Explosie aan jongeren met stempels:

Ik kwam laatst het volgende artikel, uit 2004 tegen op www.jmouders.nl waarin  het volgende werd vermeld:

Dat 10% van de Nederlandse kinderen langer dan twee maanden uitgeput zijn. Deskundigen zien een verband met de overvloed aan prikkels om hen heen, zo bleek op het congres “Kind onder druk”. Maar we leven nu eenmaal in een wereld vol tv, computers en mobiele telefoons. Dus hoe kun je ze daartegen beschermen? En welke zijn extra gevoelig voor al deze prikkels?”

Dat was dus 10 jaar geleden. De prikkels zijn sindsdien alleen maar togenomen. Laatst las ik een artikel waarbij werd aangegeven dat men zich zorgen maakte over het grote aantal jongeren met diagnoses vwb gedragsstoornissen.

Tja..hoe is het nou eigenlijk mogelijk dat we de afgelopen jaren zoveel meer jongeren tegen die gediagnosticeerd worden met ADHD, PD-nos, ADD, ODD, etc? En waarom is er zo’n enorme stijging van jongeren die aan de medicijnen “moeten”? Vroeger hoorde je dit niet. Waren de jongeren toen anders? Nee, natuurlijk niet! Er waren alleen andere omstandigheden en de maatschappij zat anders in elkaar. Zomaar een aantal zaken die hierin mee(kunnen)spelen:

• Ouders gingen/moesten beiden werken waardoor er minder tijd is voor de jongere;
• Maatschappelijke ladder werd in de jaren steeds hoger gelegd;
• De maatschappij werd steeds minder tolerant;
• Docenten kregen grotere klassen, 25 tot 35 personen, terwijl een groep van maximaal 21 goed te “handelen” is;
• De jongeren die buiten de lijnen werken werden dropouts;
• Jongeren worden aangesproken op wat ze fout doen en niet op wat ze goed doen;
• Er kwam op school meer leerstof bij en werd er niet gekeken naar talenten van deze jongeren;
• Er ontstond een kloof in veel gevallen tussen ouders en kind op social-media gebied;
• De tolerantiegrens richting de jongeren die verschoof;
• Media die angst inboezemt waardoor mensen niet meer in durven te grijpen bij overlast of bij gedragingen van een jongere of meerdere jongeren;
• De farmaceutische industrie die een grote invloed heeft op het promoten van gebruik van medicijnen;
• Artsen/wetenschappers die onder de invloed staan van de farmaceutische industrie;
• Wat eerst twee werelden voor jongeren waren, de virtuele en de real world, is afgelopen jaren 1 geheel geworden;
• Verwetenschappelijking van de maatschappij en hulp- en dienstverlening;
• Jongeren (maar ook volwassenen) worden steeds meer en vaker blootgesteld aan straling van telefoons, wifi, etc.

In onderstaand stuk staat er voor het gemak: “zoon” en “hem” genoemd. Uiteraard kan je ook “haar” en “dochter” lezen.

Wat, denk ik, ook erg mee speelt is dat de kinderen in de afgelopen 40 jaar een steeds ruimer bewustzijn kregen. Dat heeft te maken met evolutie van de mens en de veranderingen in tijdperken. Daarnaast speelt ook de golvende beweging in de manier van opvoeden van ouders een rol. Waar er vroeger de opvoeder en een stuk(je) afstand was, willen veel ouders tegenwoordig een vriend/vriendin zijn van hun kind zijn. Ik laat even in het midden of het vroeger beter was of dat het nu beter is. Wat ik wel merk is dat veel ouders last hebben van compensatiedrang. Omdat ouders vaak beiden werken, wil men het vaak “goed maken” met vakanties, dure kleding, mobiele telefoons, etc. Ook “moeten” de jongeren niet buiten de boot vallen.. en moeten ze dus dure kleding en mobieltjes hebben…anders horen ze “er” niet bij.  Oja… ook zoiets…we MOETEN zoveel! Maar goed, even terug: Ik hoor vaak van ouders: “Maar ik geef mijn kind alles! Ik hou van hem, ik geef hem kleding, voeding, onderdak,  alles wat zijn hartje begeerd…en toch luistert hij niet, is hij brutaal, gaat steeds de fout in en het gaat ook nog eens niet goed op school”

Ik vraag standaard aan de ouders hoe het komt dat hun kind niet luistert of zelfs strafbare feiten pleegt. Vrijwel altijd hoor ik: “tja.. hij is nou eenmaal lastig en hij luistert slecht!” Een paar cruciale zaken wordt hierbij vergeten. Als ik namelijk vraag of zij wel eens tegen hun kind zeggen dat zij van hem houden en/of zij hun kind wel eens knuffelen en/of wel eens ECHT qualitytime met hun kind hebben…..valt het vaak stil. Of men gaat in verweer: “Maar dat weet mijn kind toch dat ik van hem hou??”

Natuurlijk weet het kind dat zijn ouder(s) van hem houden….maar dat is in de meeste gevallen niet voldoende. Het benoemen dat je van je kind houdt is van groot belang. Het gevoel geven dat hij er toe doet! Dat hij welkom is! Dat je er voor hem bent!! Ook op de momenten dat hij de fout in gaat of verkeerde beslissingen neemt.

