen en leegstand in winkelstraten. Natuurlijk kan het er (deels) mee te maken
hebben echter zijn er een aantal bedrijven die (te) laat het nut van internet
zagen.. en niet vernieuwden.. en dus achter de feiten aan liepen. Daarentegen zie je dat de bedrijven die
internet al snel gingen omarmen een grotere kans hadden van overleven. En
steeds meer zal een bedrijf zich moeten afvragen: “WAAROM” verkoop ik dit
product! Daarbij komt ook de kijk van een werkgever naar een werknemer: de
werknemer krijgt centrale rol, meer vertrouwen, meer verantwoordelijkheden en
er zal meer beroep gedaan worden op de innovatieve krachten van hem of haar. Je
ziet als voorbeeld ook dat bij oude bedrijven (vrijwel) geen ruimte bestaat
voor meditatie, terwijl bij de nieuwe bedrijven (Apple, Google, Swatch
bijvoorbeeld) ruimtes zijn voor werknemers om te kunnen mediteren. Men begrijpt
dat de meest creatieve en innovatieve ideeën kunnen ontstaan vanuit de
(volledige) rust van een persoon.
Door voornoemde kan je mogelijk meer de verbanden tussen
jongeren, opvoeding, opleiding, werk en maatschappij zien en leggen. In het
geval van opvoeden kan “omdenken” een zeer krachtige tool zijn voor de hulp
tijdens het opvoeden, sturen en begeleiden.
Ik hoop dat jullie weer met plezier dit blog gelezen hebben.
Mocht je vragen of opmerkingen hebben kan je altijd reageren.
