Onrust, angst en burn-out .... hoe kom je daar vanaf?

Hoe leuk zo voor het nieuwe jaar nog een blog schrijven over een van mijn meest favoriete onderwerpen! Angststoornissen! Tja, waarom favoriet... Het is bijzonder! Intrigerend! Wat is het? Wat doet het? Wat kan je er mee doen? Maar goed,  in ieder geval ook een stuk eigen ervaring en de weet dat je er vanaf kan komen door een paar redelijk simpele dingen aan te passen in de leef- eet en denkgewoonten. Maar vooral ook: het willen en het weten/begrijpen wat het is en wat er gebeurd met je lichaam en je geest! Angsten en burn-out, maar ook veel andere klachten, ziektes en symptomen, hebben eigenlijk een zelfde oorzaak en kan veelal ook op een zelfde wijze aangepakt en/of verholpen dan wel verminderd worden! We houden het in dit geval in hoofdzaak bij de onrust en angsten en voor een klein deel bij burn-outs. Immers: Angsten en burn-outs ontstaan veelal door onrust en/of overprikkeling!

Iedereen heeft angsten! Dat is gezond en normaal. Afhankelijk welke angsten men heeft en de intensiteit van die angsten kan het als hinderlijk ervaren worden of als prima leefbaar.  Mensen die angsten hebben zullen er vaak niet graag over praten. Men schaamt zich er in veel gevallen voor! Er zijn ontzettend veel soorten en vormen van angsten en angst-/paniekstoornissen. De heftigheid en impact hiervan varieert ook ontzettend van persoon tot persoon. Variërend van angst voor vliegen, angst voor kleine ruimtes (claustrofobie),  angst voor drukke ruimtes, angst voor autorijden, angst voor samenzijn met kerst,  angst om in het donker te slapen (of überhaupt om te gaan slapen), angst voor bioscoop of winkel, etc. Voor veel mensen is het bijvoorbeeld herkenbaar dat als je naar een bioscoop, winkel of café gaat dat je: 

A: Vlak bij een looppad of uitgang gaat zitten.
B: Al weet waar de nooduitgang is.
C: Weet waar de toiletten zijn.
D: De kortste route weet naar de (nood)uitgang en toiletten.

Herkenbaar?

Je deelt je leven zodanig in dat je het minst last hebt van je angststoornis en je denkt dat het beter gaat en minder angstig bent als je in een bepaalde omgeving of met bepaalde personen in de buurt bent. Dit is echter een schijnveiligheid en het heeft alles met jou te maken en niets met een plek of met iemand anders!! We hebben dus reële en  niet-reële angsten. Dat verdient nadere uitleg!

Ok, we gaan van start!

Reële angst:

Op het moment dat je op straat loopt en je hoort gierende banden en ziet dat een auto net op tijd tot stilstand komt voor je...Ja! Daar schrik je van! Logisch!  De reactie zal vaak zijn dat je of opzij springt, een verdedigingshouding aanneemt,  in elkaar duikt, etc. Je knieën voelen knikken, je hart voelen bonzen, het benauwd hebben, trillen, je duizelig of misselijk voelen en het zweet dat je uitbreekt. Dat is denk ik herkenbaar voor een ieder. Dat is dat waanzinnig mooie verdedigings- en afweermechanisme van het samenspel van lichaam en hersenen wat in een fractie van een seconde reageert... aangestuurd door adrenaline en andere hormonen in je lichaam! Briljant! (-:

Het voorbeeld hiervoor is heel herkenbaar en normaal in ons leven en iedereen zal het ook herkennen! Zolang er dus reële angst, schrik, acuut gevaar of als er levensbedreigende situatie  is werkt het overlevingsmechanisme dus goed en hoort het dus ook zo te werken...en je denkt daar over het algemeen later niet meer over na. Denk maar aan brand in een woning of bedrijf, een roofdier wat tegenover je staat, een (bijna)ongeval, als een boot (dreigt) te zinken, etc... waardoor we automatisch terugvallen op dat overlevingsmechanisme. Dat is dus als er daadwerkelijk gevaar is! Lang leve de adrenaline! Zolang het je leven maar niet beheerst!

Niet reële angst:

Er zijn ontzettend veel mensen die dit ook hebben waarbij, in meerdere of mindere mate, dit verdedigingsmechanisme in werking treed.....terwijl er feitelijk geen reden hiervoor is!  Dan hebben we het over een niet reële angst of angst- / paniekstoornis wat we ook wel met een mooi woord: Agorafobie (angst voor het angstsymptoom) noemen! Het word ook wel pleinvrees genoemd maar dat dekt de lading niet. We hebben het dan over angsten in een tunnel, winkel, drukke ruimte, bioscoop, vliegtuig, voor spinnen, etc. Maar ook angsten om te presenteren voor groepen mensen, contactangst, sociale fobieën en noem maar op.  Ofwel.. allemaal vormen en soorten niet-reële angsten die in meerdere of mindere mate voor kunnen komen. Afhankelijk van hoe heftig de uiting is, kan het zeer veel problemen opleveren voor iemand die last heeft van zo'n fobie. Ruimtelijke fobieën of niet-reële angsten gaan namelijk bijna altijd gepaard met sterke lichamelijke prikkels zoals een bonkend hart, hyperventilatie, verandering van lichaamstemperatuur en desoriëntatie. Het is onduidelijk hoeveel mensen een fobie hebben. Er wordt waarschijnlijk veel geleden in stilte. Typisch voor een fobie is de excessieve reactie. Het is voor buitenstaanders in beide gevallen moeilijk te begrijpen waarom mensen zo reageren. Deze mensen zullen dan ook vaak in een bepaalde vorm van sociale isolement terecht komen. Heel veel mensen met zo'n fobie kunnen het ontzettend goed verbloemen of ontwijken. Sommige mensen die hier last van hebben gaan zich juist heel sterk voordoen, leiding geven, of naar voren treden...zodat ze de situatie in hun hand hebben en hun angst/onzekerheid te verbergen. Ik spreek uit eigen ervaring over verbloemen, ontwijken en het komen in een sociaal isolement. Op mijn werk had ik er bijvoorbeeld niet veel last van. Dat was mijn ding en was/ben er op getraind. Maar als ik op vakantie ging, kreeg ik angsten of heimwee. Bij heimwee treed namelijk ook deels het zelfde mechaniek in werking als bij angststoornis echter heeft dat ook voor een groot deel te maken met "aarden". Maar goed..we dwalen af.. Als ik op vakantie ging zag ik al beren op de weg... stel dat er wat met de auto gebeurd, stel dat er file staat, stel dat er wat met "mijn meiden" gebeurd, etc etc. In het verleden wist ik niet wat er met mij aan de hand was.. dacht dat ik gek was..

Ik heb diverse soorten en vormen van therapie gehad, kreeg hier medicijnen voor wat ook niet werkte... Ik was op een punt gekomen waarbij ik dacht: Dit wil ik niet meer. Ik wil niet afhankelijk zijn van medicijnen! Ik wil uit dat sociale isolement! Ik wil dat mijn gezin uit mijn sociale isolement komt!  Ik wil weten wat de oorzaak is en hoe ik daar vanaf kon komen! Ik kwam bij de reguliere artsen, psychologen, psychiaters.. er werden zaken uit het verleden naar boven gehaald waardoor die zaken een plek zouden moeten krijgen. Ik kreeg medicijnen om de angsten te onderdrukken. Hret gaf hooguit wat verlichting maar het ging niet weg! Totdat ik via een familielid werd geattendeerd op EMDR therapie. Deze therapie gaat niet zozeer uit wat er in het verleden gebeurd is maar starten vanaf het nu. Dat sprak mij al weer een stuk meer aan.  Tijdens het zoeken naar een goede EMDR therapeut kwam mijn meisie toevallig op een website van een Belgische angstcoach.. een ervaringsdeskundige! Hij had een programma ontwikkeld om van angsten af te komen. Hij gaf uitleg over wat er gebeurde bij een angstaanval, hij gaf tools, hij legde het verband tussen onzekerheid, angst, voeding, zelfbeeld, sport, HSP, perfectionisme en angsten uit. En inderdaad... reeds na drie weken vanaf de start van dit programma begon ik verandering te voelen. Ik kreeg wat meer rust... Na een aantal maanden waren de vervolgstappen een feit. Ik ging op vakantie naar Frankrijk, ging weekendjes weg naar Maastricht, ging naar festivals, naar de bioscoop, naar concerten, etc......zonder een centje pijn! Wow! Ik heb bij een aantal mensen om mij heen, die naar later bleek ook angsten hadden, op dezelfde wijze handvatten gegeven...en dat werkte ook bij hun! Voor dit alles geld eigenlijk: de kracht van herhaling is de kracht van het leren en veranderen!

Het goede nieuws is dus: Je kan er vanaf komen zonder (langdurig) gebruik van medicijnen!!! (-: Sterker nog: op redelijk simpele wijze! Ja! Het kost tijd en energie maar dat is het meer dan waard. Ik zal daar straks nog op terugkomen.

HSP en agorafobie:

Bij mensen die HSP hebben, los van het feit of zij al dan niet weten dat ze HSP zijn, komen niet reële angsten relatief veel vaker voor als bij mensen met een normale gevoelsbeleving. Dat geld in veel gevallen ook voor mensen met een burn-out. Het is een andere uiting maar komt op het zelfde neer feitelijk.... overprikkeling op meerdere vlakken. Ik vergelijk mensen vaak met zo'n brede postbode elastiek of een normale dunne elastiek. De een heeft meer rek als de ander ....maar op een gegeven moment is de rek er naar verloop van jaren uit! Op zich ook zeer makkelijk te verklaren. Wat ik in andere blogs al had aangegeven was dat HSP'ers veel gevoeliger zijn voor prikkels van buiten (horen/zien/ruiken/voelen) en van binnen (aanvoelen/intuïtie) maar ook voor voeding. Dat zijn dan ook precies de punten waar je deze angsten onder controle kan krijgen en er geen of amper last meer van hebt! Alles valt of staat met ontprikkeling, voeding, leef- en denkwijze bij een ieder...maar in het bijzonder bij HSP-ers.. zorgen voor balans! Agorafobie kan zorgen voor, wat ik al eerder zei, een sociaal isolement. Ook persoonlijke ontwikkeling zal in veel gevallen achterblijven of een stuk langzamer gaan als dat het normaal zou gaan! Je onthoud jezelf leuke dingen zoals festivals, optredens, etc.. Buiten het feit dat het dus een ontzettend vervelend gevoel geeft heeft het dus ook nog andere vervelende bijeffecten! Nogmaals, afhankelijk in welke vorm en intensiteit je angsten hebt!!

Wat gebeurd er bij een angst- of paniekaanval?

Vooropgesteld in het geval bij HSP: Men is al gevoeliger voor externe en interne prikkels. Men kan in veel gevallen ook prikkels in hun lichaam voelen. Als je in een winkel of bioscoop bent en je voelt bijvoorbeeld een steek of prikkeling in je been, borst, arm... is vaak een begin van een angst- of paniekaanval. Hierdoor kan je in een sneeuwbaleffect komen.

• Je krijgt een angstsymptoom zoals een steek in been, arm, borststreek of bijvoorbeeld hartkloppingen;
• Je hebt dit door en denkt: wat is dat, waarom nu, waarom ik.... en je wordt bang van die hartkloppingen. (angst voor het angstsymptoom);
• Je lichaam heeft angst, en gaat nu allerhande hormonen afscheiden om je voor te bereiden om te vluchten of te vechten voor datgene waar je angst van heb;
• Door die “fight or fly” reactie wordt je hartslag nog versneld, je bloed naar je spieren gestuurd (duizelingen als gevolg)... je bent klaar om te vluchten;
• Maar jij, jij merkt die duizelingen en die snellere hartslag op, en denkt: oeioei, het wordt nog erger (zie je wel, er is iets mis!).... waardoor je lichaam nóg meer hormonen afscheidt....

Hierna zit je dus waarschijnlijk in een paniekaanval...je wil naar huis!! Je wil weg!! Je gaat dood!! Tenminste: voor je gevoel! Het goede nieuws is: Dat ga je niet! (-:  In veel gevallen werd er op jouw printplaat een link gelegd met de plaats waar je je op dat moment bevond. Een volgende keer als je op diezelfde plaats, of een soortgelijke plaats, komt kan je in veel gevallen weer diezelfde prikkel krijgen van angst...waardoor je kan denken dat het aan die plek ligt!! Maar wat ik al eerder noemde: het heeft helemaal niets met die plaats te maken en ook niet met een persoon wat bij je is op dat moment. Nadat je een paniekaanval hebt gehad zal je meestal volledig uitgeput zijn! Je lichaam kan namelijk maar maximaal 20 a 25 minuten adrenaline aanmaken..waarna de rust grotendeels weer terug zal keren in je lichaam. Dat je je nog onrustig of opgefokt kan voelen dat kan...maar de echte paniekaanval zal weg zijn! Doordat je een paniekaanval hebt gehad was je adrenalinepeil sky-high echter zullen de suikerwaardes in je bloed dalen. Het is dus belangrijk dat je juist dan bijvoorbeeld een broodje kaas neemt... deze heeft suikers die langere tijd werken. Hierdoor zal je eerder wat beter voelen en zal het trillen verminderen of stoppen.

Hoe kom je eraan?

De meeste mensen zullen liever willen weten:" Hoe kom ik eraf?".. maar misschien is het handiger om te weten hoe het ontstaat. Het volgende punt zal inderdaad zijn hoe je eraf kan komen! Hmm..even denken.. hoe kan ik dat het beste uitleggen? Ik maak wel eens de vergelijking tussen het menselijk lichaam en een mooie en snelle auto, als voorbeeld een Lamborgini Aventador met 250 PK. Als deze niet blinkt zal de eigenaar deze kennelijk niet goed verzorgen! (de buitenkant) De motor van zo'n auto's is zo ontzettend fijn afgestemd dat elke verkeerde afstelling, gebruik van verkeerde brandstof of olie, er zorg voor kan dragen dat de motor niet goed meer loopt. De motor heeft onbalans en de 250PK kan niet meer ten volle benut worden! (het inwendige) De sleutelwoorden hierin zijn dus overprikkeling en onbalans.