Op het moment dat je zegt dat jouw kind “lastig “ is en dit ook benoemd, en als dit ook nog eens op school wordt gezegd….geloof mij: dan gaat hij zich ook zo gedragen! De geest is eigenlijk een simpel iets.. de kracht van herhaling is de kracht van herstel! Als je aantal keer tegen iemand zegt dat hij het niet waard is dan gaat hij dat veelal ook geloven. Daarentegen als je herhaaldelijk zegt tegen hem dat hij het waard is, zal hij dat ook gaan geloven…. Tis maar hoe je benaderd! (-:

Daarnaast speelt onderwijs ook een grote rol in het “afwijkende” gedrag. In een eerdere blog gaf ik al aan dat het huidige onderwijs niet meer van deze tijd is. Een jongere gaat naar school en krijgt een overload aan info. De jongere worden eigenlijk geconditioneerd vanaf kinds af aan om professor te worden… dat is hoe onze maatschappij in elkaar steekt en wat er van de jongeren wordt verwacht. Hierbij werd en wordt het creatieve brein volledig om zeep geholpen.  Ik kwam laatst een enorm mooie quote tegen: “A child’s mind is not a bucket to fill, but a fire to ignite!" Creativiteit is een energie die een ieder heeft. Die energie moet eruit maar word ingebonden! Daar hebben zij, en wij, last van!!! Het bewustzijn van jongeren is in de afgelopen 40 jaar ruimer geworden. Deze jongeren verzetten zich hier tegen het indammen van hun creativiteit maar ook van hun autonoom zijn! De maatschappij is verwetenschappelijkt en een ieder wordt geleerd om bij ratio te leven.. te denken.. koppiekoppie te zijn… De jongeren, maar ook volwassenen mogen niet meer vanuit gevoel werken en doen… want daar wordt je namelijk geen professor mee! In de klas dien je je zodanig gemiddeld te gedragen zodat docenten geen “last” van je hebben en je dient dusdanige cijfers te halen zodat men “trots” op je is!

Denk, doe en gedraag je jezelf buiten deze gemiddelden in de klas dan ben je “lastig” en zal er “hulp” voor je moeten komen. Vervolgens ga je de wetenschap in en krijg je al snel een stempel. Tja, je bent snel afgeleid, tja je bent druk, tja en je bent vaak in jezelf gekeerd, tja je bent etc. Geloof mij: voor elke aandoening is wel een stempel te bedenken. Daarbij wil ik overigens niet zeggen dat aandoeningen als ADHD, ODD, PD-nos, e.d. niet zouden bestaan, echter wordt er wel erg snel gestickerd. Ik twijfel alleen erg of alle jongeren die op dit moment in een hokje zijn gestopt daadwerkelijk medicatie-afhankelijk moeten zijn. Het probleem bij de wetenschap is dat alles in hokjes gestopt wordt. Aan de hand van zo’n hokje wordt er een behandeling gestart, vervolgens wordt hierbij een klein substantieel iets vergeten, namelijk 80%! Het mensenmensaspect!

In zo ontzettend veel gevallen van de jongeren die ik tegenkom met een stempel of bij afwijkend gedrag herken ik erg vaak dat ze HSP zijn. Ik vraag altijd door bij deze jongeren en zie steeds zaken terugkomen. Hierbij wil ik zeker niet zeggen dat al deze gestempelden met ADHD/PDnos/ODD ook HSP zijn, dat gaat me simpelweg te ver. Echter durf ik wel te beweren dat juist deze (HSP) jongeren gevoeliger zijn voor overprikkeling.  

De grondlegger van HSP, Alaine Aron, heeft het er over dat ongeveer 20% van de mensen HSP zijn. Ik durf haar hierin tegen te spreken. Ik denk dat dit percentage tegenwoodig aardig bijgesteld kan worden naar boven. Let wel: het grondleggen en de onderzoeken door Alaine Aron zijn van 1997 en de percentages werden nooit bijgesteld.

Maar goed, ik zou zeggen, draai het om!!! Kijk naar mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. Ga kijken naar de oorzakelijk factor! Waarom gedraagt een kind zich zoals hij zich gedraagt…waarom zet hij zich af tegen ouders, docenten, politie, etc? Waarom is hij zo druk in zijn hoofd? Waarom leeft hij zich in zijn eigen bubble? Waarom is hij zo in- of extravert? Je kunt je in veel gevallen zelfs afvragen of het wel een probleem is hoe hij zich gedraagt? Of is het probleem hoe de mensen er mee om gaan?  Basis blijft daarin volgens mij dat in de meeste gevallen bij de gestempelden de overprikkeling (zowel externe (horen, zien, (aan)voelen, ruiken, etc) als interne (voeding) overprikkeling) een van de grote oorzakelijke factoren is. Ook zie ik dat veel van deze jongeren (soft)drugs gebruiken. Volgens cijfers zou dit vaker voorkomen als “vroegah”! De meeste van deze jongeren doen dit vaak, onbewust, om te ontprikkelen. Ga dus kijken op welke wijze je nog meer kan leren ontprikkelen. De één zal baat hebben bij meditatie, de ander bij sport of muziek maken etc. Zoek hierin een weg daar het van belang groot te noemen is.  Dit is afhangend van het type persoon! Er zijn meerdere manieren om veranderingen teweeg te brengen, tenzij je natuurlijk geen probleem hebt om medicijnen te (laten) slikken! Er zullen altijd jongeren zijn die echt wel medicatie nodig hebben, maar in veel gevallen trek ik dat ten zeerste in twijfel.

