Explosie aan jongeren met stempels:

Ik kwam laatst het volgende artikel, uit 2004 tegen op www.jmouders.nl waarin  het volgende werd vermeld:

Dat 10% van de Nederlandse kinderen langer dan twee maanden uitgeput zijn. Deskundigen zien een verband met de overvloed aan prikkels om hen heen, zo bleek op het congres “Kind onder druk”. Maar we leven nu eenmaal in een wereld vol tv, computers en mobiele telefoons. Dus hoe kun je ze daartegen beschermen? En welke zijn extra gevoelig voor al deze prikkels?”

Dat was dus 10 jaar geleden. De prikkels zijn sindsdien alleen maar togenomen. Laatst las ik een artikel waarbij werd aangegeven dat men zich zorgen maakte over het grote aantal jongeren met diagnoses vwb gedragsstoornissen.

Tja..hoe is het nou eigenlijk mogelijk dat we de afgelopen jaren zoveel meer jongeren tegen die gediagnosticeerd worden met ADHD, PD-nos, ADD, ODD, etc? En waarom is er zo’n enorme stijging van jongeren die aan de medicijnen “moeten”? Vroeger hoorde je dit niet. Waren de jongeren toen anders? Nee, natuurlijk niet! Er waren alleen andere omstandigheden en de maatschappij zat anders in elkaar. Zomaar een aantal zaken die hierin mee(kunnen)spelen:

• Ouders gingen/moesten beiden werken waardoor er minder tijd is voor de jongere;
• Maatschappelijke ladder werd in de jaren steeds hoger gelegd;
• De maatschappij werd steeds minder tolerant;
• Docenten kregen grotere klassen, 25 tot 35 personen, terwijl een groep van maximaal 21 goed te “handelen” is;
• De jongeren die buiten de lijnen werken werden dropouts;
• Jongeren worden aangesproken op wat ze fout doen en niet op wat ze goed doen;
• Er kwam op school meer leerstof bij en werd er niet gekeken naar talenten van deze jongeren;
• Er ontstond een kloof in veel gevallen tussen ouders en kind op social-media gebied;
• De tolerantiegrens richting de jongeren die verschoof;
• Media die angst inboezemt waardoor mensen niet meer in durven te grijpen bij overlast of bij gedragingen van een jongere of meerdere jongeren;
• De farmaceutische industrie die een grote invloed heeft op het promoten van gebruik van medicijnen;
• Artsen/wetenschappers die onder de invloed staan van de farmaceutische industrie;
• Wat eerst twee werelden voor jongeren waren, de virtuele en de real world, is afgelopen jaren 1 geheel geworden;
• Verwetenschappelijking van de maatschappij en hulp- en dienstverlening;
• Jongeren (maar ook volwassenen) worden steeds meer en vaker blootgesteld aan straling van telefoons, wifi, etc.

In onderstaand stuk staat er voor het gemak: “zoon” en “hem” genoemd. Uiteraard kan je ook “haar” en “dochter” lezen.

Wat, denk ik, ook erg mee speelt is dat de kinderen in de afgelopen 40 jaar een steeds ruimer bewustzijn kregen. Dat heeft te maken met evolutie van de mens en de veranderingen in tijdperken. Daarnaast speelt ook de golvende beweging in de manier van opvoeden van ouders een rol. Waar er vroeger de opvoeder en een stuk(je) afstand was, willen veel ouders tegenwoordig een vriend/vriendin zijn van hun kind zijn. Ik laat even in het midden of het vroeger beter was of dat het nu beter is. Wat ik wel merk is dat veel ouders last hebben van compensatiedrang. Omdat ouders vaak beiden werken, wil men het vaak “goed maken” met vakanties, dure kleding, mobiele telefoons, etc. Ook “moeten” de jongeren niet buiten de boot vallen.. en moeten ze dus dure kleding en mobieltjes hebben…anders horen ze “er” niet bij.  Oja… ook zoiets…we MOETEN zoveel! Maar goed, even terug: Ik hoor vaak van ouders: “Maar ik geef mijn kind alles! Ik hou van hem, ik geef hem kleding, voeding, onderdak,  alles wat zijn hartje begeerd…en toch luistert hij niet, is hij brutaal, gaat steeds de fout in en het gaat ook nog eens niet goed op school”

Ik vraag standaard aan de ouders hoe het komt dat hun kind niet luistert of zelfs strafbare feiten pleegt. Vrijwel altijd hoor ik: “tja.. hij is nou eenmaal lastig en hij luistert slecht!” Een paar cruciale zaken wordt hierbij vergeten. Als ik namelijk vraag of zij wel eens tegen hun kind zeggen dat zij van hem houden en/of zij hun kind wel eens knuffelen en/of wel eens ECHT qualitytime met hun kind hebben…..valt het vaak stil. Of men gaat in verweer: “Maar dat weet mijn kind toch dat ik van hem hou??”