Ok, ik kom even terug op prikkels. Elk mens kan een x-aantal prikkels over een korte maar ook over langere tijd verwerken. Ik bedoel hiermee dat veel prikkels van korte duur schade kan veroorzaken maar ook prikkels die langdurig op iemand afkomen. Ik vertelde net over het postbode en het normale dunnen elastiek.. Iemand met HSP kan je vergelijken met een dunner elastiek. Deze rek is er sneller uit of zal eerder breken....als je er niets aan en mee doet! Sowieso is de huidige maatschappij al een bron van overprikkeling. Denk hierbij aan: stadsverkeer, computers, telefoons, internet, social media, nieuws op tv en krant, drukte op de weg, etc. etc. Maar denk ook gevolgen door 24 uurs economie, verwachtingen van de maatschappij, maatstaven, verwachtingen van de mensen om je heen, etc. Prikkels..prikkels..prikkels. Combineer dat met voeding en drinken  wat je binnenkrijgt wat eigenlijk een zelfde werking heeft als adrenaline! Huh? Wat is dat nou weer? ook hier even een korte uitleg over: Er zijn diverse stoffen/voedingsmiddelen die een oppeppende en opzwepende werking hebben waardoor onrust in je lichaam, en geest, kan ontstaan. Denk dan bijvoorbeeld aan cafeïne, theïne, suiker, energydrinks, verschillende zoetstoffen, chocolade, etc.

Hoe kom je eraf?
Ik denk dat dit kopje de meeste mensen die angsten/paniekaanvallen hebben meer aanspreekt! (-; Als eerste: schaam je niet, je bent zeker niet de enige! En wees gerust: je kan er dus van af komen. Tenminste: als het mij zou lukken, waarom zou het jou dan niet lukken?? Wel is het zo dat het tijd en energie vergt. Maar als iemand zegt: ik heb hier echt geen tijd voor...dan heeft dit persoon echt geen tijd om zijn/haar eigen lichaam te verzorgen! (-: Dan blijft die Lamborgini dof, vies en motorisch in onbalans! Hieronder zal ik een aantal zaken noemen die van groot belang zijn om van angsten, onrust, burn-out, paniekaanvallen af te komen:

1. Voeding: vermijd stoffen als: suiker, cafeïne, theïne, smaakversterkers, energydrinks, frisdranken met prik, bepaalde kleur- en smaakstoffen, chocolade, etc. Wat ik al eerder aangaf: dit werkt als een soort adrenaline in je lichaam.
2. Beweging en ontspanning: Maak eens wandelingen over het strand, door het bos, loop eens vaker op blote voeten door de natuur. Je hoeft geen topsport te beoefenen om tot voldoende beweging te komen! Ga eens in de tuin aan de slag, ga kleien, ga met metaal of hout werken...dat soort dingen zullen je helpen met ontspannen omdat het allemaal zaken betreffen die met de natuur te maken hebben!
3. Ontprikkeling:Veel mensen nemen geen tijd voor zichzelf en denderen maar door. Neem tijd voor jezelf!! Echte tijd voor jezelf bedoel ik dan! De ene doet aan yoga, de ander aan reiki, de ander luistert naar een ontspan-CD en weer een ander doet ontspanningsoefeningen. Zorg er voor dat je met grote regelmaat volledig tot ontspanning komt waarbij je geen of vrijwel geen gedachtes hebt en je lichaam volledig ontspannen is. Mindfulness is als voorbeeld ook een mooie vorm van tijd voor jezelf. Je leert daarmee bijvoorbeeld in het hier en nu te leven en dus niet meer dat het verleden, heden en toekomst als continu trein door je hoofd te laten rijden. De sleutelwoorden zijn dus: ECHT tijd voor jezelf, tijd voor volledige ontspanning. Mensen zeggen wel eens dat ze heerlijk ontspannen als ze TV kijken. Dat klopt op zich wel..dat is een bepaalde vorm van ontspanning, immers: je bent weg uit je wereld waar je normaliter in zit op werk en privé. Maar dat is geen volledige ontprikkeling! Sterker nog: als je een willekeurige film, serie of programma kijkt, zie je heel veel, hoor je heel veel, spelen er emoties mee, etc. Hoeveel prikkels wil je hebben? (-:
4. Ademhaling: Veel mensen hebben een verkeerde ademhaling, als voorbeeld een "hoge" ademhaling vanuit de borst. De buikademhaling dient op een soepele, natuurlijke en ontspannen manier te verlopen. In de meeste gevallen komt de spanning primair uit de buik! Door middel van ademhalings- en ontspanningsoefeningen kan je er voor zorgen dat je ademhaling weer op orde komt!
5. Onzekerheid: Iedereen heeft zijn onzeker kanten! Vrouwen vaak over andere dingen als mannen. Onzeker over uiterlijk, onzeker over mogelijkheden, onzeker over kunnen, onzeker over verbale capaciteit, etc. Door middel van ontspannings-CD's met positieve confirmaties kan je die onzekerheden verminderen of weghalen. Ook in deze is de kracht van herhaling de kracht van het leren en veranderen! immers:  Affirmaties zijn positieve boodschappen die je tot (nieuwe) overtuigingen van jezelf maakt. Dat doe je door deze positieve boodschappen heel vaak tegen jezelf te zeggen. (de herhaling) Het resultaat is dat je anders over jezelf gaat denken en je jezelf krachtiger voelt en open gaat staan voor nieuwe ervaringen die passen bij je nieuwe overtuigingen.. Het leven zal je gaan bevestigen in je nieuwe overtuigingen..
6. Rust en regelmaat (hoe ouderwets! (-: ): Het is van belang om zorg te dragen voor rust en regelmaat. Regelmaat in leven maar ook in voeding. Neem voldoende rust en eet bijvoorbeeld 6 keer op een dag kleine beetjes in plaats van drie keer op een dag grotere hoeveelheden. Begin in ieder geval de dag met een goed ontbijt!

Het bijkomende voordeel van deze aanpassingen van leef-, denk- en voedingswijze is dat je ook veel meer rust krijg in je hoofd, meer gestructureerd kunt werken, meer kan genieten van de kleine dingen, nieuwe dingen leert zien,  tijd leert nemen voor jezelf en dus ook aan anderen, etc. Eigenlijk zou het dus voor vele mensen nuttig zijn om leef- en denkwijze op deze positieve wijze aan te passen.. Alleen zitten mensen nou eenmaal over het algemeen zo in elkaar dat er eerst wat moet gebeurden in hun leven voordat ze dingen willen/durven/kunnen aanpassen! (-:

Ik hoop dat jullie ook deze blog weer met veel plezier gelezen hebben...sterker nog: dat een aantal mensen hier handvatten uit hebben kunnen halen!

Mochten jullie nog vragen hebben kunnen jullie mij altijd bereiken via robbuizer@gmail. com.

Ik wens jullie via deze weg een ontzettend fijne jaarwisseling en een liefdevol, mooi, leerzaam, gezond 2014 waarin jullie hopelijk veel dromen zullen waarmaken!

Scholen, instellingen en HSP jongeren

Omdat ik de afgelopen tijd regelmatig zaken tegen ben gekomen op het gebied van wat er niet goed of lekker lopen bij of rond jongeren kreeg ik de behoefte om dit blog te gaan schrijven. Ik signaleer regelmatig zaken waardoor jongeren in situaties worden gebracht waar ze eigenlijk helemaal niet in thuishoren.  Ik zie meerdere uitdagingen. Ik weet ook wel dat het een utopie is om een compleet systeem wat vanuit de regering aangestuurd wordt te veranderen. Maar toch: ik ga wat zaken noemen die ik tegenkom waardoor je een groot probleem kan aanpakken ten behoeve van jongeren, ouders en de staatskas! Ok, misschien wat groot gedacht, maar laat ik klein beginnen.. de jongeren!
 
Ik zag vorige week in het nieuws dat een aantal leraren van middelbare scholen een actie zijn gestart omdat de klassen te vol zijn..onder andere klassen met 30+! Zij vinden dit onverantwoord! De minister verklaarde dat gemiddeld genomen de klassen op 21 tot 25 leerlingen zitten. Ofwel de cijfers die werden gehanteerd door beide partijen waren niet overeenkomstig met elkaar. Cijfers zijn sturend, en niet leidend denk ik. Als je namelijk gemiddeld over heel Nederland kijkt, zal dat afwijken als je naar gemiddelden per school zou kijken als je het nou over grote steden of regionale scholen hebt! Cijfers kan je mee goochelen! Voorbeeldje: Zo zou 1 op de 7 kinderen die geboren worden Chinese komaf hebben. Dat klopt niet. Wij waren met 7 kinderen thuis maar daar zat geen Chinees tussen. Misschien erg flauw, maar geeft wel aan dat cijfers redelijk soepel te gebruiken zijn! (-;

We dwalen af! Ok, daar gaan we:
Op onderwijs en jeugdzorg werd de afgelopen steeds meer op bezuinigd en wordt er nog steeds bezuinigd. Je ziet dus klassen van 25 tot 35 personen. Er staat 1 leraar of lerares voor de klas. Het is bekend vanuit de groepspsychologie dat groepen tot maximaal 21 personen optimaal kunnen functioneren. Binnen groepen die groter zijn zie je meer onrust en strijd.
Maar goed: In diezelfde klas met 25-30 kinderen zitten altijd een aantal jongeren die meer aandacht nodig hebben. Alleen omdat een leraar die aandacht moet verdelen over, bijvoorbeeld, 30 kinderen, zullen dus enkele niet de juiste aandacht krijgen. De kinderen die "normaal" meekomen hebben de normale aandacht nodig. Ofwel, als er een aantal kinderen zijn die extra veel aandacht nodig hebben zullen zij al snel begeleid en getest worden. Want ja, ze zijn drukker, sneller afgeleid, leven in eigen wereld en dergelijke. Zulke jongeren lopen kans om het niet te redden op deze school en zullen naar speciaal onderwijs gaan. Hmmm..das niet grappig voor zo'n jongere...veelal hebben deze jongeren namelijk een normaal tot hoog IQ. Wel kom ik vaak tegen dat deze jongeren dyslectie of dyscalculie hebben...nog eens extra lastig!! Zij zullen zich nog minder begrepen voelen en zullen nog meer gefrustreerd raken en beneden hun kunnen presteren. Het speciale onderwijs is een fors stuk duurder.

Indien een klas uit maximaal 21 kinderen zou bestaan, zullen deze drukke, afwezige, ongeconcentreerde jongeren voldoende aandacht en begeleiding van een docent kunnen krijgen waardoor deze jongeren niet niet naar (het veel duurdere) speciaal onderwijs hoeven te gaan! Wat veel belangrijker is: een jongere zal veel beter geholpen zijn! Naast een kans dat deze jongere al aan de zware medicijnen zit ondertussen. Daar schreef ik reeds over in een van mijn vorige blogs!

Wat ik al in ander blogs geschreven heb, is dat de hulpverlening in veel gevallen niet de juiste hulp en ondersteuning geven aan deze jongeren. Ik werk zelf dagelijks met "dit soort" jongeren, en voor mij zijn het "mijn bijzondere jongeren". In behoorlijk wat gevallen merk ik dus dat jongeren die stempels hebben als ADHD, PDnos, ADD eigenlijk niet deze stempel behoren te hebben maar dat het  verhoogd of hoogsensitieve personen zijn... en dus op een heel andere wijze benaderd en behandeld dienen te worden. Ik heb hier reeds eerder overgeschreven in mijn blog: "HSP of een disorder?
De "symptomen" die deze jongeren hebben zoals druk, snel afgeleid, slechte concentratie, in eigen wereld, dyslectie of dyscalulie, zijn allemaal zaken die onder HSP kunnen vallen!  Deze jongeren voelen zich vaak al volledig onbegrepen waardoor de kloof tussen hen en ouders/verzorgers/leraren/dienstverleners alleen maar groter zal worden. Immers... de ouders/verzorgers/leraren/dienstverleners snappen de jongeren ook vaak niet. Er zal weer een pijler van onbegrip en gevoel van niet begrepen worden onder het fundament geslagen worden. Deze jongeren zullen dan, omdat ze "onhandelbaar" zijn, naar een jeugdinstelling verwezen worden en vaak ook geplaatst worden, veelal in combinatie met speciaal onderwijs. BAM!!! Nog een pijler is geslagen onder hun onbegrip, maar ook zelfvertrouwen! Zij komen op een plek waar zij ver onder hun kunnen presteren in een omgeving die nog voller zijn van prikkels! Hier komen namelijk alle jongeren samen die druk zijn, snel afgeleid zijn, zich meer afzetten tegen docenten als de gemiddelde puber, etc. 

