Blog veranderingen/huidige hulp is niet toereikend

Zomaar een appje van een jongvolwassene die ik coach:

“Hallo meneer die me meer laat genieten van me leven!”

Het is redelijk strekkend. Dit persoon liep al vele jaren in de hulpverlening maar had nooit de juiste hulp gevonden die (volledig) bij haar paste. Zij is een van de vele voorbeelden die ik de afgelopen jaren ben tegengekomen.

Jongeren die eigenlijk in langdurige (en vaak dure) trajecten waren of zijn beland terwijl veel van deze jongeren met 5 tot 15 coaching gesprekken al grote veranderingen ervaren, weer plezier in het leven hebben, (weer) zelfstandig binnen de maatschappij kunnen functioneren, het leven weer (verder) oppakken, zichzelf begrijpen, systemen snappen, eigen kracht (her)vinden, etc… en vervolgens met minder (of zelfs zonder),  ADHD, waangedachten, suïcide gedachten, overprikkeling, depressieve gedachtes en dergelijke verder leven. Het mooiste is: deze jongeren, maar ook volwassenen, doen het helemaal zelf. Hooguit dat ze handvaten krijgen. De oosterse uitspraak: “een goede leraar zegt niet wat je moet leren, maar laat zien waar je kan kijken” is op deze manier van coachen van toepassing. Het “probleem” wordt hierdoor veelal structureel aangepakt…van binnenuit in plaats van dat er pleisters geplakt worden.

In de afgelopen tijd was men weer druk bezig om het jeugdcentrum JC Differenze meer handen en voeten te geven. Het is steeds meer duidelijk geworden dat de maatschappij (nog) niet klaar is voor deze nieuwe manier van kijken en werken. Doordat deze manier van denken en kijken naar de ondersteuning aan jeugd zo vernieuwend is, valt het niet in een hokje te plaatsen voor wat betreft aanvraag subsidies bijvoorbeeld. Betreft het nou een instelling? Betreft het nou een maatschappelijke organisatie? Paniek! Het jeugdcentrum valt niet onder een hokje! Er wordt nog veel gedacht vanuit oude overtuigingen en beperkende gedachtes.

Eigenlijk staat dit synoniem voor wat met de jongeren van nu aan de hand is. Ze vallen niet in een hokje, terwijl krampachtig getracht wordt deze jongeren toch in een hokje te persen….wat nog meer weerstand oplevert. Enne… laten we eerlijk zijn: in hokjes kan je niet groeien! (-:

Doordat het bewustzijn van jongeren de afgelopen tientallen jaren steeds hoger is geworden, zal er ook met een andere blik naar gekeken en mee omgegaan moeten worden. De huidige hulpverlening, de scholen, de welzijnsorganisaties, zijn hier vaak (nog) niet volledig van doordrongen omdat er, vanuit de maatschappij steeds meer werd en wordt gedacht en gewerkt vanuit hokjes, vanuit boeken, vanuit maatschappelijk gewenst kader. De jongeren van nu hebben een totaal andere gevoelsbelevenis en hebben totaal andere behoeften. Door het interne conflict tussen hoe ze voelen (vaak totaal onbegrepen), hoe ze “moeten zijn” (thuis, op school, in sociaal domein) en hoe ze willen zijn, kunnen vele gedragingen ontstaan wat als ongewenst gezien wordt of kan worden.  Dit verklaart ook mede de explosieve stijging van “zieke jongeren” of “jongeren met gedragsstoornis”. Zegt dit iets over de maatschappij of zegt het iets over de jongeren? De jongeren van nu kennen heel andere behoeften als de jongeren van 30 jaar geleden. Daarbij spelen nog andere factoren een grote rol, maar dat gaat te ver om hier verder op in te gaan. Ik kwam een ontzettend mooie quote tegen wat volledig overeenkomt met mijn denken:

Het gedrag van een jongere (en dat geld ook vaak voor volwassenen) zegt niets over de persoon wie zij van binnen en van nature zijn.