Ik ben een ontzettend leuk, goed en leerzaam boek aan het lezen, namelijk: “Oersterk” van Richard de Leth. Ik zag hem toevallig bij RTL late bij Humberto Tan. Ik hoorde de uitleg en denkwijze en was direct fan en heb zijn boek besteld. De Leth studeerde geneeskunde aan de VU Amsterdam maar zag dat veel medicijnen de patiënten niet genezen. Hij is orthomoleculair adviseur en heeft Oosterse en Westerse geneeskunde samengevoegd. Hij heeft een holistische denk/zienswijze. (lichaam en geest zijn één geheel). Hij legt op simpele en duidelijke wijze uit hoe het lichaam functioneert, hoe systemen werken, je zaken kan veranderen binnen jouw gezondheid, oorzaken en gevolg van ziektes,  etc. Ook staan er briljante quote’s in.  Het “omdenken” kom ik ook regelmatig tegen in zijn boek. Heerlijk!  Ik kwam bijvoorbeeld een leuk beeldend stukje tegen omtrent gebruik van medicijnen bij ADHD: De Leth schrijft “ Het actieve bestanddeel in Ritaline is methylfenidaat. De chemische structuur is vergelijkbaar met die van amfetamine. De uitwerking hiervan is hetzelfde als speed en cocaïne. “Gek  toch dat veel ouders bang zijn voor drugsdealers bij de schoolpoort terwijl ze er nauwgezet op toezien dat hun kind elke dag zijn Ritaline neemt?” Voornoemde geeft stof tot nadenken en de vraag: Kun je de oplossing niet op andere wijze bereiken?

Even terugkomende op het “Omdenken”: De meeste mensen weten dat ik ook groot fan ben van Berthold Gunster en van “zijn” omdenken. Hij heeft het omdenken naar een hoger plan getild! Ook voor ouders met deze eerder genoemde jongeren met “afwijkend” gedrag, raad ik aan om het boek  “Heb jij een lastig kind? Heb jij even geluk!” te lezen. Een eyeopener die kan zorgen dat je op andere wijze met je kind om kan gaan en waardoor je een hoop strubbelingen kunt voorkomen.

Okay! De essentie van het verhaal: Er zijn vele mogelijkheden om jouw kind zich beter te laten voelen waardoor hij zich anders gaat gedragen, overigens zonder dat het zijn “ik” en zijn creativiteit tekort doet! Wat voor deze jongeren met deze diagnoses geldt, geldt voor een ieder! Een ontzettend groot deel van ziektes, klachten en symptomen zijn (een vorm van) overprikkeling en/of overbelasting van het lichaam.  Om je lekker te voelen en gezond te zijn spelen meerdere factoren een rol zoals voeding, beweging, inspanning en ontspanning maar ook geestelijk welzijn. De Leth geeft een heldere uitleg over onder andere het samenspel van deze facetten.  

Ik hoop dat jullie weer met plezier dit nieuwe blog hebben gelezen. Mochten je naar aanleiding hiervan vragen hebben kan je altijd contact met mij opnemen via: robbuizer@gmail.com.

Systemen, patronen en programmering van mensen.. in het bijzonder van HSP’s

Ok dan…we zijn er weer…een nieuw blog. Toch leuk hoeveel ik reacties krijg van zowel uit mijn werk, privé, maar ook van volslagen onbekenden! Tijdens mijn werk en privé kom ik toch vaak situaties tegen waar er iets fout is gegaan, conflicten zijn of waar wrijving of onbegrip is ontstaan. Dat kan zijn in vele vormen zoals: tussen ouder(s) en kind, tussen volwassenen en jeugd(groepen), tussen culturen, tussen buren, tussen jongeren, tussen ouderen.. maar ook bij mensen die met zichzelf in de knoop zitten waardoor zij dingen doen die eigenlijk niet bij hun horen.

De grootse hobby van mij is toch wel het bestuderen van mensen en erachter komen waarom mensen zo reageren zoals ze reageren, voelen zoals ze voelen, zijn zoals ze zijn.. maar ook hoe je reacties, gewoontes en patronen zou kunnen veranderen waardoor gedragingen of zelfs groepsprocessen kunnen veranderen. Deze hobby betrek ik op mezelf, mijn eigen cirkel, en ben ik steeds op zoek bij mezelf waarom ik dat dus zelf ook doe, denk of reageer! Immers: je kan pas systemen en gewoontes veranderen bij anderen als je dit bij jezelf snapt! Hmm..soms best lastig! (-:

Mede door eigen ervaringen, ervaringen bij/met anderen, ervaringen bij groepen, maar ook door veel lezen van boeken kwam ik steeds meer achter hoe de menselijke systemen en programma’s werkte…maar ook hoe je die kon aanpassen/veranderen. Ik las en lees boeken als: “Omdenken”, “Puberbrein”, “4Positiviteit”, boeken over HSP, HSS, Reverse Psychologie, Ki, verbale en non-verbale communicatie, en vele andere. Waanzinnig interessant en leerzaam! Ook doordat ik een half jaar gecoacht werd door een HSP psycholoog/coach heb ik ontzettend veel geleerd en veel inzicht in mezelf.. en anderen gekregen.