Volgende stap: de jeugdinstellingen!
Deze jongeren die in een klas niet meer te handhaven zijn, thuis niet meer te houden zijn, zullen in een aantal gevallen terecht komen in een jeugdinstelling. Als dat ook niet goed gaat zullen ze zelfs in een gesloten jeugdinstelling terecht komen. Los van het feit dat hier jongeren bijeenkomen met laag, normaal en hoog IQ en jongeren die zowel strafrechtelijke feiten hebben gepleegd als jongeren die alleen gedragsproblematiek kennen, speelt er nog wat anders. Nu is het zo dat we met zijn allen zeer wetenschappelijk en pragmatisch werken. Dat is ook logisch en dat behoort ook de basis te zijn! Men gaat uit van feiten! Dus ook de (jeugd)hulpverlening werkt vanuit de wetenschap en zullen jongeren ook vanuit deze invalshoek helpen. Daar vanuit zullen deze jongeren gecategoriseerd worden naar aanleiding van  de symptomen die zij vertonen. Vanuit hier zal een plan van aanpak worden gemaakt en in veel gevallen medicijnen verstrekt worden. In mijn optiek zijn medicijnen in veel gevallen symptoombestrijders en halen de oorzaak niet weg! Natuurlijk kunnen medicijnen in eerste aanleg een hulpmiddel zijn in acute gevallen. Mijns inziens is het van veel groter belang om de oorzaak te vinden van de gedragingen. Ik weet ook wel dat het gedragingen van veel factoren afhankelijk zijn, zoals: opvoeding, omgeving, sociaal leefmilieu, school, vrienden, karakter, etc. Echter heb ik zelf ervaren hoe deze jongeren, maar ook ouders/verzorgers, door andere benadering hun gedragingen kunnen veranderen. Ik heb in mijn eerdere blogs diverse voorbeelden genoemd van jongeren die volledig de verkeerde kant op dreigden te gaan, of zelfs waren, middels gesprekken in een proces terecht kwamen en hun gedrag hadden aangepast. Hierdoor zag je dat deze jongere thuis en op school weer prima te handhaven waren, lekkerder in hun vel kwamen te zitten en hierdoor minder of niet meer gingen schoppen tegen elke vorm van autoriteit. Het is natuurlijk wel zo dat dit zeker niet voor elke jongere opgaat en dit niet werkt omdat zij niet beter weten of kunnen en/of in een zeer negatieve leefomgeving zaten/zitten omgeving van geweld, drugs, bedrog, gebrek aan liefde, vastigheid, en regelmaat.

Na voornoemde uitleg schat ik in dat een behoorlijk aantal jongeren op een verkeerde plek terecht waren of zijn komen. Een groot aantal van deze "dropouts" hadden voorkomen kunnen worden door in een klas te zitten met niet meer als 20 a 25 jongeren waarbij de leraar de aandacht en tijd heeft voor de kinderen! Dit al dan niet gecombineerd met een stukje coaching/ondersteuning met andere insteek. Deze jongeren kwam hierna op speciaal onderwijs wat vele malen duurder is als het reguliere onderwijs.  Ik zag gister op TV dat de docenten die zich zorgen maakten om de te grote klassen voldoende handtekeningen hadden opgehaald om het in de tweede kamer aanhangig te maken. Positieve ontwikkeling dus!

Ok, nog even terug: Een groot deel van deze jongeren die in de problemen kwamen/komen hebben een normaal tot hoog iq, hebben een (redelijk) normaal en stabiel thuisfront en zijn voorzien van ontzettend veel kwaliteiten. Een groot deel van dit soort jongeren zijn vaak prima te sturen.. alleen op andere wijze... En ja...dat kost inzicht, inzet en energie van zowel jongere als ouder(s) maar is een proces wat het meer als waard is! Een paar steekwoorden hierin zijn: (h)erkenning, positieve benadering, kwaliteiten benadrukken, rustpunten, ontprikkeling, omdenken, communicatie.

Alles draait dus om het plaatsen in hokjes indien er een (geringe) "afwijking" is bij een jongere. Dit zie je binnen de onderwijs, jeugdhulpverlening, Bureau Jeugdzorg, bij psychologen, etcetera. Mijns inziens is het plaatsen in hokjes een van de grootste problemen waar deze  jongeren, en dus ook vaak ouders, tegenaan lopen. Ik noem deze jongeren gewoon "bijzondere" jongeren!!! (-:

Ik hoop dat jullie ok dit blog weer met plezier hebben gelezen. Mochten jullie ideeën hebben voor onderwerpen om een blog over te schrijven...laat het dan even weten!

Overprikkeling / ontprikkeling

Het nieuwe blog gaat over overprikkeling. Het woord "overprikkeling" hoef ik niet uit te leggen... maar wat valt nou eigenlijk onder prikkeling? Prikkelingen zijn simpel gezegd alle zaken om je heen of van dichtbij die je hoort, ziet, voelt, ruikt, proeft...

Iedereen is begrenst tot het kunnen hebben een aantal prikkels. In het bijzonder de sensitieve en hoogsensitieve mensen zullen eerder over de grens tot overprikkeling komen.  Laat ik eerst even uitleggen dat er normaal sensitieve, verhoogd- en hoogsensitieve personen zijn. Eigenlijk spreekt het voor zichzelf wat het betekend. De normaal sensitieve personen hebben een normaal gevoelsbeleving en ervaring en verhoogd- en hoogsensitieve personen hebben een (sterk) verhoogd gevoelsbeleving  en ervaring.

Ok, weer even terug naar de overprikkeling. Indien iemand voor korte tijd even overprikkeld raakt, is dat op zich geen probleem. Als je, op welke wijze dan ook, hiervan maar kan herstellen. Vaak hebben mensen niet in de gaten dat ze eigenlijk al te ver zijn gegaan, maar ze blijven doorgaan en luisteren niet naar hun lichaam! Echter indien iemand voor langere tijd overprikkeld raakt kan dat vervelende gevolgen hebben en zich uitten in:
- onrust
- niet lekker in vel zitten
- concentratieverlies
- humeurigheid
- niet kunnen maken van keuzes
- etc.
Mocht deze overprikkeling nog verder doorgaan kan het zich verder uitten in lichamelijke ziektes en psychische ziektes. Je ziet vaak bepaalde ziektes zeer vaak voorkomen bij sensitieve en hoogsensitieven zoals:
- Maag en darmklachten
- Alvleesklierproblematiek
- Fybromylagie
- Hypoglykemie
- Reuma
- Depressie
- Burnout
- etc.

Ik denk wel dat een ieder al een bepaalde (erfelijke/familiaire) aanleg moet hebben voor de lichamelijke of psychische ziektes die tot uiting zouden komen door overprikkeling.

Ik heb in mijn eerdere blogs al aangegeven dat ik de zenuwen van een normaal sensitieve verbeelde als een kabel zenuw die bestond uit twee kabels. De zenuw van een sensitieve of hoogsensitieve heeft 15 of 20 kabels. Ofwel, er kan veel meer informatie doorheen. Vergelijk het maar met een telefoonkabel of glasvezelkabel waar dataverkeer van internet doorheen gaat! (-:
 
Dat geldt niet alleen voor het horen, zien, ruiken, voelen, proeven (het uitwendige) maar ook dat geldt ook voor het innerlijke... de spijsvertering! Als bijvoorbeeld een "normaal" kind bij 3 lolly's drukker wordt zal een sensitief-/hoogsensitief kind al bij een halve of 1 hele lolly drukker worden. Dan hebben we het alleen over suikers en/of kleurstoffen. Dat geld uiteraard ook voor anders stoffen als: cafeïne, theïne,  smaakversterkers, zoetstoffen (als aspartaam), alcohol, etc. Deze stoffen komen in het kwadraat binnen. Dus ook de gehele spijsvertering is (hoog)sensitief. Dat is naar alle waarschijnlijkheid ook de reden dat HSP mensen meer en vaker uitingen van ziektes krijgen als: maag/darm klachten (PDS, Crohn, e.d.),  alvleesklierproblematiek, reuma(tische klachten), luchtweginfecties, chronische vermoeidheid, burn-out, overspannen, depressie, etc.

Wat ik ook al eerder noemde is dat het absoluut van belang is om naar een huisarts en/of ziekenhuis te gaan indien je lichamelijke of psychische klachten hebt.  Indien daar alles onderzocht is en/of er een ziekte de oorzakelijke factor is en je er hier medicijnen voor hebt gekregen, kan je mogelijk gaan kijken wat er aan deze ziekte ten grondslag ligt...en zelfs mogelijk de oorzaak weghalen!

Toen ik nog medicijnen slikte voor onrust en irreële angsten, die naar voren kwamen als ik wilde gaan ontspannen (op vakantie als voorbeeld), ben ik gaan verder gaan zoeken. Hoewel ik er al een jaar of 18 mee bezig was geweest om die angsten en onrust weg te krijgen op diverse manieren zowel binnen de reguliere zorg als binnen de alternatieve geneeskunde. En ja, bij psychologen kwamen er zaken van vroeger naar boven.. maar was dat de oorzaak? Ik werd door mijn zus geattendeerd op EMDR therapie. Dat is een andere manier van van omgaan met traumaverwerking, aanpakken van angsten, etc. Via Google kwam ik bij een Belg terecht, Geert Verschaeve. Geert is een ervaringsdeskundige op het gebied van angsten (www.agorafobie.be) en omgaan hiermee en oplossen van het probleem. Hij legt in totaal 17 MP3 bestanden van gemiddeld 17 minuten uit hoe het systeem lichaam en geest werkt, wat voor invloed deze op elkaar, wat voor invloeden prikkelingen en voeding hebben, etc. Ook gaf hij korte uitleg over HSP.  Na enkele weken merkte ik dat er iets aan het veranderen was in mij. Ik werd rustiger!! Huh?? Wat lukte hem wel en de andere "therapeuten" niet?
Eigenlijk vrij simpel: Hij legde uit hoe overprikkeling in het geheel (in- en extern) voorkomen kan worden, hoe je dat bereikt en hoe je daar mee omgaat. Doordat ik mij al behoorlijk verdiept had in diverse zaken, vielen ineens alle kwartjes op zijn plaats.  Ik leerde daarin dat een ieder een rugzakje heeft maar dat velen deze rugzak over hun hoofd hebben getrokken. Daar word je benauwd van! Zorg ervoor dat het rugzakje op de plaats komt waar deze hoort: Op je rug! En gebruik de ervaringen die in die rugzak zitten ten positieve! Hier wilde ik en hier kon ik wat mee. Dat is een van de redenen dat ik deze blogs schrijf! (-:

Onze huidige maatschappij zit dusdanig in elkaar dat iedereen last heeft van meer prikkels  als vroeger. Mede door de 24 uurs economie, scoren van targets, computers/telefoons, etc. krijgen we meer prikkels als ooit binnen. De meeste mensen gaan hier in mee zonder dagelijks tijd te maken voor zichzelf. Dat tijd maken voor jezelf is één van de sleutelwoorden!! Daar kom ik verderop nog even op terug! Op een gegeven moment, als je dat stramien niet doorbreekt, heb je kans op ziektes/klachten/symptomen, je raakt overspannen, krijgt een burn-out, word onrustig binnen je relatie, je kunt niet meer aarden, etc. etc!! Je gaat naar een dokter/ziekenhuis, er wordt een diagnose gesteld, je krijgt er medicijnen voor, en je kan weer verder. (al dan niet na een periode van rust)
Bij een aantal ziektes kan je een duidelijk oorzaak gevolg bedenken. Als je veel rookt heb je kans op last van je longen, als je veel drinkt heb je kans op alvleesklier of lever problemen, als je onregelmatig werkt heb je verhoogde kans op diverse ziektes, etc.  Afgelopen week stond er overigens een stuk in de krant over mensen die onregelmatige diensten draaien verhoogde kans hebben op chronische ziektes/ontstekingen.  Dat word gelukkig nu erkend. Ik ben er van overtuigd dat je ook binnen die onregelmatigheid invloed hebt op je gezondheid. Al heel simpel in de zin van voeding en rust!

Dan waar ik op terug zou komen: Tijd voor jezelf maken! Veel mensen zeggen dat ze regelmatig tijd voor zichzelf maken in de zin van sport, fietsen, muziek luisteren of maken, tv kijken, in de tuin werken, etc. Dat klopt! Dat is ontspanning, dat is tijd maken voor jezelf! Daar raak je energie in kwijt, dat is gezond, dat is lekker, dat is ontspannen! Maarrrr... je raakt daarmee niet volledig prikkelloos!! Als je bijvoorbeeld Tv kijkt nemen je ogen en oren ontzetten veel prikkels waar, als het spannend is komen er diverse hormonen vrij en veroorzaakt spanning, etc. Dat geld dus ook voor andere, sportieve, recreatieve en ontspannende activiteiten. Voor de duidelijkheid: deze activiteiten hebben zeer zeker hun mooie en goede functie!!!
Prikkelloos raak je pas als je echt gaat relaxen. De ene noemt het relaxen, de ander mediteren. De benaming is niet interessant, de functie wel! Als je je ogen dicht hebt, een ontspannen muziekje op je koptelefoon hebt en je concentreert op alleen je ademhaling of op je tenen dan ben je 80% van je (omgevings)prikkels kwijt! Men denkt vaak dat ontspanningstherapie, meditatie, yoga, etc zweverig is en voor personen met geitenwollen sokken bedoeld is... Eerlijkheidshalve: zo dacht ik er vroeger ook over! Echter heb ik geleerd dat, in het bijzonder, juist die tijd voor jezelf een groot verschil kan maken! Voorheen had ik echt wel de denkwijze en gedragingen van iemand met ADHD ((snel afgeleid, chaotisch, beelddenker waarbij verleden/heden/toekomst voorbij flitsten, etc.) Daarnaast had ik dus last van irreële angsten. Door het aanpassen van denk- en leefwijze veranderde ontzettend veel!! De irreële angsten gingen weg en mijn persoon werd ook anders! Meer gecontroleerd, beter geordend, meer rust, voelde me sterker als persoon, ben behoorlijk minder vaak ziek, etc. Niet alleen ik, maar mijn hele gezin kwam uit een sociaal isolement. Er werd bijvoorbeeld altijd rekening gehouden dat de vakantie niet te ver weg was. Het mooie van deze verandering was dus ook dat ik mijn gezin hierin mee trok. En dat "alleen maar" omdat ik handvaten had gekregen om mijn overprikkeling weg te halen door een relatief kleine verandering in leef- en denkwijze! (-:

Uiteraard hoop ik dat je ook deze blog weer met veel plezier hebt gelezen!  Tot het volgende blog! (-:
Met een positieve groet, Rob Buizer

HSP op werk, school en prive

Deze blog gaat over HSP op het werk, school en privé...waar kan je tegenaan lopen.... en hoe kan je daar mee om gaan? Als ik naar mezelf kijk, privé,  naar mijn schooltijd, mijn opleidingstijd en daarna op mijn werk, ben ik met regelmaat tegen een aantal zaken opgelopen...zeker als je (nog) niet weet wat er met je aan de hand is! Immers: pas als je weet wat er  echt met je aan de hand is kan je er wat mee...te beginnen met acceptatie... en hierna de zaken die je voeger als vervelend of als zwak zag om te leren draaien naar leuk, mooi en kracht!
Ik ervoer mijn leven vroeger alsof ik in een sneltrein zat.....zag, voelde, hoorde, regelde en deed alles...Ik leefde alsof er 30 uur in een dag zat nadeel: er zat veel onrust in me, kon me slecht concentreren,  was slecht in "nee" zeggen, was met 20 dingen tegelijk bezig, kon soms moeilijk prioriteiten stellen,  ik kon lang niet altijd optimaal genieten van het leven, had last van irreële angsten en mijn energielevel fluctueerde behoorlijk ... Mijn lichamelijke gesteldheid was zeker niet optimaal! Nu ervaar ik het leven als een boemeltreintje waardoor ik optimaal van de omgeving kan genieten, rust heb, een continu energielevel heb, vele malen sterker ben geworden in prio's en ordenen van zaken. ik kan "nee" zeggen, geen last meer van irreële angsten....ennnn mijn lichamelijk gesteldheid is vele malen beter. Goh...wat het een en ander wel niet kunnen aanhalen bij een mens! (-:
Think positive & positive things will happen!! 