Natuurlijk weet het kind dat zijn ouder(s) van hem houden….maar dat is in de meeste gevallen niet voldoende. Het benoemen dat je van je kind houdt is van groot belang. Het gevoel geven dat hij er toe doet! Dat hij welkom is! Dat je er voor hem bent!! Ook op de momenten dat hij de fout in gaat of verkeerde beslissingen neemt.

Op het moment dat je zegt dat jouw kind “lastig “ is en dit ook benoemd, en als dit ook nog eens op school wordt gezegd….geloof mij: dan gaat hij zich ook zo gedragen! De geest is eigenlijk een simpel iets.. de kracht van herhaling is de kracht van herstel! Als je aantal keer tegen iemand zegt dat hij het niet waard is dan gaat hij dat veelal ook geloven. Daarentegen als je herhaaldelijk zegt tegen hem dat hij het waard is, zal hij dat ook gaan geloven…. Tis maar hoe je benaderd! (-:

Daarnaast speelt onderwijs ook een grote rol in het “afwijkende” gedrag. In een eerdere blog gaf ik al aan dat het huidige onderwijs niet meer van deze tijd is. Een jongere gaat naar school en krijgt een overload aan info. De jongere worden eigenlijk geconditioneerd vanaf kinds af aan om professor te worden… dat is hoe onze maatschappij in elkaar steekt en wat er van de jongeren wordt verwacht. Hierbij werd en wordt het creatieve brein volledig om zeep geholpen.  Ik kwam laatst een enorm mooie quote tegen: “A child’s mind is not a bucket to fill, but a fire to ignite!" Creativiteit is een energie die een ieder heeft. Die energie moet eruit maar word ingebonden! Daar hebben zij, en wij, last van!!! Het bewustzijn van jongeren is in de afgelopen 40 jaar ruimer geworden. Deze jongeren verzetten zich hier tegen het indammen van hun creativiteit maar ook van hun autonoom zijn! De maatschappij is verwetenschappelijkt en een ieder wordt geleerd om bij ratio te leven.. te denken.. koppiekoppie te zijn… De jongeren, maar ook volwassenen mogen niet meer vanuit gevoel werken en doen… want daar wordt je namelijk geen professor mee! In de klas dien je je zodanig gemiddeld te gedragen zodat docenten geen “last” van je hebben en je dient dusdanige cijfers te halen zodat men “trots” op je is!

Denk, doe en gedraag je jezelf buiten deze gemiddelden in de klas dan ben je “lastig” en zal er “hulp” voor je moeten komen. Vervolgens ga je de wetenschap in en krijg je al snel een stempel. Tja, je bent snel afgeleid, tja je bent druk, tja en je bent vaak in jezelf gekeerd, tja je bent etc. Geloof mij: voor elke aandoening is wel een stempel te bedenken. Daarbij wil ik overigens niet zeggen dat aandoeningen als ADHD, ODD, PD-nos, e.d. niet zouden bestaan, echter wordt er wel erg snel gestickerd. Ik twijfel alleen erg of alle jongeren die op dit moment in een hokje zijn gestopt daadwerkelijk medicatie-afhankelijk moeten zijn. Het probleem bij de wetenschap is dat alles in hokjes gestopt wordt. Aan de hand van zo’n hokje wordt er een behandeling gestart, vervolgens wordt hierbij een klein substantieel iets vergeten, namelijk 80%! Het mensenmensaspect!

In zo ontzettend veel gevallen van de jongeren die ik tegenkom met een stempel of bij afwijkend gedrag herken ik erg vaak dat ze HSP zijn. Ik vraag altijd door bij deze jongeren en zie steeds zaken terugkomen. Hierbij wil ik zeker niet zeggen dat al deze gestempelden met ADHD/PDnos/ODD ook HSP zijn, dat gaat me simpelweg te ver. Echter durf ik wel te beweren dat juist deze (HSP) jongeren gevoeliger zijn voor overprikkeling.  

De grondlegger van HSP, Alaine Aron, heeft het er over dat ongeveer 20% van de mensen HSP zijn. Ik durf haar hierin tegen te spreken. Ik denk dat dit percentage tegenwoodig aardig bijgesteld kan worden naar boven. Let wel: het grondleggen en de onderzoeken door Alaine Aron zijn van 1997 en de percentages werden nooit bijgesteld.