Het menselijk systeem is eigenlijk een heel simpel iets. Het neemt iets wat je ziet/ervaart/overkomt, verbind er (meestal) een emotie aan en slaat dit op, op je printplaat. Daarnaast gaat ieder mens vanaf zijn/haar geboorte zichzelf systeempjes aanleren om om te gaan met zijn/haar omgeving en/of omstandigheden…bij zowel positieve als negatieve gebeurtenissen/ervaringen! Deze groei heeft deels met karaktervorming te maken maar is ook vaak deels een mechanisme om te overleven, om dingen voor elkaar te krijgen, om dingen te ontlopen en dergelijke. Immers: de maatschappij verwacht dat een kind, maar ook volwassene, zich “voorbeeldig” gedraagt? Maja.. dat staat dan weer volledig haaks op het feit dat elk mens een autonoom “wezen” is…en dat geeft dan weer vaak conflicten. Enn..wat is eigenlijk voorbeeldig??? Hierdoor zie je dus dat jongeren/mensen een stempel krijgen. Volgens de normen van de klas is hij of zij druk of snel afgeleid, druk, in zichzelf gekeerd…hij of zij is dus afwijkend!!…dus BAM!! Stempel! Ligt dat nou eigenlijk aan het kind of aan de opgedrongen maatschappelijke waarden?

Volgende stap is: Dit persoon word (regelmatig) aangesproken door docenten, ouders, trainers met de mededeling dat hij of zij “lastig” is en/of “afwijkend” gedrag vertoont.

Een gegeven welke deze persoon op zijn schijf slaat…en zich absoluut zal gaan gedragen als lastig of zal afwijkend gedrag vertonen. In dit soort gevallen is: “ U roept, wij draaien” een toepasselijke uitdrukking! (-:

Dit is een klein voorbeeld, echter heeft grote impact waar hij of zij nog vele jaren last van kunnen hebben. De eigenwaarde is minimaal (immers je bent toch lastig en je bent afwijkend).

Ik zie in vrijwel alle gevallen dat de ouder(s) alle liefde, steun en ondersteuning, onderdak, kleding, voeding, en alle andere zaken die bij opvoeding horen, geven, .. maar dat het toch fout loopt. De ouder(s) en jongere raken aan het vastdenken…. zitten in een negatieve spiraal…en komen er niet meer uit. De hoofdvraag is dan ook: hoe geraak je van het vastdenken van het “ja, maar..” denken naar het “ja, en” denken en/of zelfs naar een volmondig “ja!!!! denken” en doen? Op zich niet moeilijk, maar kwestie van anders denken…omdenken. Ik ga hierbij uit van de mensen die een (redelijk)normaal tot hoog IQ hebben.. die het vermogen hebben om te kunnen leren en te veranderen….maar wat het belangrijkste is: mensen die WILLEN leren en veranderen… Sowieso staat elke levensfase weer garant voor nieuwe veranderingen en overdenkingen. Soms gebeurt het gewoon tijdens je leven…soms overkomt je iets en word je gedwongen om anders te gaan denken en te doen.  Je word gedwongen tot (persoonlijke systeem) veranderingen als je ontslagen word, als je een burnout krijgt, als je partner je verlaat, etc. Mensen zijn veelal gewoontedieren en als het goed gaat hoeven ze toch niets te veranderen? Ik vraag dan altijd: “is dat ook zo??” (-: Uiteraard.. niets moet.. alles mag. Een ieder moet zijn of haar eigen leven bepalen en leven! Maar als ik de keuze heb om, als het goed gaat, dat het nog beter zou kunnen gaan.. dan heb ik de keuze snel gemaakt!

Vooral mensen die HSP zijn, worden vaak, indien zij niet weten wat er met hun aan de hand is, in (verkeerde)hokjes geplaatst. Immers: onze maatschappij is volledig “verwetenschappelijkt”. Alles moet verklaarbaar en in hokjes te plaatsen zijn. Daarbij wordt 1 klein dingetje vergeten: het menselijke aspect! Dan heb ik uiteraard over de alfawetenschap ofwel geesteswetenschap. De meeste mensen zijn zich totaal niet bewust hoeveel kracht achter een juiste denkwijze en mentale kracht zit. 

Juist deze HSP’ers zijn gevoelig voor omgevingsfactoren, sferen, veranderingen maar vooral benaderingen. Een compliment zal voor hun een redelijk kortstondig blij en goed gevoel geven, echter een negatieve bejegening valt als een mokerslag waar zij tijden lang mee kan blijven zitten. (denk hierbij het voorbeeld van: “het is een lastig kind/vertoont afwijkend gedrag”.)