Ik werd overigens door mijn meissie afgelopen week geattendeerd op de volgende link: Ontspanningstherapie bij ADHD. Alleen al door deze ontspanningstherapie blijkt dat de jongeren in dit filmpje heel andere reacties vertoonden na als als voor deze "therapie" ... maar dit terzijde! Hoewel.. nee eigenlijk niet..het is namelijk ook een rode draad door het leven van iemand met HSP! 

Maar goed even terug naar de schooltijd en beleving: van een ding ben ik wel aardig overtuigd..als ik toen ik op de lagere school zat testen had gedaan op het gebied van ADHD...dan had ik zeker gescoord en een stempel gehad. Vanaf mijn jonge jaren, en in de jaren erna, kwam ik met regelmaat dingen tegen waarbij ik mij afvroeg waarom ik zo dacht, voelde en reageerde. Als je de symptomen bekeek had het wat weg van ADHD, PDnos en ADD. Dat ik het als veel andere mensen om mij heen ervoer was voor mij in ieder geval duidelijk!

• Waarom kon ik zo vreselijk boos worden als er onrecht werd aangedaan aan mij of iemand anders die me lief was?
• Waarom zag ik alles om me heen, waarom voelde ik ik zoveel dingen zo sterk aan, waarom was ik zo gevoelig voor sferen?
• Waarom liep ik de hele dag te malen in mijn hoofd....in hoofdzaak in "plaatjes"...waarbij verleden, heden en toekomst door elkaar heen flitsten?
• Waarom liep ik in gedachten vaak al 20 stappen vooruit waardoor mensen om mij heen (werk en privé) regelmatig riepen: " Ok Rob..maar nu even 10 stappen terug..!!"
• Waarom had ik zoveel en vaak lichamelijke klachten?
• Waarom reageerde mijn lichaam zo op voedingsmiddelen?
• Waarom had ik irreële angsten?
• Waarom wilde ik altijd projecten draaien? (opbouwen, uitvoeren en overdragen)
• Waarom.........

 Toen ik de kenmerken van HSP las, vielen de kwartjes voor mij op zijn plaats... wat was het ook alweer. Zij:- Nemen gedetailleerder, subtieler en intenser waar
- Zijn erg gevoelig voor prikkels van buitenaf; vaak voelen HSP’s zich hierdoor niet op hun gemak
- Hebben meer moeite en meer tijd nodig om indrukken te verwerken
- Hebben een diep en rijk innerlijk leven; dromen, fantaseren en overwegen veel
- Voelen stemmingen en sferen goed aan
- Worden meer dan gemiddeld geroerd door natuur, kunst en muziek
- Eigen emoties en emoties van anderen worden intenser ervaren
- Hebben moeite met planning en het verkrijgen van structuur
- Kunnen verlegen overkomen maar zijn dat veelal niet
- Zijn vaak plichtsgetrouw en perfectionistisch
- Functioneren minder goed als ze geobserveerd of geëvalueerd worden
- Zijn vaak zorgzaam en anticiperend op behoeften van anderen; moeite om grenzen aan te geven
- Hebben relatief meer en sneller last van stress, spanning en fysieke klachten zoals hoofdpijn,    
  allergieën, maag/darmklachten, chronische vermoeidheid etc.
- Lopen groter risico op stemmingswisselingen, depressiviteit, angsten en verslavingen
- Hebben verhoogde kans om dyslectie of dyscalculie te hebben.
- Hebben verhoogde kans op angsten, depressie's en burn-out's

Waar ik van overtuigd ben is dat veel jongeren, maar ook volwassenen, die als diagnose bijvoorbeeld ADHD hebben, veel te snel een stempel hadden en hebben meegekregen en hiervoor ook vaak medicijnen gebruiken. Vaak hoor je dat de medicijnen (we hebben veelal over drugs.. downers, rustgevers, antidepressiva) daadwerkelijk helpen voor deze personen om rust te krijgen, om beter geordend en geconcentreerd te zijn, etc.... Ja, uiteraard. Maar het is en blijft symptoombestrijding en de oorzaak wordt hiermee niet weggehaald. Ik heb zelf ook lange tijd medicijnen gebruikt...echter heb ik dit, binnen het verander-, leer en ontdekproces van afgelopen jaren, langzaam afgebouwd en gestopt.. en functioneer zonder medicijnen beter als ooit! Ofwel: ik heb de bron van het probleem aangepakt en ben gestopt met symptoombestrijding!
Afgelopen week verscheen er op internet artikelen over de "bedenker van ADHD" een gerenommeerde arts. Op zijn sterfbed zou hebben gezegd dat ADHD eigenlijk niet bestaat...(link)
Ook verscheen er een artikel dat "echte" ADHD testen veel te duur zijn en veel sneller door (huis)artsen "geconstateerd" word... met de druk vanuit de farmaceutische wereld....
Daarnaast verscheen er een artikel over de farmaceutische, suiker en aspartaam industrie dat deze veel te grote belangen hebben voor de (wereld) economie.. Dat werd eens te meer duidelijk toen dr. L. Pellser in 2011 een proefschrift had gemaakt op het gebied van voeding en ADHD. (link). Zij verwachtte dat haar proefschrift zou leiden tot wereldwijde acceptatie van de relatie tussen voeding en ADHD... en zelfs tot een kentering in de psychiatrie...Het RIVM maakte de grond gelijk met dit onderzoek... ik kan redelijk inschatten waarom dat was...
Deze artikelen staan overigens los van mijn mijn eigen overtuiging en ervaring hierin maar geeft natuurlijk wel extra  ondersteuning voor mij!

Hoe verloopt het vaak op school voor een Hooggevoelige?
Een kind is druk, snel afgeleid, in veel gevallen dyslectisch en/of heeft dyscalculie en vraagt veel aandacht (letterlijk en figuurlijk) van de ler(a)ar(es). Hmmm.. OK... dan naar een specialist op dit gebied.. en worden er zaken geconstateerd en getest...krijgt men stempel... is vaak niet te handhaven...gaat naar speciaal onderwijs... werkt daar onder zijn/haar kunnen.... ofwel...een jongere komt in negatieve spiraal terecht en zullen zich nog meer en extremer gaan afzetten. Zo ontzettend jammer!! Immers: juist deze mensen hebben veelal ongekende mooie (creatieve) kwaliteiten en mogelijkheden die teniet worden gedaan. Deze jongeren weten vaak niet hoe ze met zichzelf om moeten gaan wat in diverse negatieve gedragingen geuit kan worden!

Vooropgesteld: deze leerlingen komen niet voor niets bij een huisarts, psycholoog of psychiater. Er is wel degelijk iets aan de hand met hun! Ze zijn anders! Drukker, sneller afgeleid, soms depressief, rusteloos, hebben woedeaanvallen, plegen strafbare feiten, etc. Ik noem ze altijd bijzondere mensen! (-:  Maar om meteen een stempel er op te drukken en medicijnen te geven?? Vaak worden deze jongeren ook niet door de officiële instanties begrepen omdat de basis van de dienstverlening over het algemeen op wetenschap gestoeld is....waardoor de jongeren de hulpverleners ook niet begrijpen.  De meeste van deze jongeren hebben een normaal tot hoog iq. Deze iq-testen zijn voor mij overigens niet leidend! Deze testen zijn een momentopname en indien een jongeren ongeconcentreerd is, geen interesse heeft, slecht geslapen heeft of iets dergelijks, zal de test niet optimaal en betrouwbaar zijn. Het probleem is in grote lijnen dat het huidige reguliere onderwijs en zorg niet is ingesteld op deze jongeren.

Juist deze jongeren:
- snakken naar grenzen, duidelijkheid en aandacht.
- snakken naar positieve reacties als ze wat goeds of leuks gedaan hebben.
- hebben een andere benadering nodig
- zijn zo gevoelig voor menselijke benadering en interactie
Als voornoemde niet gebeurd heb je kans dat zo'n jongere ontspoort! Hierbij lopen de HSS'ers (HSP'er maar dan in de vorm van High Sensation Seekers) een nog grotere kans op ontsporing..met een verhoogd risico dat zij in aanraking komen met de  politie.

Even een mooi recent voorbeeld: Ik kreeg afgelopen week een e-mail van een moeder van een van "mijn" jongeren die mij bedankte voor mijn hulp. Ik had deze jongere een aantal keer gesproken omdat ik hem tegenkwam tijdens mijn werk. Hij vond mij maar vreemd omdat ik hem begreep en hem een aantal zaken redelijk kon aangeven die hem dwars zaten. Het was zeker geen verkeerde jongeman..maar deed wel dingen die ruimschoots grenzen voorbij gingen...waar school en ook ouders geen vat meer op hadden! De ouders zijn zeer liefdevol, hebben alles over voor de kinderen wat binnen hun macht licht...dus zou het daar niet aan kunnen leggen.. toch? De eerste stap vanaf mijn kant naar hem: het aangeven dat hij geen verkeerd persoon was benadrukken! Dat vond hij vreemd. Ondertussen moest hij naar speciaal onderwijs omdat hij op zijn oude school niet de regels volgde die daar van hem gevraagd werden. Best jammer.. ik schat in dat hij rustig HAVO/VWO zou kunnen.  Doordat hij niet met zichzelf om wist te gaan, maar ook zijn ouders niet met zijn gedrag om konden gaan ontstond er een negatieve spiraal. Tijdens gesprekken met hem maar ook met de ouders heb ik  een paar kleine handvatten gegeven. Deze moeder gaf in haar dankmail aan dat het een stuk beter met hem ging: als persoon, op school ennnn... de communicatie verliep weer een stuk beter met, naar en van hem. Dat zijn ontzettend leuke berichten waar ik blij van word! Nog veel trotser ben ik op deze ouders en in het bijzonder deze jongere! Zij doen het namelijk zelf...zij willen veranderen...en zij doen het! Het is wel zo dat dit, wat ik in eerdere blogs aangegeven heb,  een proces is wat niet binnen enkele maanden op te lossen is. Daar gaat tijd en energie inzitten....van meerdere kanten! In dit geval werkte het dus ook! Top!
Dit voorbeeld staat zeker niet op zichzelf. Ik denk dat ik vele tientallen voorbeelden paraat kan noemen hierin.

HSP en werk:
Hooggevoeligen lopen ook vaak tegen zaken op tijdens het werk waarbij gevoel en uitvoering vaak niet overeenkomen. Hierdoor kunnen zij vaak met zichzelf en/of met anderen in conflict komen. Het probleem is dat de hele maatschappij veel jachtiger is geworden waarbij het veelal draait om de 24 uurs economie, scoren, wetenschap, cijfers, omzet, targets, etc. Dan laat ik de verandering binnen de levensmiddelen, en de allergenen die we steeds meer binnen krijgen, nog achterwege! In de afgelopen 80 jaar zijn er ontzettend veel dingen veranderd. Als heel simpele voorbeelden:
- Vroeger had je in principe het weekend vrij en was zondag bedoeld om naar de kerk te gaan. Los
   van het feit of je wel of niet gelovig bent: je had wel je rustpunten..waaronder het gebed...wat voor
   je geest eigenlijk een vorm van relaxen/meditatie is.  (hhheey...1 van de basisbehoeften van een
   hooggevoelige!)
- Bezoekers van kroegen kwamen om 21.00 a 22.00 uur... nu beginnen de avonden pas om 00.00 uur.
- Er wordt veel vaker gewerkt in de onregelmatigheid.
- Het voedingspatroon en de voeding is volledig veranderd. (simpel voorbeeld: in een kiwi van nu zit
   nog maar 35-40% aan vitamines als 25 jaar geleden)
- etc.