Maar goed, ik zou zeggen, draai het om!!! Kijk naar mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. Ga kijken naar de oorzakelijk factor! Waarom gedraagt een kind zich zoals hij zich gedraagt…waarom zet hij zich af tegen ouders, docenten, politie, etc? Waarom is hij zo druk in zijn hoofd? Waarom leeft hij zich in zijn eigen bubble? Waarom is hij zo in- of extravert? Je kunt je in veel gevallen zelfs afvragen of het wel een probleem is hoe hij zich gedraagt? Of is het probleem hoe de mensen er mee om gaan?  Basis blijft daarin volgens mij dat in de meeste gevallen bij de gestempelden de overprikkeling (zowel externe (horen, zien, (aan)voelen, ruiken, etc) als interne (voeding) overprikkeling) een van de grote oorzakelijke factoren is. Ook zie ik dat veel van deze jongeren (soft)drugs gebruiken. Volgens cijfers zou dit vaker voorkomen als “vroegah”! De meeste van deze jongeren doen dit vaak, onbewust, om te ontprikkelen. Ga dus kijken op welke wijze je nog meer kan leren ontprikkelen. De één zal baat hebben bij meditatie, de ander bij sport of muziek maken etc. Zoek hierin een weg daar het van belang groot te noemen is.  Dit is afhangend van het type persoon! Er zijn meerdere manieren om veranderingen teweeg te brengen, tenzij je natuurlijk geen probleem hebt om medicijnen te (laten) slikken! Er zullen altijd jongeren zijn die echt wel medicatie nodig hebben, maar in veel gevallen trek ik dat ten zeerste in twijfel.

Ik ben een ontzettend leuk, goed en leerzaam boek aan het lezen, namelijk: “Oersterk” van Richard de Leth. Ik zag hem toevallig bij RTL late bij Humberto Tan. Ik hoorde de uitleg en denkwijze en was direct fan en heb zijn boek besteld. De Leth studeerde geneeskunde aan de VU Amsterdam maar zag dat veel medicijnen de patiënten niet genezen. Hij is orthomoleculair adviseur en heeft Oosterse en Westerse geneeskunde samengevoegd. Hij heeft een holistische denk/zienswijze. (lichaam en geest zijn één geheel). Hij legt op simpele en duidelijke wijze uit hoe het lichaam functioneert, hoe systemen werken, je zaken kan veranderen binnen jouw gezondheid, oorzaken en gevolg van ziektes,  etc. Ook staan er briljante quote’s in.  Het “omdenken” kom ik ook regelmatig tegen in zijn boek. Heerlijk!  Ik kwam bijvoorbeeld een leuk beeldend stukje tegen omtrent gebruik van medicijnen bij ADHD: De Leth schrijft “ Het actieve bestanddeel in Ritaline is methylfenidaat. De chemische structuur is vergelijkbaar met die van amfetamine. De uitwerking hiervan is hetzelfde als speed en cocaïne. “Gek  toch dat veel ouders bang zijn voor drugsdealers bij de schoolpoort terwijl ze er nauwgezet op toezien dat hun kind elke dag zijn Ritaline neemt?” Voornoemde geeft stof tot nadenken en de vraag: Kun je de oplossing niet op andere wijze bereiken?

Even terugkomende op het “Omdenken”: De meeste mensen weten dat ik ook groot fan ben van Berthold Gunster en van “zijn” omdenken. Hij heeft het omdenken naar een hoger plan getild! Ook voor ouders met deze eerder genoemde jongeren met “afwijkend” gedrag, raad ik aan om het boek  “Heb jij een lastig kind? Heb jij even geluk!” te lezen. Een eyeopener die kan zorgen dat je op andere wijze met je kind om kan gaan en waardoor je een hoop strubbelingen kunt voorkomen.

Okay! De essentie van het verhaal: Er zijn vele mogelijkheden om jouw kind zich beter te laten voelen waardoor hij zich anders gaat gedragen, overigens zonder dat het zijn “ik” en zijn creativiteit tekort doet! Wat voor deze jongeren met deze diagnoses geldt, geldt voor een ieder! Een ontzettend groot deel van ziektes, klachten en symptomen zijn (een vorm van) overprikkeling en/of overbelasting van het lichaam.  Om je lekker te voelen en gezond te zijn spelen meerdere factoren een rol zoals voeding, beweging, inspanning en ontspanning maar ook geestelijk welzijn. De Leth geeft een heldere uitleg over onder andere het samenspel van deze facetten.  

Ik hoop dat jullie weer met plezier dit nieuwe blog hebben gelezen. Mochten je naar aanleiding hiervan vragen hebben kan je altijd contact met mij opnemen via: robbuizer@gmail.com.