Dan kom ik terug op de systeempje die elk mens zichzelf aanleert om zich staande houden gezien zijn of haar “afwijkingen”. De ene zal zich terugtrekken, de ander zal juist in de aanval gaan. Dat kan zich uiten in grote mond, kont in de krib gooien, eigen gang gaan, etc. Pubers doen dat al per definitie…HSP pubers kunnen dat in het kwadraat doen! Daar zijn vele tools voor om dat op een andere manier te benaderen. Onder andere de moderne psychologie geeft hier heel veel handvatten in! Achter elke gedraging zit namelijk een systeem(pje) wat misschien wel een patroon is geworden!! Hierdoor werd men geprogrammeerd! (-:

Ook binnen de systemen van mensen zie je iets bijzonders voorbij komen, wat eigenlijk geen bewuste patroon is, maar een universele wet.. namelijk de 7 jaren.. Hierbij zie je dus dat elke 7^e jaar van een mens een grote verandering behelst op onder andere lichamelijk, geestelijk, hormonaal gebied maar ook op het gebied van keuzes en veranderingen in je leven. Je ziet bijvoorbeeld bij 14 jaar dat jongeren puber zijn, rond de 35^ste  beginnen met kinderen (of 28),  rond 28 en 35 jaar overspannen raken/burnout krijgen (HSP’ers zijn daar extra gevoelig voor) en met 42 jaar meer verruimen van spirituele ontwikkeling, etc etc. Zo staan dus elke 7 jaar voor grote veranderingen.

Ook zo’n patroon: ouders krijgen kinderen…jonge kinderen klampen zich vast aan ouder omdat zij afhankelijk van hen zijn.  Het is maar de vraag hoe ouders reageren op een kind, hoe zij met problemen omgaan, hoeveel tijd en energie zij in een kind steken, etc. Rond alle facetten binnen die aandacht zullen kinderen zich systeempjes aanmeten. Rond pubertijd zetten zij zich meestal volledig af tegen ouders, na 21^e word dat contact weer totaal anders en zitten de “kinderen” vaak nog steeds onder het “juk” van ouders. Tussen de 35^e en 42^e vraagt men zich (weer) wat het leven inhoud en wil men graag zelfstandig worden en niet meer onder het “juk” van de ouder(s) vallen. Zeker in de gevallen waar ouders in welke vorm dan ook negatieve invloed hebben gehad bij dit persoon tijdens de opvoeding. Men beseft dat men autonoom wil zijn en weekt zich los van de ouder(s). In de meeste gevallen zie je dan weer op latere leeftijd dat deze zelfde kinderen de zorg dragen voor hun bejaarde ouders die zorg nodig hebben. Het is dus vaak een golfbeweging. Basis is: steeds komt de behoeft terug om autonoom te zijn…omdat dit nou eenmaal de basis van elk mens is!

Misschien wel een aardig voorbeeld: Tijdens mijn werk kwam ik een jongedame (puber) tegen die nogal wat problemen veroorzaakte thuis, op school, kwam in aanraking met instellingen, liep weg, had verkeerde vrienden, etc. Was het een slecht kind? Was het kind met gebrek aan hersencapaciteit? In tegendeel!! Een leuke jonge meid, leuke kop, ziet er leuk uit, knap stel hersenen.. ofwel: wat zou het probleem dan kunnen zijn? Dat deze jongere dingen deed die niet hoorde.. natuurlijk.. Maar gedragingen staan los van het feit of het persoon leuk of niet leuk zou zijn. Dat het zich anders gedraagt.. ja, dat moge duidelijk zijn. Ik vraag me altijd af: “Is dat een probleem?”. Natuurlijk kan er van alles aan de hand zijn wat prima wetenschappelijk uit te leggen is. Maar als je nou alleen naar de systemen kijkt, die ook zij zichzelf heeft aangeleerd om zich staande te houden in deze maatschappij, waren er waarschijnlijk al vroegtijdig signalen geweest waarop (op een andere wijze) gereageerd had kunnen worden…. Vooropgesteld zeg ik altijd gekscherend: pubers en zwangere vrouwen zijn (vaak) volledige ontoerekeningsvatbare personen die je op volslagen anders wijze dient te benaderen als “normale” mensen.. (-: 

Ik sprak later met de moeder van deze jongedame. Was de moeder dan het probleem? Een slechte moeder? Welnee, in tegendeel! Zij maakte zich vreselijke zorgen om haar dochter, ze hield ontzettend veel van haar, wilde haar altijd alles bieden wat binnen haar macht lag echter door het systeem wat zij zichzelf op haar beurt had aangeleerd in haar jeugd om zichzelf staande te houden in deze maatschappij kwam zij terecht in een instabiel leven. Op dat moment word het al heel lastig om zo’n vrijgevochten, eigenwijze puber (hmm…eigenwijze puber… is een pleonasme!)  de baas te zijn, hoezeer zij haar best ook deed. Maakte zij fouten binnen de opvoeding? Ja, gelukkig wel.. net als elke andere ouder!! Ondertussen zit zij in de levensfase 35-42…en is druk bezig zich los te weken onder het juk van haar ouders. Zij kreeg in de afgelopen jaren steeds meer het system door waarin zij verkeerde en ging hiermee aan de slag. Zij zat mede door haar ouders zichzelf in de weg…met als gevolg dat zij er ook niet uit kwam met haar dochter. Ofwel: zij waren beland in het “vastdenken”. Op dit moment is zij dus druk bezig om zichzelf echt te leren kennen en , mede, geen druk meer wil ervaren van haar ouder(s). Als iemand dit soort systemen doorkrijgt en ermee aan het werk wil en kan gaan, heb je grote kans dat zij uit het vastdenken kan komen. Vastdenken naar zichzelf, vastdenken naar haar dochter, vastdenken naar vrienden…de kans is dan zeer aanwezig dat zij weer op positieve wijze vat op het leven zal krijgen.