Was alles vroeger beter? Welnee, alleen zijn we een aantal basiszaken vergeten die we op een andere manier kunnen inpassen! Omdat hooggevoeligen ook zeer sterk intuïtief en dus het liefst met hun gevoel werken loopt men vaak klem...terwijl juist daar de kracht van deze mensen ligt!  Helaas is daar in vele gevallen helemaal geen plek voor binnen deze maatschappij, bij bedrijven, instanties en organisaties. Het is niet verwonderlijk dat de meeste hooggevoeligen beroepen kiezen waarbij het omgaan en helpen van mensen centraal staat! Zoals docent, politieman/vrouw, verpleegkundige, etc. En oja...niet te vergeten de creatieve beroepen! Want ook dat kan aan het rijtje toegevoegd worden! De meeste hooggevoeligen hebben bijzonder creatieve talenten op het gebied van bijvoorbeeld kunst, muziek en sport! Maar zelfs als we, als voorbeeld, al een sociaal beroep kiezen lopen we nog tegen zaken aan. Zij hebben (creatieve) vrijheid nodig om goed te kunnen functioneren! HSP is al snel zweverig en al helemaal niet stoer...immers het is niet zozeer wetenschappelijk onderbouwd. Ik denk dat dat een eerste grote stap zou zijn als we daar nou eens met z'n allen af zouden stappen en gaan leren dat niet alles wat er gebeurd in en om de mens te meten, voelen, proeven, ruiken, horen is. ...waar de wetenschap op gestoeld is. Maja..dat is een utopie omdat er altijd mensen zijn die niet verder willen, kunnen, durven kijken. Dus zal je dit moeten omdraaien en er zorg voor dragen je die rust en overtuiging uit je zelf haalt....en kijken wie er bij jou in het treintje willen en durven stappen.
Maar goed... waar we ook vaak tegenaan lopen is dat hooggevoelige anders kunnen reageren, nadat zij wat hebben gezien of hebben aangevoeld, als een gemiddelde collega. Hierdoor kan het zijn dat je tegen bepaalde protocollen in gaat waardoor er conflicten kunnen ontstaan. Ik moet je eerlijk zeggen dat ik dit puntje zelf ook nog steeds wel eens lastig vind omdat je voor je gevoel de juiste keuze maakt... ook daarin moet je leren schipperen. Vooral de rust in zulke situaties bewaren, het uitten en bespreekbaar maken indien een conflict heerst en het er boven staan zijn belangrijke zaken om je staande te houden. Op het moment dat je weet en accepteert dat je hooggevoelig bent en hierin zelf je rust weet te vinden (middels dagelijks een half uurtje tijd voor jezelf te maken en te relaxen) ben je al 40 stappen verder! Hierdoor krijg je rust..je kunt je beter concentreren, beter ordenen, rustiger communiceren, makkelijker "erboven staan", etc. Ofwel...je leeft en werkt prettiger en rustiger! Die kracht kan je alleen uit jezelf halen...daar hebben andere mensen om je heen geen invloed op!

HSP en privé:
Eigenlijk is hetgeen wat ik al noemde HSP binnen werk en school redelijk overeenkomstig met wat er privé gebeurd en waar je tegenaan loopt. Voor partners is het soms best lastig...maar anderzijds ook ontzettend mooi! Het is natuurlijk hoe je er zelf en hoe je partner er mee omgaat! Op het moment dat je dingen weet en er naar handelt kan je een behoorlijk stuk rust krijgen in je leven en optimaal en extreem kunnen genieten van de kleine dingen! Wat een HSP'er meestal doet waar hij/zij achter staat..doet hij/zij vol overgave, liefde, enthousiasme en plezier.

Als laatste:
HSP is echt niet van deze tijd... in andere culturen zie je vaak dat deze mensen, al van oudsher, veel dichter bij de natuur staan! Echter in onder andere de westerse wereld is het ook jarenlang onderdrukt geweest vanuit de kerken. Dat was namelijk not done binnen kerken! De afgelopen 30 jaar is de invloed van kerken afgekalfd en is er meer vrijheid ontstaan. Dat is, volgens mij, een van de grote redenen waardoor HSP steeds meer ruimte heeft gekregen en meer zichtbaarder is geworden! Het is dus absoluut niet iets van de afgelopen tijd maar het komt wel steeds meer naar buiten en tot uiting!

Ik hoop dat jullie weer met plezier dit blog gelezen hebt. Het volgende blog zal gaan over Agorafobie (pleinvrees) en burn-out...waar HSP'er extra gevoelig voor kunnen zijn! En uiteraard....hoe ga je hier mee om en hoe kom je er vanaf... of beter nog: hoe kan je dit voorkomen?? Ook het "hier en nu" leven en het op een plek/omgeving "aarden" is iets wat nogal eens moeite oplevert... daar zal ik ook verder op in gaan.

Mocht je vragen hebben over dit onderwerp, of andere onderwerpen, kan je altijd contact met me opnemen via: robbuizer@gmail.com

Gelukkig zitten er ook veel voordelen aan al die stempels als ADHD, PDnos, e.d. wat mijns inziens vin veel gevallen HSP'ers of HSS'ers zijn. (-:

Hooggevoelig of een disorder?? (ADHD, ADD, etc)

Opnieuw een blog vanaf deze kant. In verband met vakantie heeft het even geduurd! Tijdens mijn vakantie heb ik leuke en interessante boeken gelezen en ook weer van geleerd. Belangrijkste is: ik ben heerlijk tot rust en tot mijn zelf gekomen en er zijn voor mij op privé- en werkgebied weer een behoorlijk aantal kwartjes op zijn spreekwoordelijke plaats gevallen! Eigenlijk is de zoektocht en zijn mijn ervaringen een verlengde van het werk wat ik doe... onderzoeken om alle puzzelstukjes op zijn plek te krijgen. Ik begrijp bijvoorbeeld nu ook waarom ik zo graag projectmatig werk. Kwestie van graag dingen willen opstarten, opbouwen, overdragen en op naar een volgend project! Ook begrijp ik bijvoorbeeld waarom ik vroeger last had van ireele angsten.. nee, niet tijdens het werk, maar juist privé als ik tot rust dreigde te komen! Belangrijker: ik heb er geen last meer van, heb rust en weet zaken te kanaliseren.

Nou ben ik geen psycholoog of arts, maar ik heb in de afgelopen jaren veel gezien en geleerd zowel privé als met mijn werk en vrijwilligerswerk. Ik denk dat ik mezelf een autodidact mag noemen. In hoofdzaak heb ik veel over mezelf geleerd, heb veel van anderen geleerd en daardoor ben ik ook naar "buiten" gaan kijken..naar andere personen. De reden van het schrijven van mijn blogs is dan ook om andere mensen te helpen en om duidelijkheid, handvatten en mogelijk een eye-opener te geven! Maar vooral omdat ik het gewoon leuk vind! (-:

Ik heb behoorlijk wat boeken gelezen over (sociale en bedrijfs) psychologie, communicatie, non-verbale communicatie, groepsdynamisch gedrag, opvoeding, etc.... gewoon omdat ik het leuk/ interessant vind! Maar een aantal zaken begreep ik van mezelf (nog) niet. Waarom reageerde ik vaak anders als veel andere mensen om mij heen, waarom voelde ik dingen vaak zo goed aan, waarom kon ik zo onrustig worden in bepaalde situaties, waarom was ik beelddenker, waarom had ik zo'n last van energieschommelingen, waarom had ik voor bepaalde zaken angsten,  waarom krijg ik mensen die volledig uit hun plaat gaan redelijk snel tot rust, waarom, waarom...

Ja.... ik ben sinds 10 jaar officieel bekend met een chronische alvleesklierontsteking waar ik, achteraf gezien, al vele jaren daarvoor last van had. Hier werden veel van mijn "klachten" aan opgehangen vanuit de medische wereld. En ja...als ik vroeger, als kind, getest was op ADHD had ik absoluut die stempel meegekregen. Maar we noemden dat toen een energiek en snel afgeleide jongere. (-:  Later hoorde ik pas van HSP (hooggevoeligheid) en, nadat ik er informatie over had gelezen en met mensen over had gesproken, begreep ik waarom ik zo was zoals ik was, voelde hoe ik voelde, reageerde zoals ik reageerde en wat ik er mee kon! Het omdraaien van last naar gave. Kortom, een feest van herkenning! Hierna zijn voor mij alle kwartjes op zijn plek gevallen en heb ik kunnen leren om gedachten en gevoelens voor een groot deel te kanaliseren door eigenlijk maar een aantal redelijk simpele aanpassingen in mijn leef-, denk en voedingspatroon!

Tijdens mijn werk spreek ik met regelmaat jongeren die strafbare feiten hebben gepleegd. Een behoorlijk groot deel van deze jongeren hebben ADHD, PDnos, ADD of een andere aandoening en krijgen hier veelal ook medicijnen voor. Omdat ik vaak doorvraag bij deze jongeren, maar ook bij ouders, merkte ik al snel dat  bijvoorbeeld voeding absoluut een grote rol speelde. Veel van deze jongeren leven en eten ongeregeld, gebruiken veel zoetigheid, drinken energydrinks, drinken veel suikerhoudende dranken of juist light producten. In mijn eerdere blogs heb ik reeds de gevaren en uitwerkingen van bijvoorbeeld aspartaam genoemd. Daarnaast blowen een aantal van deze jongeren ook. Tja... bij blowen krijgt men vaak een "vreetkick" en heeft men grote behoefte aan suiker en chocola. Ofwel..suikerinname in het kwadraat.

Veel van deze jongeren zijn reeds, korte of langere tijd, bekend bij jeugdhulpverlening, psycholoog, huisarts, internist, psychiater... en krijgen veelal een disorder (ADHD, PDnos, ADD, etc) als diagnose en krijgen medicijnen voorgeschreven voor hun aandoening. Dat zijn vaak overigens niet de minste medicijnen maar zeer zware medicijnen waar een levendige handel in is ontstaan als zijnde drugs! Ik ben zelf van mening dat er te snel een stempel wordt meegegeven en dat er te makkelijk medicijnen voorgeschreven worden voor veel soorten ziektes.. lichamelijk of psychisch. Vaak is het verstrekken van deze medicijnen symptoombestrijding en word de oorzakelijke factor niet weggehaald! Maar goed dat is een ander punt waar ik het in latere blogs nog over zal schrijven! Wat mij is opgevallen dat ik met regelmaat jongeren spreek die aangeven dat zij binnen de reguliere hulpverlening niet begrepen worden en er dus ook weinig aan hebben. Zij begrijpen er vaak geen hout van dat ik hen vaak wel begrijp..en vinden dat soms zelfs eng!

Is er wel wat mis is met deze jongere met een gediagnosticeerde disorder. Ja ik denk het wel... hij of zij heeft kennelijk "afwijkend" gedrag, leerproblemen, andere gedachtegangen, zijn overprikkeld, etc! Maar is het inderdaad wel een disorder? Of kan het wat anders zijn wat op een andere wijze verbeterd of verholpen kan worden? Ik wil zeker niet zeggen: disorders zijn onzin en niet bestaan! Ik ben er ondertussen wel van overtuigd dat een fors aantal van deze jongeren hooggevoelig zijn! Ik schat dan ook in dat een behoorlijk aantal jongeren op andere wijze geholpen kunnen worden! Tevens denk ik dat ook veel volwassenen veel zullen herkennen van zichzelf of van mensen om zich heen! Mede hiervoor schrijf ik deze blogs! (-:

Even terugkomend op wat de kenmerken van HSP zijn:
- Nemen gedetailleerder, subtieler en intenser waar;
- Zijn erg gevoelig voor prikkels van buitenaf. Vaak voelen HSP’s zich hierdoor niet op hun gemak;
- Hebben meer moeite en meer tijd nodig om indrukken te verwerken;
- Hebben een diep en rijk innerlijk leven; dromen, fantaseren en overwegen veel;
- Zijn vaak beelddenkers;
- Voelen stemmingen en sferen goed aan;
- Worden meer dan gemiddeld geroerd door natuur, kunst en muziek;
- Eigen emoties en emoties van anderen worden intenser ervaren;
- Hebben moeite met planning en het verkrijgen van structuur;
- Kunnen verlegen overkomen maar zijn dat veelal niet;
- Zijn vaak plichtsgetrouw en perfectionistisch;
- Zijn vaak zeer creatief;
- Zijn veelal oplossingsgericht;
- Functioneren minder goed als ze geobserveerd of geëvalueerd worden;
- Zijn vaak zorgzaam en anticiperend op behoeften van anderen;
- Moeite om grenzen aan te geven;
- Hebben vaak moeite met autoriteit;
- Willen graag de touwtjes in handen hebben en houden (controle)
- Hebben vaak tijd voor hunzelf nodig. Trekken zich bijvoorbeeld terug op hun kamer.
- Hebben relatief meer en sneller last van stress, spanning en fysieke klachten zoals hoofdpijn,
  allergieën, maag/darmklachten, chronische vermoeidheid etc.;
- Lopen groter risico op stemmingswisselingen, depressiviteit, angsten en verslavingen;
- Hebben vaker last van dyslectie of dyscalculie;
- Hebben vaker last van schommelende suikers en/of hypoglycemie;
- Kunnen vaak moeilijk aarden.

