woensdag 14 mei 2014

HSP jongeren platform

Zooo…mijn nieuwe blog weer aan het schrijven! Heerlijk met Spotify aan met de Red Hot Chillypeppers op mijn hoofdtelefoon! Ok…. Hoe leuk is dit! Op facebook kwam ik de groep HSP jongeren tegen. Tja…de naam dent volledig de lading! Na het lezen van de doelstelling van dit platform heb ik mij aangemeld.  Als geïnteresseerde…. niet als jongere.. dit even voor de duidelijkheid! (-:  Ik kreeg al snel reactie van de moderator…Anne van Eijck. Na kort contact bleek mij al snel met welke motivatie zij dit platform had opgezet met een vriend, Chris. A: Ik ben gek op netwerken, B: Ik vind het mooi als mensen zich inzetten voor een goed doel, voor een ideaal, voor een stukje verbetering van de wereld.

De vraag die op het platform stond was als volgt:
“Even berichtje met daarin weer een vraag. Chris Haan en ik zijn sinds kort druk bezig met een project over het onderwijs in Nederland. Dit doen wij vanuit Hartverwarmendjong, de jongerengroep binnen de stichting Hartverwarmendwijs. Hartverwarmendwijs zet zich in voor het onderwijs, buigt zich over hoe het huidige onderwijssysteem werkt en doet graag ideeën op over hoe dat wellicht anders zou kunnen. Wij zijn dus ook druk aan het bekijken hoe het onderwijs precies in elkaar steekt op dit moment, en over hoe het kan dat er steeds meer jongeren uitvallen binnen dat schoolsysteem. En nog belangrijker: hoe dat ook anders kan! Het lijkt ons fijn om wat ervaringen van anderen te lezen.”

Mijn interesse was en is gewekt! Hierna een telefoongesprek met Anne gehad. Na uitleg van beide kanten wat ons bewoog en waar onze interesses lagen, kreeg ik het verzoek of ik vanuit mijn werk- en privé-ervaringen een en ander op papier kon zetten. Natuurlijk Anne, geen probleem! (-:
Dit blog is dan ook een combinatie van een blog en een item voor het platform: HSP jongeren.

Ok, even terug ter uitleg vanwaar mijn interesse in HSP en jongeren: Tijdens mijn blogs die ik schrijf (te lezen via robbuizer.blogspot.nl) heb ik divers onderwerpen besproken en/of hier uitleg over gegeven. De basis hiervan is veelal gelegen in uitleg en verbanden rond HSP/HSS, voeding en gedrag, voeding en ziektes, overprikkeling en ontwikkeling  en de causale verbanden hiertussen. Vele jaren had ik wel in de gaten dat ik anders was, maar wat dit nou precies was, wist ik toen nog niet. Tot ongeveer 2 jaar geleden toen ik werd geattendeerd op HSP. Hierin herkende ik mijzelf volledig en ben hier verder naar op zoek gegaan. Ik ben boeken gaan lezen, kreeg contact met een HSP coach, ging in gesprek met HSP’ers, etc.

Vanuit mijn werk kom ik met regelmaat jongeren tegen die (dreigen) te ontsporen. Deze jongeren werden en worden veelal als lastige jongeren/pubers gezien…waarbij meestal word aangegeven door de ouders dat deze jongere het probleem zou zijn. Mijn vraag is altijd: Is dat ook zo? Of heeft deze jongere lastige ouders? (-;
In de meeste gevallen komt dit “lastige” gedrag niet alleen thuis  tot uiting maar ook op school, sport, straat en dergelijke.  Het leuke hierin is dat ik deze “lastige” jongeren niet als zodanig zie. Ik zie deze jongeren als bijzondere jongere! …maar vooral als mens! De eventuele stempels (als ADHD, PDnos, ADD, Autisme, etc) maar ook afkomst uit andere culturen schuif ik opzij…en spreek hen aan al mens….  Hmm..dat is alweer een heel andere benadering!  Doordat je zonder waardeoordeel of voorgevormde mening deze mensen benaderd krijg je in de meeste gevallen open en begripvolle gesprekken.