Hierbij is de volgende Boeddhistische uitspraak denk ik wel aardig van toepassing. : “ Steek je energie in de kant waar je op wil gaan…en die zal groeien.. indien je de energie steekt in het probleem, zal het probleem groeien!” (-:

Bovenstaande systeem zie ik zo vaak gebeuren.. en denk dan met regelmaat: “waar en waarom ging dit fout?”. In vrijwel alle gevallen stond er niemand aan het voorportaal om zowel kind als ouder uit het vastdenken te krijgen en raakten men in een negatieve spiraal. In het bijzonder bij gezinnen waarin HSP’s zitten! In de meeste gevallen komt een jongere in de zorg terecht en word er aangegeven dat “zij” het probleem zijn.. en gaat men dat “probleem” oplossen. Uuuuh…ik ben er van overtuigd dat het probleem in erg veel gevallen van twee kanten belicht en aangepakt dienen te worden… Daarnaast: HSP raakt steeds bekender maar is absoluut nog lang geen gemeen goed binnen de wetenschap…dus zal de hulp sterk afhankelijk zijn of je een juiste persoon treft!

Waar het uiteindelijk om gaat: elk mens bestaat uit vele, vele systemen, patronen en programmeringen. Als je je dit bewust bent, kun je deze bij jezelf, maar ook bij anderen aanpassen en hiermee (be)spelen.  Systemen aanpassen kunnen je helpen om: sterker te worden, zekerder te worden, jezelf verbaast te laten staan wat je kunt, op een volslagen ander wijze naar de wereld te kijken…een veel rustiger en fijner leven (terug) te krijgen. Doordat je geest eigenlijk redelijk simpel in elkaar zit kan je wat er op je harde schijf is geprogrammeerd ook weer herprogrammeren.  Hierin geld hoofdzakelijk: de kracht van herhaling is de kracht van verandering. Hierbij kan je bijvoorbeeld denken aan affirmatie’s. Affirmaties zijn, volgens het woordenboek: positief zinnetje dat je zo goed in je hoofd opneemt dat je er echt in gaat geloven. Als voorbeeld: “Ik heb veel zelfvertrouwen”. Als je dat dus zou gaan herhalen elke avond voor je slapen gaan, dan krijg je ook steeds meer zelfvertrouwen.

Ofwel: de negatieve gedachtes/gevoelens zijn omgedraaide affirmaties. Herhaling van negatieve zinnetjes (of omstandigheden) dat je daar dus in bent gaan geloven.

Mede daaruit blijkt maar weer hoe eenvoudig onze geest in elkaar zit...en dat jijzelf dat ook kan veranderen! (-:

Ik hoop dat jullie weer met plezier dit blog hebben gelezen.

Grtz,

Rob

HSP jongeren platform

Zooo…mijn nieuwe blog weer aan het schrijven! Heerlijk met Spotify aan met de Red Hot Chillypeppers op mijn hoofdtelefoon! Ok…. Hoe leuk is dit! Op facebook kwam ik de groep HSP jongeren tegen. Tja…de naam dent volledig de lading! Na het lezen van de doelstelling van dit platform heb ik mij aangemeld.  Als geïnteresseerde…. niet als jongere.. dit even voor de duidelijkheid! (-:  Ik kreeg al snel reactie van de moderator…Anne van Eijck. Na kort contact bleek mij al snel met welke motivatie zij dit platform had opgezet met een vriend, Chris. A: Ik ben gek op netwerken, B: Ik vind het mooi als mensen zich inzetten voor een goed doel, voor een ideaal, voor een stukje verbetering van de wereld.

De vraag die op het platform stond was als volgt:

“Even berichtje met daarin weer een vraag. Chris Haan en ik zijn sinds kort druk bezig met een project over het onderwijs in Nederland. Dit doen wij vanuit Hartverwarmendjong, de jongerengroep binnen de stichting Hartverwarmendwijs. Hartverwarmendwijs zet zich in voor het onderwijs, buigt zich over hoe het huidige onderwijssysteem werkt en doet graag ideeën op over hoe dat wellicht anders zou kunnen. Wij zijn dus ook druk aan het bekijken hoe het onderwijs precies in elkaar steekt op dit moment, en over hoe het kan dat er steeds meer jongeren uitvallen binnen dat schoolsysteem. En nog belangrijker: hoe dat ook anders kan! Het lijkt ons fijn om wat ervaringen van anderen te lezen.”

Mijn interesse was en is gewekt! Hierna een telefoongesprek met Anne gehad. Na uitleg van beide kanten wat ons bewoog en waar onze interesses lagen, kreeg ik het verzoek of ik vanuit mijn werk- en privé-ervaringen een en ander op papier kon zetten. Natuurlijk Anne, geen probleem! (-:

Dit blog is dan ook een combinatie van een blog en een item voor het platform: HSP jongeren.