Zoals ik tijdens coaching gesprekken altijd uitleg:

De maatschappij gaat uit van, als men neer een persoon kijkt, van lichaam en geest. (waarbij lichamelijke en geestelijke klachten losgekoppeld zijn) Ik ga uit van Lichaam, geest maar ook van de ziel.  Indien je lichamelijk iets mankeert, een arm breekt, last van maag hebt, etc, kan je naar een ziekenhuis. Indien je geestelijk niet lekker zit, geestelijk ziek bent, overspannen bent, burn-out hebt, etc, dan kan je naar een psycholoog of psychiater. Maar waar kan je terecht als je ziel, je ik, zorg of hulp nodig heeft?  Ok, officieel betekent Psychiater: de leer van de ziel. Oftewel: officieel is er binnen de wetenschap wel in de behoefte van “een ziel” voorzien… echter de huidige psychiatrie houdt zich (in hoofdzaak) bezig met medicijnenleer. Indien je onder een DSM hokje valt als schizofreen, psychotisch, waanbeelden, en dergelijke, zal met medicatie getracht worden deze symptomen te bestrijden of te onderdrukken. Er is gelukkig ook een groep vrije denkers binnen de psychiatrie die ook op andere wijze kijkt naar deze klachten en symptomen. Ofwel: ook hierin zie je veranderingen ontstaan welke ik alleen maar toejuich.

Vrijwel dagelijks sprak ik in het afgelopen jaren mensen, zowel volwassenen als jongeren, die niet lekker in hun vel zaten, uit hun energie waren, radeloos waren, zich onbegrepen voelden, ziek waren, in de problemen zaten dan wel vastliepen zowel privé en/of werk, overprikkeld waren, ouders die hun kinderen niet meer aan konden, etc. Steeds weer hoefde ik tijdens de gesprekken maar een paar kernzinnen te laten vallen waarin deze mensen zichzelf (volledig) en/of hun kind(eren)herkenden…terwijl ik de mensen over het algemeen zelf in het geheel niet kende…maar ik wel hun “zijn”  herkende…

De reguliere hulpverlening werkt over het algemeen vanuit technieken/behandelingen waarbij het denken en handelen aangepakt wordt om deze te veranderen, waaronder zogenaamde co-op technieken. Alles “by mind”.  Denk hierbij als voorbeeld aan agressieregulatie. Je kunt het denken en handelen wel aanpassen, maar als je de oorzakelijke factor niet weghaalt zal het (vrijwel) altijd aanwezig blijven. De oorzakelijke factor is vrijwel altijd gelegen in het voelen van binnenuit. Als je als voorbeeld niet begrepen wordt…hoeveel boosheid en agressie kan er in een mens ontstaan?

Ik herhaal een vorige zin: Het gedrag van een jongere (en dat geld ook vaak voor volwassenen) zegt niets over de persoon wie zij van binnen en van nature zijn.

Zo kom ik tijdens het coachen ook bijvoorbeeld jongeren, maar ook volwassenen, tegen die dingen zien, horen, voelen die niet “verklaarbaar” zijn. Ook bij deze personen merk ik vaak dat zij hooggevoelig of hoogsensitief zijn. Volgens de psychiatrie wordt er dan gesproken over waanbeelden indien je “dingen ziet”. Het wordt uitgelegd als: “Illusie, onjuiste voorstelling, valse mening, waan, waanvoorstelling.” Ofwel: je spoort dan toch echt niet en ben je ziek! Mijn vraag steeds weer: is dat dat ook echt zo? Of is er mogelijk iets anders aan de hand? Helaas zie je dat deze personen volgepompt worden met zware medicatie…en dit terwijl ze in veel gevallen, middels goede coaching, prima zouden kunnen functioneren zonder medicatie.

Voor de duidelijkheid: Ik wil zeker niet beweren dat mensen met waanbeelden of gedachten niet bestaan. Ik wil ook zeker niet beweren dat medicatie in het geheel niet nodig zou zijn. Ik weet echter alleen wel dat veel hooggevoelige of hoogsensitieve jongeren/volwassenen daadwerkelijk dingen kunnen zien, horen, voelen, ruiken die niet wetenschappelijk te onderbouwen zijn. Ik hoor vaak van ouders: “Ja, maar ik geloof daar niet in” of “maar geloof jij daar wel in?”. Ik geef dan ook aan dat het er niet om gaat of hij of zij er in geloof of dat ik er wel of niet in geloof maar dat ik er alleen maar mee wil proberen om breder te kijken. In plaats van het kijken door een koker breder te proberen te kijken.  Immers: hoe onbegrepen kan je je voelen als je voor gek wordt verklaard in zulke gevallen?

In veel gevallen is het juist van belang om het leren voelen in plaats van het denken aan te passen… het denken volgt daarna vanzelf wel! Vaak hoor ik van jongeren/volwassenen: “wat mijn therapeut vertelde heeft hij/zij uit een boekje geleerd. Het voelt niet echt, het is geen mensenmens contact. Ik voel daar niet veel bij. Ik heb altijd sociaal gewenste antwoorden gegeven”.