Als je dit “lastige” gedrag tegen het licht houd van school zie je dat deze jongeren die ik tijdens mijn werk tegenkom die (dreigen te) ontsporen het ook school niet (zo) goed doen. Ik heb hier in een eerdere blog reeds uitleg over gegeven. Ik heb daarin ook de vraag gesteld of dit door de betreffende jongeren zou komen of door het huidige onderwijssysteem. Ik denk namelijk dat het huidige onderwijssysteem een zeer groot deel van het probleem veroorzaakt. Nou kun je dit als mening zien van een eenling, maar uiteraard heb ik daar redelijke gefundeerde redenen voor om deze stelling te hanteren! Sterker nog: Ik durf te beweren dat het rijk een enorme besparing op onderwijskosten kan realiseren als het huidige systeem op de schop zou gaan. Zo!!! boute uitspraak!  Maar uiteraard zal ik dit toelichten!

Als we even naar de basis terug gaan is het vanuit de biologie aangetoond dat een groep van maximaal 21 leden prima te (bege)leiden is door één persoon (docent/instructeur /chef/etc). Indien de groep groter is  zal er in veel gevallen chaos en onrust ontstaan. De kinderen/jongeren die opvallen door hun gedrag (druk, snel afgeleid, in zichzelf gekeerd, e.d.) zullen apart genomen worden en zullen begeleiding krijgen.. en, erger nog, in vele gevallen een stempel! Als dat nog niet goed gaat zal deze jongere terecht komen in het bijzonder onderwijs. Als je uitgaat van dat het reguliere onderwijs 100% kost en de kosten van bijzonder onderwijs 150% is zal het duidelijk zijn dat het bijzonder onderwijs een grote kostenpost is.  In mijn optiek zijn een zeer groot deel van de jongeren met een stempel (als ADHD, PDnos, etc) jongeren die verhoogd of hoog sensitief zijn…. Ofwel jongeren die snel overprikkeld raken.  Ik wil hierbij niet zeggen dat de diagnose ADHD, PDnos, ADD, e.d. niet bestaat, echter omgedraaid: Ik zie wel dat vele jongeren (maar ook volwassenen) een stempel/ diagnose hebben gekregen waarvan later bleek dat deze personen HSP waren…. Of waarvan HSP in ieder geval een (groot) deel van uitmaakte. Het is een absoluut complexe materie voor wat betreft diagnoses…immers ook HSP’ers zijn er in vele vormen en gradaties. Feit blijft: indien dit persoon op juiste wijze behandeld word, haar of zijn leef- en eetgewoontes aanpast zie je in zeer veel gevallen dat klachten (deels) verminderen of zelfs verdwijnen.  Over voeding en gedrag heb ik een apart blog aan gewijd.. daar dit zeer complex is. Kort gezegd zie je vaak dat de een HSP’er niet alleen van buitenaf overprikkeld raakt (mensen om zich heen, sferen aanvoelen, drukte, multimedia, etc) maar ook vanuit binnenuit. Dat is ook de reden dat vele HSP’ers allergieën of  intoleranties hebben voor bepaalde voedingsmiddelen. Als je bij een normaal sensitief kind 3 snoepjes geeft zal deze druk worden…als je bij een hoog sensitief kind 1 snoepje geven zal dit hetzelfde effect geven als die drie snoepjes bij een normaal sensitief kind.  Zo zijn er behoorlijk wat stoffen waarvan een HSP’er  overprikkeld zal raken.

Even terug: De een zal in de klas een extroverte houding hebben (druk en naar buiten gericht) en de ander introverte houding hebben (meer naar binnen gekeerd).  Deze “lastige” jongeren lopen de kans dat zij net aan of niet hun school met goed gevolg afronden.  Tel daarbij op dat deze jongeren ook nog eens met regelmaat dyscalculie of  dyslexie hebben en hier hard op getraind worden (immers dat verwacht de maatschappij/school) en deze jongere zal het gevoel hebben dat hem of haar wat mankeert en dat hij of zij dus kennelijk wat moet veranderen! Het maakt dus op zich niet uit of een jongere HSP-er is of een stempel heeft…de raakvlakken hierin zijn enorm groot. Deze jongeren hebben een andere benadering nodig. Het zelfbeeld zal in veel gevallen volledig om zeep geholpen worden. Indien deze jongere op bijzonder onderwijs terecht komt is het feest compleet! A: Hoeveel prikkels wil je bij elkaar hebben? B: Het zelfbeeld zal tot nulpunt dalen!