Heel simpel uitgelegd: In principe kan iedereen horen, zien, ruiken, voelen, en proeven. Hooggevoelige mensen hebben dit ook, alleen zijn deze zintuigen extra of zelfs extreem gevoelig… gecombineerd met dat intuïtie en aanvoelen (onderbuikgevoel) vele malen sterker is. Ik leg het altijd uit als: "normale" mensen hebben zenuwbaan voorzien van een tweeaderige kabels...een hooggevoelig persoon heeft een zenuwbaan voorzien van een twintigaderige kabel.. ofwel: deze zenuwen ontvangen 10 keer zoveel prikkels! Dat is dan ook centrale punt waar het over gaat! overprikkeling! (goh...hebben mensen met ADHD daar ook geen last van?) Het werken met onderbewustzijn kan in het bijzonder bij hooggevoelige mensen behoorlijk verder ontwikkeld worden. Er zitten zowel voor als nadelen aan hooggevoeligheid. De volgende tekst heb ik letterlijk van de website www.hooggevoelig.nl gehaald, omdat ik dat zelf niet beter had kunnen verwoorden! (-:

Hooggevoeligheid kan sterk van invloed zijn op werk, het persoonlijk leven en relaties. Het is een eigenschap die in onze hectische, westerse maatschappij, waar de nadruk ligt op verstand en ratio, niet erg wordt gewaardeerd. Veel hooggevoelige mensen ervaren in eerste instantie dan ook last van hun eigenschap, en vragen zich af wat er mis is met hen. Zij hebben de neiging zichzelf te willen veranderen, en hun eigenschap te onderdrukken of negeren.  Door het bewustzijn en accepteren van de eigen hooggevoeligheid kan deze echter van een valkuil en een last, tot een kwaliteit en een gave worden. Hiertoe is het onder andere belangrijk om goed te leren aarden, grenzen te stellen, de innerlijke kracht te versterken en een juiste balans te vinden tussen activiteit en rust.

Voor veel mensen die er geen ervaring mee hebben is het on(be)grijpbaar, hocuspocus, vinden het eng, doen er lacherig over, zien het als iets zweverigs, etc. Eerlijkheidshalve: zo zag ik ik het vroeger ook.. alleen heb ik daar in de afgelopen jaren veel over mogen leren en heb mijn denkwijze daarin behoorlijk veranderd! Ik merk ook wel dat een aantal mensen hierin zweverig zijn of worden echter is dat ook een groot deel hoe je er zelf in staat en er mee omgaat! Voor mij is het gewoon wat het is. Gelukkig heb ik een vrouw die daar ook voor waakt indien dat toch zou mogen gebeuren! (-;

Veel ouders hebben geen ervaring en weet op het gebied van HSP. Vaak zie je dus jongeren die niet begrepen worden door ouders waardoor ze zich nog meer afzetten tegen hun ouders. Het vervolg is vaak dat ouders met hun kind naar een huisarts gaan en in de jeugdhulpverlening terecht komen en dus ook vaak medicijnen voorgeschreven krijgen.  Zeker in de pubertijd kan dat gedrag dus buitenproportionele vormen aannemen. Dit gedrag speelt zich vaak niet alleen thuis af maar ook op school of op straat. Zulke jongeren zijn dus al gevoelig voor prikkels maar ook extra gevoelig voor voeding. Wordt een "normaal" kind al druk van suiker dan zal dit bij een HSP jongere dit in het kwadraat gelden. Ook de communicatie naar een HSP puber is van groot belang. Positieve benadering is zeer belangrijk! Immers: ook in het gevoel van iets goed of verkeerd hebben gedaan komt bij hen 20 keer zo hard aan en zal een negatieve benadering langer en "harder" blijven hangen als wanneer ze een compliment hebben gekregen voor iets wat ze goed gedaan hebben! Het is natuurlijk niet zo dat deze jongeren niet aangesproken kunnen of mogen worden. Sterker nog: deze jongeren snakken nog sterker naar duidelijkheid en grenzen!!  Ook is er vaak nog een bijkomende uitdaging bij jongeren van niet Nederlandse origine. Pubers zijn al druk bezig met: Wie ben ik? Waar sta ik? Wat kan ik? Pubers van niet Nederlandse origine (al dan niet geadopteerd, al dan niet halfbloed) hebben vaak nog bewust of onbewust de uitdaging erbij van: WAT ben ik? Ben ik Nederlander of ben ik Turk/Marokkaan/Antilliaan/etc?? In mijn land van herkomst word ik aangezien en aangesproken als Nederlander terwijl ik in Nederland als Turk/Marokkaan/Antilliaan/etc. wordt aangesproken en aangezien. Dat kan dus een extra punt van verwarring zijn!  Zelf ben ik bij benadering van mensen heel simpel: Ik benader een ieder als mens..ongeacht afkomst/sexe/geloof/geaardheid/etc. Als je als mens OK bent, dan ben je voor mij ook OK! Gedraag je je als een eikel, dan is voor mij het karakter bepalend wat ik van iemand vind..niet de achtergrond of afkomst! Ook hierover zal ik later in een ander blog verdere info en uitleg geven.

Een aantal zaken die kunnen bijdragen aan het omgaan met HSP:
- Beperk of vermijd suikers;
- beperk of vermijd bepaalde kleurstoffen en bepaalde smaakversterkers;
- Vermijd bepaalde zoetstoffen als Aspartaam (Stevia lijkt een redelijk goede vervanger);
- Vermijd energydrinks;
- Vermijd cafeïne en theïne;
- Beperk alcohol;
- Beperk of vermijd blowen (is veelal vlucht voor gevoel en prikkels die na uitwerking nog veel
  harder terugkomen. Daarnaast is het een slechte combinatie in verband met de zogenaamde
  "vreetkicks");
- Zorg voor rust en regelmaat (ja! Dat wat eigenlijk hopeloos ouderwets is..is dat wel zo?);
- Beweeg voldoende (ivm energiebalans)
- Neem dagelijks even (half uur tot drie kwartier) rust en tijd voor jezelf en leer ontspannen      
  (bijvoorbeeld meditatie). Hierdoor krijg je weer energie voor de volgende dag om prikkels te
   ontvangen;
- Doe aan agendabeheer (geeft rust in je hoofd);
- Ga eens vaker met blote voeten in de tuin in gras en aarde..i.v.m. "aarden"!
- werken met klei, tuinieren, met bonsaibomen werken, werken met hout extra veel rust aan je.

Is het dan zo dat je helemaal niets meer mag of kan eten, drinken en doen? Natuurlijk niet! Een ieder zal voor zichzelf een weg moeten vinden waar hij of zij zich lekker bij voelt! Vaak geeft het alleen al te weten dat je niet gek bent en het begrijpen hoe lichaam en geest een beetje werken zoveel rust, dat je makkelijker hier mee om gaat!

Naast HSP (High Sensitive Person) heb je ook HSS (High Sensation Seekers).  Dat zijn HSP'ers met, eenvoudig gezegd, drang naar sensatie. Vaak adrenalinejunkies! (-:  Dat vergt weer een andere uitleg en aanpak waarop ik in een ander blog nog zal terugkomen!

Als ik het zo lees allemaal heb ik nog heel wat zaken waar ik blogs over kan en wil gaan schrijven! Ik hoop uiteraard dat je ook aan deze blog wat zal hebben. Mocht je over deze, of andere blogs van mij, vragen hebben kan je uiteraard contact me opnemen!

Grtz,
Rob Buizer

Voeding en ziektes/klachten/symptomen

Lekker bezig..mijn volgende blog! Nu met als onderwerp: voeding en ziektes! (-:
Hmm…heeft wel wat uitleg nodig en is dan ook een redelijke lange bog.

Waarschijnlijk herken je het wel van jezelf of van mensen uit je omgeving: Je gaat naar een huisarts met bepaalde klachten. De huisarts geeft zelf al aan dat het spanning of stress betreft of je wordt doorverwezen naar het ziekenhuis en wordt je door de molen gehaald…..waar achteraf niets uit kwam… Tja..en je voelt je toch echt niet goed! Moe, last van maag en/of darmen, chronische vermoeid, hoofdpijn/migraine, trillen, hartkloppingen, duizelingen, benauwdheid en noem maar op…Maja…geen oorzaak te vinden…Pfffff… En dan? Uit de introductie en een deel vanuit voeding en gedrag zijn al een aantal dingen duidelijk geworden over wat voor invloed voeding heeft op je lichaam..en dus geest. Want nogmaals: Ik zie lichaam en geest als een geheel. Als het ene niet in balans is met het anders ontstaat er een onbalans..en kunnen er dus "verstoringen" optreden op lichamelijk en op geestelijk/psychisch vlak!

Ok, ik ga even terug waardoor mijn interesse gewekt is over de biochemie van het lichaam, suikerhuishouding, bacteriehuishouding, etc. Bij de Alvleeskliervereniging, waar ik samen met mijn vrouw Sharon als vrijwilliger actief zijn geweest, en nog steeds hand en spandiensten verrichten, heb ik ontzettend veel geleerd. Omdat ik zelf, naar later bleek, al vele jaren een chronische alvleesklierontsteking had, kende en herkende ik vele klachten en symptomen die medepatiënten ook tegen kwamen. Ook door de vele gesprekken en overleggen met artsen en chirurgen die werkten in academische ziekenhuizen, heb ik ontzettend veel informatie gekregen. Dit gecombineerd met veel informatie die ik kreeg van diverse soorten artsen uit de natuurgeneeskunde, zijn voor mij veel zaken uitgelegd en dus te linken.

Vooropgesteld: als je lichamelijke klachten hebt, in welke vorm dan ook, waarvan je vind dat hier naar gekeken moet worden, ga je uiteraard primair naar een huisarts waarna je al dan niet wordt doorverwezen naar een ziekenhuis voor nader onderzoek. Als in het ziekenhuis geen oorzaak gevonden kan worden voor jouw klachten, is het mogelijk een optie om binnen de behandelingen van de alternatieve geneeskunde een oorzaak te vinden van de klachten die je hebt. Ook indien er in het ziekenhuis wel een duidelijke oorzaak is van je klachten, kan in veel gevallen de alternatieve geneeskunde een ondersteunende rol geven. Bij zowel de reguliere artsen als binnen de alternatieve geneeskunde is het ten alle tijde zaak om een juiste arts te vinden. Ook in ziekenhuizen is het vaak een zoektocht om bij een juiste arts terecht te komen en vervolgens de juiste behandeling te krijgen. Bij de "eenvoudige" zaken, zoals een gebroken been, is dat op zich niet zo moeilijk en spannend. Maar indien je een ziekte blijkt te hebben die complexer van aard is, dan is shoppen in ziekenhuizen en bij specialisten zeker van groot belang om een juiste arts te vinden. Je kan beter een eikel van een specialist hebben die verstand van zaken heeft, als een reuze vriendelijke specialist die geen verstand van zaken heeft. Een combinatie van een goede en reuze vriendelijke arts is natuurlijk het leukste! (-: Het is bijvoorbeeld zeker niet vreemd om aan een chirurg te vragen hoeveel ervaring hij/zij heeft op het gebied van de operatie die mogelijk gedaan moet worden. Ook binnen de alternatieve geneeskunde is het van belang om goed onderzoek te doen voordat je in zee gaat met hem of haar... ook daar zitten namelijk een aantal minder bekwame personen tussen...

OK.. een van de weinige nadelen van het ziekenhuis is dat men werkt met specialismen... men weet van een bepaald gebied ontzettend veel! Hmmm.. dat houdt dus in: je hebt last van pijn aan gewrichten, dan kom je uiteindelijk veelal bij een reumatoloog. Als je last van je longen hebt, kom je bij een longarts, etc. Veelal kom je, als je naar het ziekenhuis doorverwezen wordt en er nadere onderzoeken gedaan moeten worden, bij een internist..De internist houdt zich bezig met het voorkomen, diagnosticeren (= herkennen en benoemen) en behandelen van ziekten van de inwendige organen. Deze omvatten nierziekten, allergische aandoeningen, bloedziekten, infectieziekten, maag-, darm- en leverziekten, stofwisselingsstoornissen, kanker, ziekten die met hormonen te maken hebben etc.. Juist omdat het vakgebied zo breed is, hebben veel internisten zich gespecialiseerd in bepaalde aandoeningen. Maja…indien je bijvoorbeeld bij een reumatoloog komt, zal deze je niet doorverwijzen naar een maag/darm/lever arts, om te laten kijken of je alvleesklier wel goed functioneert of dat je suikerhuishouding of bacteriehuishouding wel in orde is. Overigens, ook op het gebied van suikerhuishouding bestaat nogal wat onduidelijkheid en zijn vaak de onderzoeken niet echt vreselijk goed. Immers, als je eenmalig laat prikken in de ochtend als je nuchter bent, en deze uitslag goed is, wil zeker niet zeggen dat je suikerhuishouding goed is! Zo heb je bijvoorbeeld ook de tegenhanger van diabetes, namelijk hypoglykemie…een versnelde afbraak van suiker.. En geloof mij, daar kan je behoorlijk beroerd van worden en vele klachten door krijgen! Ook zijn er veel mensen die pre-diabetes hebben..Daarbij kan je wel behoorlijk wat klachten/symptomen bij hebben zonder dat het feitelijk meetbaar is in de bloedwaardes. Maar goed, dan kom je bij een specialist. Indien vastgesteld wordt dat je bijvoorbeeld astma, reuma, o.i.d. hebt, krijg je veelal via betreffende specialist medicijnen om de symptomen te onderdrukken. Probleem dat ik vaak tegen kom is dat inderdaad de symptomen verminderen door gebruik van medicijnen of therapieën… echter: wordt dan ook de oorzakelijke factor weggehaald?? Hmm.. denk het niet. Ik denk dat het juist van belang is om de oorzakelijke factor te vinden en weg te halen! Ok, ik ga even terug naar de hulplijn van de Alvleekliervereniging om een basis te leggen van zaken die volgens mij causale verbanden hebben: Vrijwel alle patiënten, maar ik zelf dus ook, liepen al vele jaren met bepaalde klachten en symptomen rond zoals: reuma(tische) klachten, luchtwegontstekingen, chronische ontstekingen (holte, blaas, gewrichts, etc), maagklachten, ziekte van crohn, PDS (prikkelbaar Darms Syndroom), etc etc etc. Pas vele jaren later bleek dat deze patiënten een chronische alvleesklierontsteking hadden. Ook al was er in die jaren ervoor nooit wat te zien aan de alvleesklier, of was er ook (vrijwel) niets te meten in het bloed wat hier op kon wijzen. Veel (mede)patiënten kregen dus in eerste aanleg te horen dat het tussen de oren zat. Ja..op een gegeven klopt dat wel en gaat dat tussen je oren zitten! (-: Het principe wat ik in mijn blog vertelde bij “voeding en gedrag”, dat er door gebruik van bijvoorbeeld suikers en/of antibiotica een overflow aan verkeerde bacteriën en dus een tekort aan goede bacteriën ontstond, waardoor bouwstoffen/vitamines niet goed meer worden opgenomen binnen de spijsvertering, geldt hier dus ook. Binnen vele aandoeningen zie je bijvoorbeeld terugkomen dat er een tekort was ontstaan aan vitamine B en D. De Alvleesklier is een autonoom (zelfstandig functionerend) orgaan wat ook andere organen aanstuurt mede op basis van hormonen. De alvleesklier heeft twee hoofdtaken: de exocriene functie en de endocriene functie.. in jip en janneketaal: exocrien betreft de spijsverteringsenzymen die inwerken op voedingsstoffen binnen de twaalfvingerige darm. Endocrien betreft de regulering van de suikerhuishouding. Dit zijn insuline en glucagon. Deze hormonen spelen een essentiële rol bij de suikerstofwisseling in ons lichaam. Zij zorgen ervoor dat het bloedsuikergehalte in het lichaam in evenwicht blijft. De alvleesklier reageert op de hoeveelheid suiker in het bloed. Is het suikergehalte (bijvoorbeeld na een maaltijd) verhoogd, dan wordt er meer insuline aangemaakt. Bij een laag suikergehalte gaat de alvleesklier minder insuline produceren. Je kan veel informatie hierover vinden op: www.alvleeskliervereniging.nl! (aanradertje!