Ok, even terug ter uitleg vanwaar mijn interesse in HSP en jongeren: Tijdens mijn blogs die ik schrijf (te lezen via robbuizer.blogspot.nl) heb ik divers onderwerpen besproken en/of hier uitleg over gegeven. De basis hiervan is veelal gelegen in uitleg en verbanden rond HSP/HSS, voeding en gedrag, voeding en ziektes, overprikkeling en ontwikkeling  en de causale verbanden hiertussen. Vele jaren had ik wel in de gaten dat ik anders was, maar wat dit nou precies was, wist ik toen nog niet. Tot ongeveer 2 jaar geleden toen ik werd geattendeerd op HSP. Hierin herkende ik mijzelf volledig en ben hier verder naar op zoek gegaan. Ik ben boeken gaan lezen, kreeg contact met een HSP coach, ging in gesprek met HSP’ers, etc.

Vanuit mijn werk kom ik met regelmaat jongeren tegen die (dreigen) te ontsporen. Deze jongeren werden en worden veelal als lastige jongeren/pubers gezien…waarbij meestal word aangegeven door de ouders dat deze jongere het probleem zou zijn. Mijn vraag is altijd: Is dat ook zo? Of heeft deze jongere lastige ouders? (-;

In de meeste gevallen komt dit “lastige” gedrag niet alleen thuis  tot uiting maar ook op school, sport, straat en dergelijke.  Het leuke hierin is dat ik deze “lastige” jongeren niet als zodanig zie. Ik zie deze jongeren als bijzondere jongere! …maar vooral als mens! De eventuele stempels (als ADHD, PDnos, ADD, Autisme, etc) maar ook afkomst uit andere culturen schuif ik opzij…en spreek hen aan al mens….  Hmm..dat is alweer een heel andere benadering!  Doordat je zonder waardeoordeel of voorgevormde mening deze mensen benaderd krijg je in de meeste gevallen open en begripvolle gesprekken.

Als je dit “lastige” gedrag tegen het licht houd van school zie je dat deze jongeren die ik tijdens mijn werk tegenkom die (dreigen te) ontsporen het ook school niet (zo) goed doen. Ik heb hier in een eerdere blog reeds uitleg over gegeven. Ik heb daarin ook de vraag gesteld of dit door de betreffende jongeren zou komen of door het huidige onderwijssysteem. Ik denk namelijk dat het huidige onderwijssysteem een zeer groot deel van het probleem veroorzaakt. Nou kun je dit als mening zien van een eenling, maar uiteraard heb ik daar redelijke gefundeerde redenen voor om deze stelling te hanteren! Sterker nog: Ik durf te beweren dat het rijk een enorme besparing op onderwijskosten kan realiseren als het huidige systeem op de schop zou gaan. Zo!!! boute uitspraak!  Maar uiteraard zal ik dit toelichten!

Als we even naar de basis terug gaan is het vanuit de biologie aangetoond dat een groep van maximaal 21 leden prima te (bege)leiden is door één persoon (docent/instructeur /chef/etc). Indien de groep groter is  zal er in veel gevallen chaos en onrust ontstaan. De kinderen/jongeren die opvallen door hun gedrag (druk, snel afgeleid, in zichzelf gekeerd, e.d.) zullen apart genomen worden en zullen begeleiding krijgen.. en, erger nog, in vele gevallen een stempel! Als dat nog niet goed gaat zal deze jongere terecht komen in het bijzonder onderwijs. Als je uitgaat van dat het reguliere onderwijs 100% kost en de kosten van bijzonder onderwijs 150% is zal het duidelijk zijn dat het bijzonder onderwijs een grote kostenpost is.  In mijn optiek zijn een zeer groot deel van de jongeren met een stempel (als ADHD, PDnos, etc) jongeren die verhoogd of hoog sensitief zijn…. Ofwel jongeren die snel overprikkeld raken.  Ik wil hierbij niet zeggen dat de diagnose ADHD, PDnos, ADD, e.d. niet bestaat, echter omgedraaid: Ik zie wel dat vele jongeren (maar ook volwassenen) een stempel/ diagnose hebben gekregen waarvan later bleek dat deze personen HSP waren…. Of waarvan HSP in ieder geval een (groot) deel van uitmaakte. Het is een absoluut complexe materie voor wat betreft diagnoses…immers ook HSP’ers zijn er in vele vormen en gradaties. Feit blijft: indien dit persoon op juiste wijze behandeld word, haar of zijn leef- en eetgewoontes aanpast zie je in zeer veel gevallen dat klachten (deels) verminderen of zelfs verdwijnen.  Over voeding en gedrag heb ik een apart blog aan gewijd.. daar dit zeer complex is. Kort gezegd zie je vaak dat de een HSP’er niet alleen van buitenaf overprikkeld raakt (mensen om zich heen, sferen aanvoelen, drukte, multimedia, etc) maar ook vanuit binnenuit. Dat is ook de reden dat vele HSP’ers allergieën of  intoleranties hebben voor bepaalde voedingsmiddelen. Als je bij een normaal sensitief kind 3 snoepjes geeft zal deze druk worden…als je bij een hoog sensitief kind 1 snoepje geven zal dit hetzelfde effect geven als die drie snoepjes bij een normaal sensitief kind.  Zo zijn er behoorlijk wat stoffen waarvan een HSP’er  overprikkeld zal raken.