OK, hoe zou ik dat dan zien??
Voor veel jongeren is het huidige onderwijs best verwarrend. De afgelopen 40 jaar is er veel veranderd binnen de maatschappij. Zo zijn de systemen binnen gezinnen steeds democratischer geworden. Jongeren heb recht van spreken en kunnen hun eigen mening geven,  eigen keuze maken en er is plaats voor discussie en gesprek.  Ten minste.. in grote lijnen.  (-: Dat is mooi! Deze veranderingen zijn niet meegegroeid binnen het huidige,  ouderwetse, onderwijssysteem. Hier is weinig of geen democratie, jongeren moeten hun mond houden, de wil van docent is wet, etcetera.

Indien de klassen uit maximaal uit 21 personen zou bestaan (ipv 25 tot 35 leerlingen tegenwoordig) zullen er veel minder jongeren speciale begeleiding nodig hebben…immers deze jongeren kunnen dan voldoende aandacht en begeleiding krijgen.  Uiteraard zal een jongere die meer begeleiding meer aandacht opeisen, maar die begeleiding is ook op andere wijze te realiseren.  Er zullen veel minder jongeren op bijzonder onderwijs terecht komen. Indien het onderwijs meer zou kijken naar talenten van jongeren (immers elke jongere en in het bijzonder HSP jongeren hebben vele briljante talenten) en minder naar de minder sterke kanten van de jongere (Dyslexie, druk, snel afgeleid) zal er een betere balans ontstaan tussen het willen, kunnen en de motivatie van deze jongere en het uiteindelijke resultaat! Ook de manier van omgang is een belangrijk punt. Een autoritaire docent, waarbij de jongere in de klas zit en een vastgestelde riedel aan info tot zich krijgt, is niet meer van deze tijd.
De afgelopen 20 jaren hebben zich dusdanige veranderingen voorgedaan dat dit niet meer of amper werkt en dus hopeloos ouderwets is. Houd dat in dat ik zeg dat je alles vrij moet laten?  Vrije opvoeding? Je leraar is je vriend/vriendin? Nee, natuurlijk niet! Maar je kan ook zeer duidelijke grenzen aangeven op andere wijze.  Het op ander wijze omgaan met deze jongere is al een enorme winst! Hoe mooi zou het zijn als er gekeken zou worden naar de talenten van een jongere en deze te laten ontwikkelen, in plaats van het opdringen van lesstoffen welke voor een (groot) deel helemaal niet interessant is voor dit persoon??

Heb je, als voorbeeld, een drukke jongere in de klas? Prima! Maak gebruik van zijn energie! Wat is het probleem als je hem wat vaker uit de les laat gaan om een rondje te laten rennen? Of om hem bewust wat meer klusjes geeft zodat hij even lekker kan bewegen? Ik noem zomaar wat…maar ben overtuigd dat je hierdoor veel minder dropouts zal krijgen en veel minderen jongeren die op bijzonder onderwijs terecht komen. Maak van wat een probleem lijkt je kracht! Het is maar de manier van banaderen…en omgaan…(-;

Hierbij kan “Omdenken” bijvoorbeeld hele mooie handvaten bij geven! Een aanrader voor elke docent/politieagent/ouder/trainer om te lezen is bijvoorbeeld: “heb je een lastig kind? Heb jij even geluk!”  van Omdenken (Berthold Gunster)

De afgelopen jaren zie ik gelukkig wel al een en ander aan veranderingen ontstaan binnen onderwijs, maatschappij, wetenschap, waarbij steeds meer en vaker de wetenschap en non-wetenschap samen gaan werken.  Zo zie je bijvoorbeeld: HSP psychologen, artsen en acupuncturisten die samenwerking zoeken, mentale weerbaarheid binnen de politie, etc. Dat zijn samenvoegingen die 10 jaar geleden vrijwel ondenkbaar waren!

Om terug te komen op het item van Anne en Chris waarbij zij aangeven dat zij onderzoek willen (laten) doen naar huidige onderwijs (hoe het in elkaar steekt) en wat daarin zou kunnen veranderen, denk ik dat ik een aardig schot voor de boeg heb gegeven! Ik ben dan ook heel benieuwd naar de uitkomsten van het onderzoek! Hele veel succes!

Grtz,
Rob Buizer
Robbuizer.blogspot.nl
robbuizer@gmail.com



Geen opmerkingen:

Een reactie posten