Als je kijkt naar de hormonen die vanuit de alvleesklier aangemaakt worden, kan je zeggen dat deze kennelijk binnen lichaam samenwerken! Huh? Ok, dat heeft een korte nadere uitleg nodig! Ik zag dat namelijk terug bij bijvoorbeeld:
- Vrouwen die zwanger zijn kunnen zwangerschapssuiker krijgen of acute alvleesklierontsteking;
- Patiënten die in eerste aanleg schildklierafwijkingen (hormonen) hadden, bleken later alvleesklierpatiënt te zijn;
- Vrouwen die een prenatale depressie kregen, bleken veelal ook een verstoorde suikerhuishouding te hebben.

Tot ongeveer 10 a 15 jaar geleden werd een chronische of acute alvleesklierontsteking veelal gezien als ouderdomsziekte of een ziekte die voorkwam bij alcoholisten. Je ziet nu, helaas, een verschuiving van die leeftijd. Ongeveer 8 jaar geleden zeiden artsen al dat er tussen toen en tien jaar een explosie zou ontstaan aan jonge mensen met een chronische maar ook acute alvleesklierontstekingen. Heel simpel te verklaren doordat er ongeveer 20 a 25 jaar geleden en in de jaren erna en hype is ontstaan met mixen zoals Breezers. Een hoog suikergehalte gecombineerd met een hoog alcoholgehalte… Funeste combinatie voor de alvleesklier. Deze artsen hadden helaas gelijk. Je ziet steeds meer relatief jonge mensen (rond de 30 jaar) met een chronische of acute alvleesklierontsteking. In mijn eigen geval bleek het om een erfelijke variant te gaan. Nu is gebleken dat 95% van de kinderen van een ouder, die drager van deze familiaire of erfelijke variant is, ook in meerdere of mindere mate last zal krijgen van deze ziekte. Het probleem is echter dat hier verder nog maar heel weinig bekend over is, waardoor er vrijwel niet verder naar gekeken wordt door huisartsen en/of specialisten…ALS het al aangetoond kan worden! Als je kijkt dat tot kort binnen de artsenopleiding slechts een halve dag werd besteed aan de alvleesklier, kan je je voorstellen dat huisartsen het echt van hun ervaringen of specialismen in de loop van de jaren moeten hebben!

Maar goed… er wordt niets gevonden in het ziekenhuis, wat dan? Het mooie van de biochemie binnen ons lichaam is dat het een sterk herstellend vermogen heeft… en ook in veel gevallen vrij snel “storingen” weet op te heffen indien je de oorzaak van het probleem weet weg te halen! Als je kijkt naar bijvoorbeeld je wegdrinkt en eet aan suikers, zoetstoffen, koolhydraten, smaakversterkers, kleurstoffen, zoetstoffen etc, kan het net anders zijn dat naar verloop van tijd storingen op zullen treden of op lichamelijk gebied (reuma, ontstekingen, luchtweginfecties, etc) of op geestelijk gebied (angsten, depressie, stemmingswisselingen, ADHD, etc). Bij mensen die hooggevoelig zijn zal dit veelal eerder zijn als mensen die dit niet hebben. Maar eigenlijk geld het natuurlijk voor iedereen. Ook als je kijkt naar suikerpatiënten maar ook alvleesklierpatiënten, ja dan kom ik toch weer op de alvleesklier, worden geadviseerd om zeer regelmatig te eten en te leven, met weinig suiker en weinig (verkeerde) vetten. Voor alvleeklierpatiënten is het van belang om geen alcohol te drinken omdat dit een toxicologische werking heeft op de alvleesklier. Ook kan men beter 6 keer op de dag kleine beetjes eten als 3 keer op de dag grotere hoeveelheden.

OK, maar hoe kan je dan oorzakelijke factoren elimineren? Als je bijvoorbeeld kijkt naar wat je op een dag aan aspartaam wegwerkt, schrik je je wezenloos. Als elke dag een kauwgompje eet, als je cola light drinkt, een zoetje in je koffie/thee gebruikt, etc etc. Als je dan kijkt naar naar bijvoorbeeld: www.aspartaam.nl , zie je welke klachten deze kunnen veroorzaken. Probeer eens om deze stoffen te verbannen. Veelal merk je namelijk al na enkele dagen of weken dat er verandering optreed…als dat de oorzaak is. Ik heb het dan over suikers, cafeïne, theïne, smaakversterkers, bepaalde zoetstoffen al aspartaam, en dergelijke. Als je kijkt hoeveel suiker, vetten, smaakversterkers, geur- en kleurstoffen je per dag binnen krijgt, en weet dat ook deze zaken een sterke onbalans in je lichaam kunnen veroorzaken, kan je proberen om deze stoffen uit je dagelijks gebruik te elimineren. Om de balans terug te krijgen binnen je spijsvertering gaat helaas vaak langere tijd overheen. Mede middels gebruik van probiotica poeder (het terugbrengen van een overflow aan goede bacteriën) gecombineerd met het eten van veel groente en fruit, kan je die balans weer terugbrengen, waardoor de voedingsstoffen (en dus ook vitamines) weer goed opgenomen kunnen worden binnen je spijsvertering! Hierin heb je dure probiotica pillen, maar ook veel goedkopere poedervorm (13 euro voor pot), te verkrijgen bij reformzaken. Oja, dan noem ik ook nog als aanvulling, net als wat ik al noemde bij mijn blog over “voeding en gedrag” dat beweging/sporten ook van groot belang is om die balans terug te krijgen. Om de doodsimpele reden dat afvalstoffen uit je lichaam verwijderd worden en de energiebalans tussen inname en uitgifte in balans komt!Ik vind het ontzettend interessant om te zien hoe bepaalde ziektes in bepaalde landen of gebieden vaker of juist minder vaak voorkomen. Als je bedenkt dat er in Frankrijk en Duitsland een veel groter percentage aan mensen zijn met een chronische of acute alvleesklierontsteking (gebruik van alcohol), en bijvoorbeeld in Groenland vrijwel geen problematiek is van ziekte van hart en bloedvaten…dan kan ik niet anders bedenken dat voeding een grote invloed heeft op ons lichaam…en geest.

Ik zie gelukkig wel dat steeds meer zaken wetenschappelijk onderbouwd worden in de medische wereld. Zo heb je tegenwoordig bijvoorbeeld foodhospital op, volgens mij, Net5. Reuze interessant om te zien hoe artsen zich richten op de klachten/ziektes, waarmee patiënten komen, en dit in veel gevallen kunnen oplossen met het aanpassen van voeding en leefwijze. Ook zie je dat er steeds meer bekend raakt over de bijvoorbeeld gebruik van enerydrinks en de gevaren hiervan, maar ook voor wat betreft bijvoorbeeld aspartaam. Probleem is alleen dat dit zeer moeilijk te verbieden is wat eigenlijk voor een groot deel te maken heeft met de economische plek en het lobbyen van bedrijven hiervoor. Dat geldt ook voor bijvoorbeeld fabrikanten van energydrinks. Als je ziet voor hoe een groot deel zijn in de de economische markt zitten, zal er wel twee keer over nagedacht worden om zulke zaken te verbieden…tenzij het stoffen/dranken/voedsel zijn waarvan overduidelijk is dat deze een dusdanig gevaar zijn voor de volksgezondheid! Voor wat betreft medicijngebruik en uitgifte geldt eigenlijk hetzelfde. Ongeveer een half jaar geleden stond er een artikel in de media over bijvoorbeeld antidepressiva die in veel gevallen ten onrechte verstrekt worden aan patiënten. Ook antibiotica is zo’n voorbeeld. Echter doet de farmaceutische industrie haar uiterste best om te lobbyen en het gebruik van medicijnen te stimuleren via artsen, zorgverzekeraars etc.

Communicatie met (hooggevoelige) pubers

Communicatie tussen ouders en (HSP)pubers.

Communicatie is zo leuk! Ik heb daar zelf een sport van gemaakt! (-: Al heel simpel: het verschil tussen verbale en non-verbale communicatie! Non-verbaal is ongeveer 70% van de gehele communicatie, 25% gaat via de verbale weg en 5% gaat via overige manieren. Hieruit blijkt dus al dat de non-verbaal communicatie van groot belang is!

Zo kom ik tijdens mijn werk jongeren tegen die de verkeerde kant dreigen op te gaan of al de verkeerde kant opgegaan zijn. In het gros van de gevallen zie ik dat de communicatie tussen de puber en autoriteit (ouders, politie, etc) zeer moeizaam verloopt. In sommige gevallen betreft het een periode van een betrekkelijk korte tijd, in andere gevallen hebben we het over periodes van jaren! De meeste ouders raad ik aan om in ieder geval het boek “Puberbrein” of soortgelijke boeken te lezen.  Dat is in ieder geval een stuk basis waardoor je meer inzicht krijgt over hoe pubers over het algemeen zijn, denken en doen. Er gaat een wereld voor je open... Hoewel we zelf allemaal puber zijn geweest, zijn we dat stukje in grote lijnen vergeten hoe dat was en voelde.

Ik leg het zelf meestal uit dat een kind tot zijn tiende jaar ongeveer de basis van de opvoeding meekrijgt en dat vanaf rond het tiende jaar de lichamelijke en geestelijke veranderingen ingezet worden..al helemaal rond een jaar of twaalf als de jongere naar het voortgezet onderwijs gaat. Je hoort vaak van ouders: vanaf dat moment ben je je kind kwijt. Dat klopt! (-:  Ik ben zelf beelddenker en leg het uit als dat tot ongeveer je twaalfde jaar een kast met lades worden gevuld en geordend. Elke lade bestaat uit normen, waarden, gedragingen, etc. Rond de twaalfde jaar wordt deze kast volledig omgekieperd…Dat is het begin van de pubertijd. De puber moet in de komende jaren er zorg voor dragen dat die kast weer in elkaar gezet wordt met al die lades. De puber gaat een weg zoeken om een eigen persoon te worden...met als basis de normen en waarden die zij als kind hebben meegekregen. Best een hele klus!! (-:  Je hoort ook vaak dat pubers dingen doen waar ze achteraf spijt van hebben. Ook dat klopt… omdat een puber vaak nog niet de gevolgen kan overzien van zijn/of haar daden.

Ok, dan hebben we het dus over de “normale” pubers… Wat is normaal? (-: Al die pubers zijn toch lastig, niet aanspreekbaar, hebben een grote waffel, hebben maling aan autoriteit, zijn egoïstisch en stinken? Uuuuhmm..ja..dat stinken klopt wel! Maar dat komt door veranderingen van hormoonhuishouding! (-:

De andere punten vallen op zich wel mee! Natuurlijk heb je wel eens momenten dat het bloed onder de nagels vandaan gehaald wordt en dat je met je handen omhoog gegeven staat en denkt: Wat moet ik hier mee!!!! En ja..ik spreek uit ervaring met die twee fijne pubers van ons!

De communicatie tussen ouders (volwassenen) en pubers is al een sport op zich! Pubers leven immers in een volledig eigen wereld. Waar ze voeger zich zoveel vasthielden aan de vader/moeder/verzorger, laten ze dit volledig los rond hun twaalfde jaar en zien ouders vaak als lastige en bemoeizuchtige wezens, die wel heeeeeeel vreemde opvattingen hebben.  (hoewel zij als zij zelf volwassen zijn en kinderen krijgen veel hetzelfde don als hun ouders...wat zij zo vreselijk vonden!) Grenzen stellen en aansturen zijn zaken waar pubers om schreeuwen. Pubers leven tegenwoordig in twee werelden, namelijk de virtuele wereld en IRL (In Real Live) wereld. Op straat en op school komen deze twee werelden samen. Ouders weten vaak niet hoe ze op deze jongeren moeten reageren… hoe moet je in vredesnaam een puber begrijpen als deze ook nog eens straattaal of msn-taal gebruikt in de dagelijks communicatie. (met www.straattaal.nl kom je al een heel eind!)  Jongeren roepen vaak, als ze met social media bezig zijn, dat ze privacy willen…wat ze ook veelal krijgen! De meeste ouders zijn teveel onder de indruk van wat de jongeren kunnen met hun computers, laptops, telefoons, waardoor zij het vaak zo laten. Ouders zijn vaak onvoldoende ingeschoten met de huidige social media, waardoor zij de jongere vaak maar laat gaan… de ouders vertrouwen vaak op de kennis en kunde van de jongere! Als de jongeren naar school of naar sport zijn geweest vragen wij als ouders vaak hoe het was op school…hoe het was bij het dansen, sporten, etc. Ik heb nog nooit ouders horen vragen: hoe was het op internet? Dat zou op zich toch een normale vraag moeten zijn om te weten waar de jongeren mee bezig zijn! Gewoon: interesse en weten waar ze mee bezig zijn. Als je uitlegt dat je de inlogcodes wil weten van Facebook, Hyve of twitter in verband met hun eigen veiligheid, is het al een heel ander verhaal als dat je eist dat je de inloggegevens wil hebben. Geloof mij: die krijg je dan echt niet!! Waarom is het vreemd om je zoon of dochter op twitter te hebben? Of op facebook? Of op Hyves? A: je komt hun ook tegen in hun (virtuele) wereld; B: Je kan een beetje in de gaten houden met wie ze omgaan en waar ze mee bezig zijn.