Even terug: De een zal in de klas een extroverte houding hebben (druk en naar buiten gericht) en de ander introverte houding hebben (meer naar binnen gekeerd).  Deze “lastige” jongeren lopen de kans dat zij net aan of niet hun school met goed gevolg afronden.  Tel daarbij op dat deze jongeren ook nog eens met regelmaat dyscalculie of  dyslexie hebben en hier hard op getraind worden (immers dat verwacht de maatschappij/school) en deze jongere zal het gevoel hebben dat hem of haar wat mankeert en dat hij of zij dus kennelijk wat moet veranderen! Het maakt dus op zich niet uit of een jongere HSP-er is of een stempel heeft…de raakvlakken hierin zijn enorm groot. Deze jongeren hebben een andere benadering nodig. Het zelfbeeld zal in veel gevallen volledig om zeep geholpen worden. Indien deze jongere op bijzonder onderwijs terecht komt is het feest compleet! A: Hoeveel prikkels wil je bij elkaar hebben? B: Het zelfbeeld zal tot nulpunt dalen!

OK, hoe zou ik dat dan zien??

Voor veel jongeren is het huidige onderwijs best verwarrend. De afgelopen 40 jaar is er veel veranderd binnen de maatschappij. Zo zijn de systemen binnen gezinnen steeds democratischer geworden. Jongeren heb recht van spreken en kunnen hun eigen mening geven,  eigen keuze maken en er is plaats voor discussie en gesprek.  Ten minste.. in grote lijnen.  (-: Dat is mooi! Deze veranderingen zijn niet meegegroeid binnen het huidige,  ouderwetse, onderwijssysteem. Hier is weinig of geen democratie, jongeren moeten hun mond houden, de wil van docent is wet, etcetera.

Indien de klassen uit maximaal uit 21 personen zou bestaan (ipv 25 tot 35 leerlingen tegenwoordig) zullen er veel minder jongeren speciale begeleiding nodig hebben…immers deze jongeren kunnen dan voldoende aandacht en begeleiding krijgen.  Uiteraard zal een jongere die meer begeleiding meer aandacht opeisen, maar die begeleiding is ook op andere wijze te realiseren.  Er zullen veel minder jongeren op bijzonder onderwijs terecht komen. Indien het onderwijs meer zou kijken naar talenten van jongeren (immers elke jongere en in het bijzonder HSP jongeren hebben vele briljante talenten) en minder naar de minder sterke kanten van de jongere (Dyslexie, druk, snel afgeleid) zal er een betere balans ontstaan tussen het willen, kunnen en de motivatie van deze jongere en het uiteindelijke resultaat! Ook de manier van omgang is een belangrijk punt. Een autoritaire docent, waarbij de jongere in de klas zit en een vastgestelde riedel aan info tot zich krijgt, is niet meer van deze tijd.

De afgelopen 20 jaren hebben zich dusdanige veranderingen voorgedaan dat dit niet meer of amper werkt en dus hopeloos ouderwets is. Houd dat in dat ik zeg dat je alles vrij moet laten?  Vrije opvoeding? Je leraar is je vriend/vriendin? Nee, natuurlijk niet! Maar je kan ook zeer duidelijke grenzen aangeven op andere wijze.  Het op ander wijze omgaan met deze jongere is al een enorme winst! Hoe mooi zou het zijn als er gekeken zou worden naar de talenten van een jongere en deze te laten ontwikkelen, in plaats van het opdringen van lesstoffen welke voor een (groot) deel helemaal niet interessant is voor dit persoon??

Heb je, als voorbeeld, een drukke jongere in de klas? Prima! Maak gebruik van zijn energie! Wat is het probleem als je hem wat vaker uit de les laat gaan om een rondje te laten rennen? Of om hem bewust wat meer klusjes geeft zodat hij even lekker kan bewegen? Ik noem zomaar wat…maar ben overtuigd dat je hierdoor veel minder dropouts zal krijgen en veel minderen jongeren die op bijzonder onderwijs terecht komen. Maak van wat een probleem lijkt je kracht! Het is maar de manier van banaderen…en omgaan…(-;

Hierbij kan “Omdenken” bijvoorbeeld hele mooie handvaten bij geven! Een aanrader voor elke docent/politieagent/ouder/trainer om te lezen is bijvoorbeeld: “heb je een lastig kind? Heb jij even geluk!”  van Omdenken (Berthold Gunster)

De afgelopen jaren zie ik gelukkig wel al een en ander aan veranderingen ontstaan binnen onderwijs, maatschappij, wetenschap, waarbij steeds meer en vaker de wetenschap en non-wetenschap samen gaan werken.  Zo zie je bijvoorbeeld: HSP psychologen, artsen en acupuncturisten die samenwerking zoeken, mentale weerbaarheid binnen de politie, etc. Dat zijn samenvoegingen die 10 jaar geleden vrijwel ondenkbaar waren!

Om terug te komen op het item van Anne en Chris waarbij zij aangeven dat zij onderzoek willen (laten) doen naar huidige onderwijs (hoe het in elkaar steekt) en wat daarin zou kunnen veranderen, denk ik dat ik een aardig schot voor de boeg heb gegeven! Ik ben dan ook heel benieuwd naar de uitkomsten van het onderzoek! Hele veel succes!

Grtz,

Rob Buizer

Robbuizer.blogspot.nl

robbuizer@gmail.com