En natuurlijk zijn er echt een groot aantal ontzettend goede hulpverleners die met de juiste intentie het vak ingegaan zijn, echter een groot deel zit vaak in spagaat tussen wat zij voelen wat ze moeten doen voor een cliënt en wat ze mogen/kunnen voor een cliënt…vanuit (aan)geleerd gedrag (vanuit theorie), protocollen, etc. Ik spreek regelmatig hulpverleners die aangeven dat ze vastlopen in protocollen, hokjes, etc.

Dat zijn denk ik dan ook de grootste veranderingen die op dit moment aan het plaatsvinden zijn: De verandering van behoeftes van jongeren/mensen en de hulpverlening/ondersteuning die zich daaraan zal moeten aanpassen. Het is een groot proces…elk proces heeft tijd nodig en geeft wrijving. De oude garde, of in ieder geval de mensen die nog denken vanuit oude overtuigingen, gaan hier niet zonder meer mee akkoord.

Door de veranderingen van de afgelopen vele jaren verlangen mensen steeds meer naar echt! Echt mensenmens contact op zielsnivo … verlangen naar openheid, eerlijkheid, transparantie…mens zijn! De primaire basisbehoefte van de mens: Liefde en geluk voelen in plaats van “mindcontrol”. Ik heb de heilige overtuiging, en ook de ervaring, dat wij als mens veel dieper en meer met elkaar verbonden zijn als wat we nu ervaren of geleerd hebben. Deze verbinding is een tijd zoek of in ieder geval een stuk minder geweest. Het verlangen van echt contact wordt steeds groter. Veel mensen haalden hun geluk uit externe factoren zoals hun relatie, carrière, groot huis, meer verdienen, dikke auto, veel geld…. Meer! Meer! Meer! Men komt er steeds meer achter dat het geluk in zichzelf zit. Natuurlijk kan je 100 uur in de week werken, veel geld verdienen, een grote auto rijden, en dergelijke…maar waar blijf jezelf dan? Je wordt geleefd. Je staat en leeft compleet buiten jezelf.

Ik zie gelukkig wel veel verschuivingen op verschillende vlakken. Veel zaken die vroeger volledig in het alternatieve circuit zat, raakt steeds meer algemeen bekend en wordt zelfs ingezet binnen de reguliere geneeskunde. Als je kijkt naar bijvoorbeeld hoogsensitiviteit waar de wetenschap nu wel heeft gezien dat er mensen zijn die meer of minder prikkels ontvangen. Maar ook als je kijkt naar mindfulness of andere “alternatieve” werkwijzen die steeds meer geaccepteerd en geïntegreerd raken. Bijvoorbeeld ziekenhuizen die na operaties gebruik maken van accupunctuur om het herstel na operatie te bespoedigen. Er is zelfs op dit moment een medicijn-loos ziekenhuis in opstart wat gebaseerd is op zelfgenezend vermogen middels voeding, kruiden, en dergelijke.

Kortom: er zijn (gelukkig!!) veel veranderingen gaande. Ik zie en merk het elke dag weer. Bij mezelf, om mij heen, bij jongeren en bij volwassenen die ik coach, op mijn werk, bij de gemeente…eigenlijk overal!

Ik ben ondertussen ook begonnen met mijn eigen coaching bedrijf genaamd Back 2 Basic. De slogan hiervan is dan ook niet voor niets: “Welkom bij Back2Basic… Welkom bij jezelf!”. De basis hierin is jezelf leren kennen, rust ervaren, eigen keuzes durven en kunnen te maken, aanpassen van beperkende gedachtes...waardoor je in je kracht komt te staan. Dat is te bewerkstelligen door de juiste handvaten al dan niet in combinatie met oefeningen/trainingen vanuit Ki, Reiki, aarding, etc. De kracht van herhaling is de kracht van het leren.... en de kracht van jouw gedachten is enorm! Als je maar wil en je het je bewust bent!

Ik hoop dat jullie weer met veel plezier deze blog hebben gelezen en dat jullie mogelijk (weer) nieuwe inzichten hebben gekregen. Het belangrijkste is en blijft: vind je eigen waarheid en wees jezelf. Enne… je hebt de keuze om in het toneelstuk in het leven te blijven spelen…of dat je zelf regisseur van dat toneelstuk wordt!