Het is veelal de toon die de muziek maakt waarom je iets iets van “jouw” puber voor elkaar wil krijgen. Als je zegt dat je wil weten waar zij of hij deze avond uithangt, zal de puber waarschijnlijk zeggen dat het je niet aangaat…of ze zeggen dat ze ergens zijn…. maar gaan ze ergens anders heen. Als je uitlegt dat het voor hun eigen veiligheid is omdat je hem of haar direct wil kunnen ophalen indien iemand in de directe iets zou overkomen en naar een ziekenhuis moet… zit er een reden achter dat je dit wil weten. Als je het ook nog eens zodanig uitlegt dat het overkomt dat het de verantwoording van de pubers is en en dat ook nog eens het idee van haar of hem afkomt, dan heb je grote kans van slagen dat je tot een punt komt! (-: Enne…wat zou het probleem zijn als je soms steekproeven neemt om te kijken of zoon- of dochterlief daadwerkelijk bij haar of zijn beste vriend aan het gamen is?

In de loop van de afgelopen 40 jaar zijn ontzettend veel dingen veranderd. Een ding is er nooit veranderd: Pubers vragen…...nee schreeuwen om grenzen en sturing. De manier waarop deze grenzen en sturing moet worden aangegeven is vaak een probleem. Op het moment dat er op een autoritaire manier wordt medegedeeld aan een puber, zal deze zijn of haar kont in de krib gooien. Laat je een puber los en vrij in alles, hoewel je alle liefde geeft, zal deze in veel gevallen alsnog stuurloos worden. Er zullen maar weinig pubers zijn die op eigen kracht een route kunnen bepalen en volgen.

Oja..ook zo’n geweldige uitspraak van ouders: “Dat zal mijn kind nooit doen” of “ Ik durf mijn handen voor mijn kind in het vuur te steken” …. Uuuuuh…doe dat niet!!!  In veel gevallen ga je je handen als ouder zijnde gruwelijk verbranden…(tenzij je iets natuurlijk heel zeker weet) immers, waar we het net al over hadden: pubers zijn onberekenbaar, alle normen en waardes liggen overhoop in de pubertijd, zien oorzaak en gevolg vaak niet…. Kortom: alle ingrediënten dat zij dingen doen die buiten die grenzen van de opvoeding liggen. Dat is natuurlijk fantastisch voor een puber als hij of zij hierin gesteund wordt door vader en moeder… Alleen voor de volgende keer heeft hij/zij zoiets van: “Dat is mooi…vorige keer heb ik de grens aardig opgerekt en ik kom er mee weg…..pa en ma helpen mij toch wel!" ...dooddoener!... weg sturing!!

 Maar goed…dan heb je het over de normale pubers. Dan heb je de puber die een dubbele cultuur heeft waarvan een van de ouders of beide ouders van buitenlandse komaf zijn. Ik merk vaak dat dit een extra druk geeft binnen de pubertijd. Elke puber is bezig met: wie ben ik, wat kan ik, wat wil ik, waar sta ik, etc. De puber met een dubbele cultuur vraagt zich ook nog eens: waar hoor ik bij? Wat ben ik?

Dan nog de derde groep: De hooggevoelige kinderen/pubers.

Dan hebben we natuurlijk ook nog een combinatie tussen van onder 2 en 3 genoemd! Extra ballast dus voor deze puber…die al helemaal het gevoel heeft niet begrepen te worden.

Als ik een verdachte spreek tijdens mijn werk, waarbij meestal een van de ouders/verzorgers bij aanwezig is, vraag ik altijd door en heb ik al vrij snel in de gaten of ik een hooggevoelig persoon voor mij heb. Als ik dan doorvraag en voorbeelden noem, zie je vaak een blik van herkenning en begrip… Het nadeel binnen de wetenschap, dus bij de reguliere zorginstellingen, is het begrip hooggevoelig of hoogsensitief nog niet zo bekend is en wordt daar ook nog niet veel op geïnvesteerd. Vrijwel elke verdachte die ik spreek heeft een stempel van ADHD, ADD, PD-nos, en dergelijke. Ik gaf al eerder aan dat ik niet zoveel waarde hecht aan deze stempels en dat veel van deze jongeren “gewoon” hoogsensitief zijn…waardoor een grote afstand kan ontstaan tussen het hooggevoelige kind…en later al helemaal als het kind puber wordt. Hij of zij kan dingen doen die volledig onbegrepen wordt door de ouders en omgeving.. inclusief extreme woede-uitbarstingen! Oja... ook zie je bij een klein aantal puberdames extreme gedragingen in de zin van woede-uitbarstingen, extreme pieken en dalen in humeur of gevoelens... Laat in dat geval eens prikken op hormonen. Er bestaat een redelijke kans dat de hormoonhuishouding sky-high is die eventueel gereguleerd kan worden door het gebruik van de pil..

OK, wat ik al in mijn eerdere blog over hooggevoeligen aangaf, hebben zij specifieke kenmerken. Ook zie je vaak dat zij dislectie of dyscalculie  hebben, druk zijn in de klas, zich slecht kunnen concentreren, vertonen afwijkend gedrag… en een kind is al snel onhandelbaar binnen een groep. Vroeger hadden we het vaak over een gewoon een druk kind vol energie..die extra sturing nodig had en kreeg. Een aantal zaken zijn van belang bij zo’n hooggevoelige puber, namelijk: Regelmaat, Rust en Reinheid… Nee he!!!…dat zijn die ouderwets drie R’en!! Is dat ouderwets? Nee hoor..nog steeds van deze tijd voor een ieder, maar in het bijzonder voor die hooggevoeligen! (-: Voeding heeft, zoals ik in mijn eerdere blog al aangaf, een grote invloed op gedragingen..in het bijzonder bij hooggevoeligen. Dit met reden dat deze groep personen zeer heftig kan reageren op verschillende voedingsmiddelen. (suiker, kleurstoffen, energy-drinks, aspartaam, etc)

Wat wil een gemiddelde, al dan niet hooggevoelige puber, graag? Duidelijkheid, grenzen, liefde, sturing, geborgenheid…  Valt mee toch? Nee..eigenlijk niet.. want de zenders (ouders) en ontvangers (pubers) zitten beiden op een andere frequentie… ofwel..als je dit als een radio zou zien: er is storing…en moet je dus even finetunen. Wow…mooi woord! (-:

Ik zal een voorbeeld geven:

Ik had vorig jaar telefonisch contact met ouders van een meisje…ik noem haar Petra. De ouders, ik noem ze Trudy en Hank, maakten zich vreselijk zorgen en waren ten einde raad. Petra had verkering gekregen met een jongen..die verre van een ideale schoonzoon was. Deze schoonzoon, ik noem hem Pieter, zat volledig in de criminaliteit en bevond zich in een totaal verkeerd omgeving…al helemaal voor een dochter! Probleem: Dochter was net 18 jaar geworden…en de hulpverlening kon niets meer betekenen. Op zich vreemd..als we met zijn allen weten dat de hersenen pas rond de 25^e levensjaar volgroeid zijn! Maar goed: hoe kon dit opgelost worden. Petra was al enkele weken niet meer thuis geweest. De ouders hadden de tijd  voor de 18^e jaar alles gedaan wat in hun macht lag om Petra te helpen…maar alles wat zij deden…Petra en ouders kwamen alleen maar verder van elkaar te staan. Ik heb Trudy voorgesteld, om mee te beginnen, een sms te sturen met de tekst in de trant van: “Lieve schat, wat er ook gebeurd en gebeurd is is geweest, we houden van je en de deur staat altijd voor jou open” .. Trudy belde mij daags erna en vertelde dat Petra thuis was geweest op avond…maar dat zij een hok vol herrie hadden gehad. Maar goed…er werd toenadering gezocht. Ik legde ook uit dat dit proces enige tijd nodig had …. misschien wel een half jaar of meer! In die tijd heb ik een aantal keer telefonisch contact met Trudy gehad.  Ik werd op een gegeven moment, volgens mij, op een zaterdag gebeld door Trudy. Petra was met Pieter aangehouden voor een misdrijf en zaten in de cel. Ik ben de dag erna naar het cellencomplex gegaan. Ik hoorde van mijn collega’s al dat ik net zo goed geen gesprek aan kon gaan met Petra…zij was een puber, een hormonaal gevaar voor de samenleving, had een grote mond en wenste niet mee te werken!! Hmm..dat klonk goed. Ik had ondertussen wel veel informatie over Petra gekregen van Trudy, maar ik had haar zelf nog nooit ontmoet. Ik ben de cel ingelopen en heb mezelf voorgesteld. In het begin was zij opstandig en aftastend maar toch nieuwsgierig…echter vertelde ik haar dat ik graag met haarzelf wilde praten en niet met het scherm wat zij liet zien. Ik zag een bange en verdrietige jongevrouw die schreeuwde om hulp…. De non-verbale communicatie was volledig tegenovergesteld met de verbale communicatie die zij weergaf. Ik had vrij snel goed contact met haar en heb haar geconfronteerd met haarzelf. Ik heb haar niets opgedragen, maar enkel handvatten gegeven. Ik heb haar aangegeven dat zij ZELF hier mee aan de slag moest en er wat mee moest en kon doen. Nadat ik de verantwoordelijkheid bij haar zelf neer had gelegd gecombineerd met uitleg hoe ze de grip op haar leven weer kon terugkrijgen, ben ik weggegaan. Zooo…zij had stof tot nadenken…en had haar hopelijk in een veranderproces gekregen.

Korte tijd hierna stelde ik voor aan Trudy om Petra uit te nodigen om mee te gaan naar bijvoorbeeld Alkmaar…leuk!! Vrouwendingen! Shoppen!! Als je een dochter daar niet mee kan vangen?? (-: Petra ging in op de uitnodiging.. en het was zomaar nog een gezellig dag ook. Ouders en Petra kwamen weer steeds dichter bij elkaar, waarbij ouders ook hun grenzen duidelijk stelden. Zij hadden in het verleden al zoveel gegeven om hun dochter maar niet kwijt te raken… nu was het ook tijd om duidelijkheid te geven wat wel en niet geaccepteerd zou worden. Maar het resultaat was er. Ongeveer twee maanden later raakte de relatie tussen Petra en Pieter over. In die tijd hierna zag je Petra groeien. Ze zag er weer goed uit, ze kreeg werk, ze zag weer toekomst…ofwel: het ging weer goed met haar. Ouders blij, Petra blij! Ik ook blij uiteraard. Trots op deze mensen, Ik heb nog even gedacht: Hoe kon dit fout gaan? Leuke, liefdevolle ouders die het goed voor elkaar hadden en hebben, leuke, slimme en mooie meid… Waarom kan het dan toch misgaan? Waarschijnlijk een combinatie van factoren…  Belangrijkste was dat deze aanpak in dit geval werkte. Voornoemde is een zeer korte weergave wat speelde over een periode van ruim een half jaar. In die periode zijn nog wel meer dingen voorgevallen en zijn er meerdere contactmomenten geweest, echter is dit de basis.

Telkens weer blijft voor mij de basis om verder te vragen over meerdere zaken zoals voeding, opleiding, toekomstideeën, gevoelens, denkwijzes, (beeld of woorddenker), etc. Aan de hand hiervan kan je vaak al veel halen over wat voor een jongere/puber je voor je hebt. Tijd maken voor communicatie…tijd maken voor gesprekken…tijd maken voor qualitytime…. Zooooo basis…maar zo belangrijk!

Oja...niet te vergeten: de positieve benadering! Hooggevoeligen zijn, zoals de naam al aangeeft, zeer gevoelig en bevattelijk voor positieve maar ook negatieve feedback. De meeste ouders, maar ook docenten of collega's binnen werksfeer, geven veelal aan als er iets NIET goed gaat en zullen niets zeggen als het wel goed gaat. Elk mens vind het fijn om een compliment te horen.. hooggevoeligen ook..sterker nog: hooggevoeligen in het bijzonder! Die zijn echter ook nog eens supergevoelig voor negatieve feedback....en zullen gevoelsmatig vrij snel denken dat alles wat zij doen verkeerd gaat! Natuurlijk...als iemand wat fout doet, kan hij of zij daar op aangesproken worden. Sowieso is het de toon die de muziek maakt! Maar laat zeker ook eens weten als zaken wel goed gaan! (-:  Heey: wat zit je haar leuk! Goh, ik ben trots op je dat je dat cijfer gehaald hebt! Super dat je je kamer opgeruimd hebt! Bedankt dat je even hebt geholpen met stofzuigen! Etc.........

Uiteraard hoop ik dat binnen dit blog een aantal handvatten zitten die je kan gebruiken...en/of het gewoon leuk vond om te lezen!